1987 – 1988

Hoewel een speler als Jaan de Graaf ermee gestopt was, begon IJsselmeervogels de competitie veelbelovend. Na 5 wedstrijden werd de 2e plaats bezet met één punt achterstand op Rijnsburgse Boys. Minder fortuinlijk was IJsselmeervogels in de betaalde bekerstrijd; tegen Willem II werd een 0-5 nederlaag geleden.
Half december, toen de competitie er voor de helft op zat, werd met Quick Boys een gedeelde eerste plaats ingenomen. Na een vrij langen winterstop bleef men twee wedstrijden lang gelijke tred houden met de Katwijkers, maar een 4-1 nederlaag tegen Rijnsburgse Boys maakte daar een einde aan. Wat later volgde een nederlaag tegen Marken, zodat de kansen op een hoge klassering nog verder afnamen. Terwijl Henk de Graaf zijn 500e wedstrijd voor IJsselmeervogels speelde, werd weer gelijkgespeeld, maar tot opluchting van iedereen had ook Quick Boys punten ingeleverd en de achterstand bleek geslonken tot 2 punten, terwijl er nog 7 wedstrijden waren te gaan.
Medio april werd een bekerwedstrijd gespeeld tegen Neerlandia. Bij de stand 1-1 viel de lichtinstallatie uit. Dit gebeurde 10 minuten voor het einde. Scheidsrechter Bakker besloot, na langdurig overleg, de wedstrijd te staken. Vier wedstrijden voor het einde zag alles er weer rooskleuriger uit. Met Rijnsburgse Boys werd de eerste plaats gedeeld, Quick Boys stond één punt onder het tweetal. Hoewel Tonnie Pronk verklaarde, dat zijn ploeg nog niet rijp was voor een titel, bleef vooralsnog de stand ongewijzigd. Na een 2-5 overwinning op Quick Boys in de voorlaatste wedstrijd, hadden de Vogels één punt voorsprong op Rijnsburgse Boys. Begrijpelijk, dat men toen voor de beker geen interesse meer had; van Valleivogels werd met 1-0 verloren. Aller aandacht richtte zich op de strijd tegen Oranje Nassau, die met 3-1 gewonnen werd. De kampioensvlag kon weer in top!
De stand:

Met Bennekom en DOSK moest om de zaterdagtitel gestreden worden. De eerste ontmoeting tegen Bennekom leverde een 2-2 gelijkspel op. Tegen DOSK volgde weer een puntendeling (0-0). Toen weer wat later in Kampen tegen DOSK met 1-0 verloren werd, waren de kansen vrijwel verkeken, maar een 2-0 zege op Bennekom gaf weer hoop. Uiteindelijk werd DOSK zaterdagkampioen.
Later werd bekend, dat de eerste opponent in de betaalde  bekercompetitie RKC zou zijn. Voordat het zover was, vond onder vrij grote belangstelling het Jaap Koelewijn veteranentoernooi plaats; een happening, die sindsdien elk jaar wordt herhaald.
Vermeldenswaardig uit de algemene ledenvergadering is nog, dat op initiatief van Jan de Rijk een Club-Van-Honderd opgericht werd. Men stelde als doel om 100 leden te werven voor een bedrag van fl. 100,– per jaar. Met de fl. 10.000,– die op die manier jaarlijks zou binnnekomen, kon vervolgens een overdekte staantribune worden gerealiseerd.

Bekijk de kampioenswedstrijd tegen Oranje Nassau op IJsselmeervogels.TV

1988 – 1989

De competitie begon voor IJsselmeervogels uitstekend, na 4 wedstrijden had men 8 punten behaald, 2 meer dan Kozakken Boys. Spraakmakende voetballer was Chris Angel, een schutter bij uitstek. Minder goed verliep de deelname aan de betaalde bekercompetitie: tegen RKC werd met 0-2 verloren. Meteen daarop ook tegenslag in de normale competitie: tegen VVOG werd met 2-1 verloren. Daarentegen werd van Kozakken Boys echter weer gewonnen en daarmee heroverde men de koppositie. Op 17 oktober nam Maarten de Harder afscheid van IJsselmeervogels in een wedstrijd tegen FC Twente. Ondanks goed keeperswerk van Maarten wonnen de Twentenaren met 0-6.
Tijdens een inhaaldag in november, terwijl IJsselmeervogels zelf niet speelde, kwam de eerste periode bij de roodwitten terecht. Dit tot verrassing van velen, want er werd na een goed begin vaak maar matig gepresteerd. In de districtbekercompetitie toonde zondageersteklasser Holland zich te sterk (2-0). Inmiddels rees er een conflict tussen Tonnie Pronk en Henk de Graaf, dat echter bijtijds enigszins bijgelegd werd. Na 13 wedstrijden (op de helft van de competitie) namen de Vogels de vierde plaats in met 2 punten achterstand op leider DOVO. Tonnie Pronk kondigde in december zijn vertrek aan na de lopende competitie. Tijdens de winterstop werd bijzondere aandacht besteed aan het programmablad dat haar 20-jarige jubileum vierde. Bekendgemaakt werd ook, dat Hans v/d Zee met ingang van het nieuwe seizoen, trainer zou worden. In de competite ging het ondertussen niet al te best, op een bepaald moment stond men zelfs 6 punten achter op koploper VVOG. Toen men van deze ploeg won, kwam er weer wat hoop in de roodwitte harten, maar toen een week later bij Kozakken Boys een punt ingeleverd moest worden, geloofde bijna niemand er meer in. En terecht, want met nog 3 wedstrijden te gaan, was de achterstand op DOVO uitgegroeid tot 10 punten.
Uiteindelijk werd nog een 5e plaats behaald met 10 punten achterstand op kampioen DOVO.
Het resultaat:

In juni werd Aart de Graaf (35 jaar lijnen trekken en 30 jaar fluiten) door een KNVB-vertegenwoordiger in het zonnetje gezet. Voor zijn vele verdiensten ontving hij de zilveren bondsspeld. In juli vond de loting plaats voor de betaalde bekercompetitie. Het werd FC Den Haag. Evenals voorheen echter bepaalde burgemeester Groen, dat die tegenstander niet welkom was in Spakenburg. IJsselmeervogels moest dus een uitwedstrijd spelen en die werd met 5-1 verloren. Tijdens de algemene ledenvergadering kon men opnieuw melding maken van een behoorlijke investering (fl. 71.000,–). Bij de bestuursverkiezing werden Ruth de Graaf, Aalt Kok, Ham Kok en Evert Nagel herkozen. Henk Schaap nam afscheid als bestuurslid.