1997 – 1998

Na de een seizoen zonder successen werd door de supporters geeist dat er in het seizoen 97/98 meer te genieten zou zijn.
De veeleisende supporterschare van de Vogels werd op hun wenken bediend, de eerste wedstrijd thuis tegen ACV leverde nog een magere 1-0 overwinning op, maar de wedstrijden daarna scoorde men aan de lopende band. Al vanaf de 2e wedstrijd stond men aan kop in de hoofdklasse C, welke het gehele seizoen niet meer zou worden afgestaan, vooral toen op 27 september van directe concurrent Urk uit met 0-2 gewonnen werd, werd al spoedig duidelijk dat IJsselmeervogels voor de hoofdprijs ging. Na het behalen van de eerste periode groeide de voorsprong op nummer 2 meer en meer, en op 14 maart toen men Genemuiden op bezoek kreeg (0-0) was de voorsprong reeds uitgegroeid tot 10 punten en de vraag was dan ook niet of de Vogels kampioen zouden worden maar wanneer, al ging het na de winterstop wel wat moeilijker met het vinden van het net.

IJsselmeervogels voor de 25e keer afdelingskampioen (18/4/98)

Op 18 april zouden de roodwitten bij winst en puntverlies van Urk vier wedstrijden voor het einde van de competitie kampioen kunnen worden, men moest uit naar Flevo Boys en de wedstrijd kende niet veel hoogtepunten. In de 13e minuut scoorde Edwin Hofman de 0-1 en bij deze stand werd ook het einde gehaald. Toen was inmiddels ook al bekend dat Urk met 3-1 verloren had dus kon de kampioensvlag voor de 25e keer in top.
De eindstand:

IJsselmeervogels is weer kampioen! Na twee seizoenen zonder afdelingstitel was zaterdag Emmeloord het decor van de hernieuwde greep naar de macht. IJsselmeervogels: de absolute uitblinker van de hoofdklasse C. Al vanaf de eerste wedstrijd van het seizoen was de equipe van Erik Assink onaantastbaar. Lijdzaam moesten de ‘concurrenten’ toezien hoe de achterstand op de roodwitten steeds groter werd. Een keer flikte Urk de roodwitten een kunstje op de Westmaat (3-5). Het fundament voor het kampioenschap werd met name voor de winterstop gelegd door middel van veelal uitstekend voetbal. Daarna kwam IJsselmeervogels minder glansrijk voor de dag maar wist het niettemin de nodige punten te vergaren. Minder voetballen en toch de punten pakken is overigens ook een kenmerk van een ware kampioen. Tijdens de 22e beslissende competitieronde werd Edwin Hofman in het duel bij Flevo Boys matchwinnaar.
Dit maak je nergens anders mee !!! De nieuwelingen bij IJsselmeervogels – René Stemerdink, Pascal de Bruyn en Edwin Hofman – konden er zaterdag maar niet genoeg van krijgen. Telkens weer begaven ze zich in het feestgedruis. De drie zijn dit seizoen met hun neus in de kampioensboter gevallen. René Stemerdink, terwijl hij even uitblaast: Schitterend om dit mee te maken. Dat is het mooie van een echte dorpsclub. Een kampioenschap wordt hier uitgebreid gevierd en de spelers worden als helden binnengehaald. Dat de burgemeester de kampioensploeg ontvangt, is prachtig. ik had het er net met Pascal de Bruyn over, en samen waren we het erover eens: dit maak je nergens anders mee. Het is gewoon fantastisch. Het halve dorp is uitgelopen tijdens de kampioensintocht. Al die mensen die je staan op te wachten, dat doet je heel veel..”	Pascal de Bruyn geniet met volle teugen van het kampioensfeest. “Dit is een unieke belevenis. Dat maak je bij het zondagvoetbal niet mee. De intocht door het dorp, daar zijn geen woorden voor.”
IJsselmeervogels hield dit seizoen Urk op afstand. De Urkers waren de enigen die IJsselmeervogels, zij het op respectabele afstand, konden volgen. OP 7 februari 1998 brachten zij de Vogels de enige nederlaag toe. In een kraker pur sang trok Urk met 3-5 aan het langste eind. De spanning in de competitie leek door deze uitslag gereanimeerd. Een week later was het sprookje over en uit voor de formatie van Hennie Spijkerman.	Met drie bussen waren de supporters naar Emmeloord gekomen. Door een file kwamen ze kort voor de wedstrijd Flevo Boys – IJsselmeervogels aan en namen meteen bezit van de tribune. Daaronder ook de 22- jarige Adrie de Graaf Hij ging meteen aan het werk. Drie dozen vol met roodwitte vlaggetjes werden uitgedeeld en de supporters staken daarmee de spelers een hart onder de riem. Het resultaat mocht er zijn. Na het laatste fluitsignaal van arbiter Van den Herik gingen alle supporters het veld op en omhelsden hun idolen. Sommigen pinkten een traantje weg.
Bij een kampioenschap van IJsselmeervogels hoort natuurlijk een rondrit door het dorp. De spelers werden zaterdagavond getrakteerd op een massaal onthaal	Het is zeven uur wanneer de spelersbus het parkeerterrein van De Graaf’s Bakkerijen oprijdt. De voetballers worden opgewacht door jeugdige fans, die getooid zijn met vlaggetjes van de kampioensformatie.

IJsselmeervogels en Erik Assink zijn een zeer succesvol koppel. Sinds zijn komst in de zomer van 1994 veroverde Assink met de Vogels tot op heden drie periodetitels, de districtsbeker, de algehele bekertitel, twee afdelingskampioensschappen, de zaterdagtitel en het algeheel amateurkampioenschap. En wie weet wat er in de nabije toekomst nog in het vat zit.)

 

 

In de strijd om het zaterdagkampioenschap moest men aantreden tegen ARC en Barendrecht, de Vogels was bij vele voetbalkenners duidelijk favoriet, temeer toen de eerste twee wedstrijden in winst werden omgezet, 1-0 tegen ARC en 0-3 tegen Barendrecht. Maar toen uit bij ARC verloren werd was men weer terug bij af, doch ARC verloor de wedstrijd daarop weer van Barendrecht en zodoende had IJsselmeervogels thuis aan een gelijkspel genoeg voor de 11e zaterdagtitel. Wat vooraf als een makkie bestempeld werd, werd een ware thriller. De Vogels kwamen halverwege de 1e helft op een 0-1 achterstand te staan, en de roodwitten wisten geen kans om een bres te slaan in de Barendrecht verdediging. Zeven minuten voor tijd werd het dan toch gelijk, middels een eigen doelpunt van Barendrecht kwamen de Vogels gelijk en zelden zal kampioenschap zo gevierd zijn als op die bewuste dinsdagavond.
Daarna moest men aantreden tegen zondagkampioen De Treffers om het algemeen kampioenschap. Uit in Groesbeek kwam men onder tropische omstandigheden niet verder dan 0-0 ondanks een veldoverwicht en enkele uitgespeelde kansen. Op zaterdag 27 juni moest in Spakenburg de beslissing vallen. Voor zo’n 5000 toeschouwers kwamen de Vogels op 1-0 door een kopbal van Dennis Bos. In de 2e helft maakte De Treffers gelijk via een onterecht toegekende vrije trap en met deze stand werd de 90 minuten volgemaakt dus verlengen. Al in de 2e minuut van de verlenging scoorde De Teffers 1-2 en nog geen minuut later volgde de 1-3. IJsselmeervogels zette nog aan en kreeg zowaar nog enkele uitstekende mogelijkheden maar kon het net niet vinden, het was integenstelling De Treffers die in de 2e helft van de verlenging de 1-4 liet aantekenen waardoor de Vogels het 5e algemeen kampioenschap aan zich voorbij zag gaan.

Door het behaalde kampioenschap mag men voor het volgend seizoen weer meedoen aan de betaalde Amstel Cup. In een poule ontmoet men wederom De Treffers, N.E.C. en Go Ahead Eagles.
Opmerkelijk was nog de invoering van een nieuw logo, de opnames van een nieuw (het 3e) clublied en de transfer aan het einde van het seizoen van Melrik Beukers naar IJsselmeervogels. De meningen over de komst van deze ex-Spakenburg speler waren verdeeld, vooral de tegenstanders vreesden voor het loslaten van een vos in het kippenhok.