1978 – 1979

Voor het begin van de competitie werden eerst de problemen uitgepraat, die in het vorige seizoen gerezen waren met de drie spelers, die er de brui aan gaven. Jan Vedder keerde weer in de hoofdmacht terug. Jaan de Graaf echter speelde inmiddels voor AZ’67. In de competitie verliep alles naar wens, eind 1978 werd de eerste plaats op de ranglijst bereikt.
Na de lange winterstop verloren de Vogels veel punten en DOVO de koppositie over. Later kwam ook het Kamper DOSK erbij en alles zag er naar uit dat de titelstrijd tussen deze beide clubs uitgevochten zou worden. Het werd uiteindelijk DOVO, terwijl de Vogels zowaar nog een tweede plaats bereikten.
De stand:

Op de algemene ledenvergadering werd medegedeeld, dat er weer een bouwcommissie ingesteld was. Nu met als doel het bouwen van twee kleedkamers inclusief doucheruimtes. Bij de bestuursverkiezing werden Klaas v/d Groep en Henk Muys herkozen, als nieuwelingen kwamen Tijmen de Jong en Jacob Zwaan erbij.
Met trots kon worden vermeld, dat het tweede elftal allereerst kampioen van de reserve eerste klasse werd, later van alle zaterdag-reserves en toen ook nog van alle reserve-amateurs. Een indrukwekkende prestatie. Penningmeester Ham Kok vertelde, dat in het afgelopen verenigingsjaar voor een bedrag van fl. 72.000,– geïnvesteerd was.
Wat de nacompetitie van het tweede betreft: tegen Vitesse-2 werd gestreden om de titel bij de zaterdag-reserves. Op eigen veld werd met 2-1 gewonnen en een week later in Delft met 2-4. Een geweldig succes voor trainer Gerrit Vermeer en voor leider Arian v/d Groep. Tekenend voor het verschil in West 1 en West 2 was wel dat de Delftenaren in twee ontmoetingen tegen IJsselmeervogels meer doelpunten tegen hadden gekregen dan in de hele competitie.
Tenslotte trad men nog aan tegen DHC en na 90 minuten voetbal was de stand 1-1. Twee verlengingen brachten geen beslissing, zodat strafschoppen nodig werden. Dat werd door IJsselmeervogels beter gedaan dan door DHC en zo mocht op 6 juni 1979 aanvoerder Steven Koelewijn uit handen van Fokke Remmers een beker en de nodige medailles in ontvangst nemen. Het was de eerste keer, dat om die titel gespeeld werd, de allereerste reserve-kampioen was dus IJsselmeervogels.

1979 – 1980

IJsselmeervogels 1979/1980

Voor dit seizoen waren de verwachtingen niet al te hoog gespannen. In een interview verklaarde trainer Evert Mur waarom. Binnen een jaar kwamen er acht nieuwe spelers in het elftal. Een kampioenschap zou daardoor een utopie blijven, maar er waren nieuwe prijzen te verdienen. Sinds dit seizoen namelijk konden ook periodetitels behaald worden, die op hun beurt recht gaven op deelname aan de betaalde bekercompetitie. En inderdaad verliep de gewone competitie niet naar wens. Na vijf wedstrijden waren nog maar vier punten bij elkaar gesprokkeld en na zeven wedstrijden waren het er zes. De achterstand op leider ACV bedroeg inmiddels zes punten. In de gewone bekercompetitie schakelde vierdeklasser Hoogerheide de Vogels na 120 minuten voetbal via strafschoppen uit.
Toen de helft van de competitie erop zat, had men uit 13 wedstrijden 12 punten behaald, 8 minder dan leider Quick Boys. En naarmate de competitie verstreek, bleef de afstand gelijk. Uiteindelijk werd een vijfde plaats bereikt.
De Stand:

Op de algemene ledenvergadering werd medegedeeld, dat de afdeling damesvoetbal opgeheven was wegens onvoldoende aanwas. Bij het agendapunt bestuursverkiezing werden Ham Kok en Roel Postema bij acclamatie herkozen. Over het algemeen heerste er volop optimisme. De vereniging telde ongeveer 1250 leden