kwartfinale 13 maart 1975: AZ’67 – IJSSELMEERVOGELS 2-2

na verlenging en strafschoppen  5-6

Wedstrijd en sfeerbeelden op IJsselmeervogels.TV

De volgende tegenstander was AZ’67, dat destijds een goede subtopper was in de eredivisie. Het had nog heel wat voeten in de aarde voordat de wedstrijd kon worden gespeeld. Dit duel stond namelijk gepland op woensdag 12 maart (biddag), een datum waarop het bestuur van IJsselmeervogels beslist niet wilde spelen. Na veel vijven en zessen werd uiteindelijk besloten, het duel een dag later (donderdagmiddag) in de Alkmaarder Hout af te werken. De roodwitten maakten zich voor dit treffen uiteraard geen enkele illusie en waren er rotsvast van overtuigd, dat na deze wedstrijd in het dorp alles weer tot normale proporties zou worden teruggebracht. De spelers bereidden zich op een normale wijze voor op deze wedstrijd. Men was verzekerd van de steun van een enorm grote supportersschare, die met een groot aantal bussen werd aangevoerd of op eigen gelegenheid de reis naar de Kaasstad maakte. Evert de Graaf: “Voor ons gevoel zat het hele stadion vol met mensen die IJsselmeervogels een warm hart toe droegen. Onderweg waren we verschillende bussen tegengekomen en de café’s waren van binnen één roodwitte massa. Toen we het veld opgingen, konden we eigenlijk al niet meer kapot. Ik was bewaker van een toonaangevende speler als rechtsbuiten Bobby Vosmaer. Het was een uitdaging voor me om tegen zo’n gelouterde voetballer te spelen. In het begin van de wedstrijd heb ik hem eerst eens een keer of drie over de lijn gebikkeld…… Op een gegeven moment vroeg Vosmaer of ik wel goed bij mijn hoofd was…. Aalt Kok had Cees Kist helemaal in zijn zak, Jaan de Graaf en Jan Vedder buitten in de beginfase het gebrek aan snelheid van de AZ-defensie perfect uit, waardoor we met 0-2 voorkwamen. Daarna hebben we tot aan de rust onder hevige druk gestaan. In de pauze kregen we van Pierre Stevenaart te horen dat we er alles aan moesten doen om deze stand te consolideren”.

Vertrek van de (tensen) bussen met supporters uit Spakenburg richting Alkmaar.

0-1 door Jan Vedder

De Pressie van de Alkmaarders werd in de tweede helft echter zo groot dat de roodwitten wel moesten bezwijken. Nadat het 2-2 geworden was, vreesden velen dat de elf dappere helden uit het vissersdorp zouden instorten, doch men hield, zij het niet zonder enig fortuin, stand. Zo miste de anders zo trefzekere Cees Kist nog een strafschop. Ook in de verlenging kreeg IJsselmeervogels het zwaar te verduren, maar AZ wist geen bressen meer te slaan in de zeer hechte Vogels-defensie met aan het hoofd de schier onpasseerbare Jos de Feyter en moesten strafschoppen de beslissing brengen. Ondertussen was het in de Alkmaarder Hout, waar, integenstelling tot de Westmaat, geen lichtinstallatie aanwezig was (!!), al aardig schemerig geworden. De penalty’s van de Vogels werden genomen door Bram de Graaf (Poemetje), die overigens als eerste zou missen, Arthur v/d Berg, Hanny Burgman, Jan Zwaan (Koekie) en Evert de Graaf. Laatsgenoemde diende de laatste strafschop te nemen, nadat De Feyter onder andere al een penalty van de wederom falende Cees Kist had gestopt. Evert de Graaf viel op dat moment niet te benijden, maar bleef zeer rustig onder de immense spanning en was verantwoordelijk voor doldrieste taferelen: “We stonden in de buurt van de middenstip bij elkaar. Toen ik onderweg was naar keeper Gerrit Vooys, wist ik al precies wat ik wilde. Ik schoot de bal domweg hard en laag, rechts van de keeper. Vervolgens maakte ik een prachtige ‘boog’ richting hoofdtribune, waar mijn familie zat. Onbeschrijflijk, wat voor taferelen er toen ontstonden. Later hoorde ik dat er supporters van ons zelfs bij mensen in Alkmaar hadden aangebeld om de wedstrijd op TV te mogen bekijken”.

doldrieste taferelen op het spuiplein

Alsof het een stoet van onze koninklijke familie betrof, zo werden de Vogels door de politie ingehaald. Op de rijksweg, ongeveer ter hoogte van Eemnes, hield de politie hen staande, feliciteerde ze hartelijk met het behaalde succes en ging hen met zwaailichten voor richting Spakenburg. Overal verschafte ze hun voorrang. Bij de, vanouds zijnde melkfabriek, wachtte nog een politiewagen, welke, ook al met zwaailichten achter de stoet ging rijden. Niemand vermoedde wat hen eigenlijk te wachten stond. Dat werd echter duidelijk toen men op het spuiplein arriveerde waar het helemaal zwart stond van de mensen. In de kantine duurde het feest tot in de kleine uurtjes, terwijl ook de plaatselijke café’s niet voor ’s morgensvroeg de deuren sloten.

De Telegraaf

 

Alkmaar, vrijdag

Wat een sensatie! IJsselmeervogels in de halve finales van de KNVB-beker. En verdiend. Dat ook nog. De ellende kon niet op voor AZ in dit fantastische Cup-duel, dat niet minder dan 15.000 toeschouwers trok. Een 2-0 achterstand tegen de Vogels. Terugkomen en dan op een beslissend moment een strafschop missen.

Cees Kist, de blonde Alkmaarse spits, beleefde de meest trieste dag uit zijn carrière. Neit alleen faalde hij tijdens de officiële speeltijd vanaf elf meter, maar hij deed dat bovendien ook nog na de verlengingen, toen strafschoppen dit tumultueuze duel degradeerden tot een loterij. En AZ trok de niet, omdat de formidabele Vogels-doelman Jos de Feyter goed gokte. Breeduit grijnsde hij in de stampvolle kleedkamer: “Je moest gokken, want zien kon je de bal niet meer. Omdat Kist eerder in de wedstrijd ook de rechterbovenhoek koos, gokte ik daarop. De bal zag ik pas op het laatste moment. Had hij de andere hoek gekozen, dan had ik gewoon voor joker gelegen”.

Hij stelde er de triomf van zijn team mee veilig. En de Vogels verdienden het. Want waren zij het niet die na 20 minuten de vlam in de pan lieten slaan, tegen het opportunistische opererende AZ. Alkmaarders die slechts oog voor de aanval hadden, die zich ook niet lieten waarschuwen door de klasserijke uitval in de derde minuut, waardoor Burgman alleen voor Vooys kwam, die zijn lob maar ternauwernood kon onderscheppen.

Vooral op links vielen er bij AZ toen grote gaten. De voortreffelijke Jan Vedder -na afloop: “Was dat nou AZ?”- voelde dat prima aan. Hij koos na 20 minuten dat gat. Van Rijnsoever liet hem lopen. Vonk tuimelde in zijn schijnbeweging en Vooys had geen enkel verweer tegen zijn schuiver: 0-1.

Subliem

En nóg weigerde AZ tot fellere mandekking over te gaan. Natuurlijk moesten de Vogels terug. Dat wel, maar kansen leverde het Alkmaarse offensief nooit op, omdat in defensie Aalt Kok een sublieme wedstrijd speelde tegen Cees Kist en Evert de Graaf al even knap opereerde tegen Bobby Vosmaer, de talentrijkste speler uit het AZ-gezelschap.

Inzet was het wapen dat IJsselmeervogels hanteerde en het leverde na 32 minuten een tweede treffer op. Ditmaal gleed Jaan de Graaf door de Alkmaarse defensie en ook deze tweede solo-actie leverde een goal op: 0-2.

0-2 door Jaan de Graaf

Het duel werd er niet fraaier op. Cupvoetbal van het beste soort was het wel. AZ stormde in de tweede helft agressief naar voren. Het resultaat was onmiddelijk een doelpunt van Kist: 1-2. Maar zelfs dat bracht de rust bij de nummer vijf van de eredivisie niet terug. Ongecontroleerd waren de passes uit het vaak falende middenveld. Nooit was er ruimte voor een uitgespeelde kans.

IJsselmeervogels trok zich terug rond het eigen strafschopgebied. AZ kreeg slechts twee mogelijkheden op treffers, Vosmaer leidde de eerste in, maar Kok stuitte hem hard. Kist faalde echter van elf meter, maar vlak daarna scoorde Suurendonk wel. Uit een vrije trap van Vosmaer kon hij ongehinderd inkoppen: 2-2.

AZ leek gereed om de definitieve stap te zetten. Het faalde echter, doordat er geen overleg was. Geen rust om de situatie juist te beoordelen. Ook in de verlenging was dat er niet. De zware aanslag op de conditie -diverse gevallen van kramp wezen in die richting- overleefde IJsselmeervogels door tomeloze inzet. Slechts in de laatste seconde van de verlenging was er nog een mogelijkheid voor AZ, maar de voor Meister ingevallen Wokke faalde voor open doel.

Compleet

Zoals ook Wildbret en Kist faalden, toen zij van elf meter moesten schieten, maar de fantastische De Feyter op hun weg vonden. De Vogels hadden hun zenuwen beter in bedwang dan de geroutineerde semiprofs van Joop Brand. Alleen Bram de Graaf miste, waardoor Evert de Graaf de heksenketel in de Alkmaarse Hout compleet maakte door ook de laatste penalty van de Vogels achter de verbijsterde Vooys te knallen.

Spakenburg loopt uit

De bewoners van Spakenburg en omgeving bereidden de spelers van IJsselmeervogels, die AZ’67 op verassende wijze hebben uitgeschakeld voor de KNVB-beker, gisteravond een heldenontvangst.

In het centrum zag het zwart van de mensen, toen de bus met voetballers rond halfelf arriveerde.

Voorop reed een politiewagen. De agenten slaagden er met veel moeite in een doorgang te vinden tussen de duizenden samengestroomde supporters.

feest in de kantine

Juichend en schreeuwend werd de ploeg verwelkomd. Het was onverstelbaar, het spuiplein bestond uit een grote mensenmassa. De voetballers waren duidelijk beduusd door het onverwacht onthaal en wisten niet waar ze kijken moesten. Sommigen vroegen zich duidelijk af, waaraan zij dit heldendom hadden te danken.

Ook de plaatselijke wethouders en gemeentesecretaris, die de wedstrijd in Alkmaar hadden bijgewoond, waren van de partij.

De café’s in Bunschoten/Spakenburg deden gisteravond goede zaken, want de dorstige IJsselmeervogels-supporters keken niet op een glaasje meer of minder.

Later op de avond trokken de voetballers zich terug in het clubgebouw aan de Westmaat, waar zij in feestelijke stemming nog wat nakaarten over de voorbije dag.

 

Amersfoortse Courant

Klein Duimpje IJsselmeervogels wipt Goliath AZ

ALKMAAR – In wezen beslisten na 120 minuten enerverend bekervoetbal twee simpele trappen het duel AZ’67-IJsselmeervogels. Terwijl de duisternis allang over het Alkmaarse stadion was neergedaald mochten twee keer vijf ‘uitverkorenen’ van beide ploegen in rechtstreekse duels met de keepers van AZ en IJsselmeervogels gaan uitmaken wie de 2-2 stand, bereikt na 90 minuten ‘gewoon’ voetbal en 30 minuten verlenging, via penalties in z’n voordeel zou ombuigen, daarmee enn plaats in de halve finale bekercompetitie betaald voetbal veilig zou stellen.

Bram de Graaf mist de 1e penalty

Terwijl de 14.000 toeschouwers ademloos toekeken bij dit heerlijke dessert van een toch al verrukkelijk bekermenu mocht eerst IJsselmeervogels-doelman Jos de Feyter tussen de palen, Ronald Spelbos, ex-HVC’er, liet hem kansloos. Daarna mocht Bram de Graaf Vooys onder vuur nemen. De aanvoerder van de Spakenburgse zaterdageersteklasser, één van de sterren van het veld, knalde keihard op de paal. De zaak leek beslist. Maar IJsselmeervogels gaf zich niet gewonnen, toonde opnieuw z’n ijzersterke karakter. En toen De Feyter de strafschop van Wilbret, een andere ex-HVC’er, stopte, bracht Arthur v/d Berg de stand weer in evenwicht. De laatste drie penalties moesten de beslissing brengen. Nadat Vosmaer en Mol voor AZ en Burgman en Zwaan voor IJsselmeervogels raak hadden geknald, kwam het gewicht van de hele wedstrijd op de schouders van beide keepers en van AZ-spits Cees Kist en van IJsselmeervogels-linksback Evert de Graaf te rusten.

De Spakenburgers konden er het best tegen. het schot van Kist, die eerder in de wedstrijd al een strafschop naast had geschoten, werd door De Feyter subliem gestopt, Evert de Graaf passeerde de vergeefs vallende Vooys kansloos. Het worder was daarmee geschied, Klein Duimpje IJsselmeervogels de eenvoudige amateurclub uit Spakenburg, had Goliath, het machtige AZ met z’n full-profs, die volgend jaar Europees topvoetbal willen spelen, op de knieën gebracht.

En dát werd gevierd. Niet alleen in de kleedkamer en later op de avond in het van feestvreugde bruisende Spakenburg, maar ook al op het veld. De Feyter die van dichtbij gespannen het duel tussen Evert de Graaf en Vooys gevolgd had, rende samen met de IJsselmeervogels-back naar het hek voor de hoofdtribune, daar waar de enthousiaste supporters zaten. En ze knuffelden elkaar als warmbloedige Italianen en niet als nuchtere Spakenburgers. Begrijpelijk, die uitingen van vreugde waaraan later alle uit de middencirkel toegestormde IJsselmeervogels deelnamen, begrijpelijke tranen die neergestort werden. Want in Alkmaar breide IJsselmeervogels een nieuw, een ongelooflijk succes aan z’n reeks van vorige triomfen, een succes waar de voetbalwereld nog vele, vele jaren over zal praten.

Pierre Stevenaart, trainer van de Vogels, gaf eerlijk toe: “Ik heb wel even gehuild na afloop. Ja, zoiets verwacht je toch niet. Het zou blassé zijn als ik zei dat ik dat wel gedaan had. Je hoopt alleen maar. En ik wist natuurlijk waartoe mijn elftal in staat is. Maar eigenlijk waren we hier alleen maar heen gekomen om niet af te gaan. En toen we in de rust met 2-0 voor stonden kon dat ook al niet meer. Ik heb toen ook tegen m’n jongens gezegd: wat er verder allemaal nog gebeurt, het maakt niet meer uit. Nu, na een helft voetballen hebben we het al helemaal gemaakt”.

Werk-voetbal

“Maar ja, 2-0 vóór, je hoopt dan natuurlijk toch dat je er iets van vast kunt houden. En toen het drie minuten na rust direct 2-1 werd schrok ik wel even. Twaalf minuten later werd het 2-2 en toen zag ik het voor ons eigenlijk niet meer zo zitten. Maar ja, het kon vandaag bij ons gewoon niet stuk. Ik heb m’n jongens steeds voorgehouden: blijf werk-voetbal spelen, daar kan zo’n ploeg als AZ niet tegen. En gewerkt hebben ze, van het begin tot het eind”.

De 2-0 voorsprong die IJsselmeervogels zich bij rust had verworven en die tegen AZ, dat in de tweede helft z’n conditionele plus uit zou moeten buiten, zo fragiel leek, bleek achteraf dus toch een voldoende stevige basis voor de eind-triomf. En die 2-0 voorsprong was meer dan verdiend. IJsselmeervogels was voor de rust de betere ploeg, die de meeste kansen kreeg. Ja, bij rust had de marge tussen de amateurs en de full-profs meer dan twee treffers kunnen bedragen. Stevenaart: “Deze geweldige ploeg van mij heeft vooral taktisch ook uitstekend gespeeld. We hadden afgesproken, dat we AZ zo’n 15 meter over de middenlijn pas op zouden zien te vangen. Als we daar in balbezit konden komen moest er meteen een dieptepass volgen naar onze snelle lopers voorin. De dieptepass, dat is ons wapen, dat is hier in Alkmaar opnieuw gebleken”.

IJsselmeervogels op nieuwe door Puma geschonken schoenen en geheel in het blauw met gele biezen, een cadeau van dezelfde firma, waarschuwde AZ al in de 5e minuut. Een dieptepass van Jaan de Graaf bracht Henk de Graaf alleen voor Vooys, de stevige IJsselmeervogels-middenvelder lobte de bal, maar Vooys, buiten z’n strafschopgebied hands makend (waarvoor niet gefloten werd) kon er nog net bij. AZ, nauwelijks fanatieker aangemoedigd dan IJsselmeervogels door z’n grandioze legioen -de Spakenburgers zullen het duel in Alkmaar bijna niet als een uitwedstrijd hebben ervaren- schrok niet, voelde zich nog steeds superieur. Maar ervoer toch wel dat de ‘zone-defensie’ van IJsselmeervogels goed werkte. Ogenschijnlijk hadden Wildbret, Suurendonk en Cees de Vries nogal wat ruimte op het middenveld. Slechts de gevaarlijke Kist en de andere twee spitsen Melster en Vosmaer, kregen mandekking van respectievelijk Aalt Kok, Harry Koelewijn en Evert de Graaf. Henk de Graaf, Hanny Burgman en Arthur v/d Berg verdedigden hun directe tegenstanders ‘op afstand’. Liepen er, om zich conditioneel niet in de vernieling te werken, niet als gekken achteraan, maar vingen de AZ’ers op als ze dreigend op kwamen zetten. En dat lukte voortreffelijk. De Alkmaarders kregen niet eens zo gek veel kansen, mede doordat libero Bram de Graaf ontzettend veel opruimde.

feest na 0-1 door Jan Vedder

Nadat Jaan de Graaf met wat technische hoogstandjes de handen van het publiek op elkaar had gekregen viel in de 22e de eerste treffer. En, wat niemand had verwacht, voor IJsselmeervogels. Zwaan pikte de bal op na een afspeelfout van De Vries en bediende Vedder op maat, die doorbrak en vanuit een moeilijke hoek Vooys passeerde: 0-1. Even leek er nonchalance in het Spakenburgse voetbal te sluipen, alsof de zaterdagamateurs zelf ook wat beduusd waren van de voorsprong. Maar acht minuten later werkte de dieptepass alweer: Burgman leverde hem, Jaan de Graaf schoof, zwaar gehinderd door Vonk, de bal langs Vooys: 0-2. AZ kwam voor rust niet meer dichterbij want De Feyter, die eerder Van Rijnsoever af van scoren had gehouden, plukte in de 45e minuut een kopbal van Mol fraai uit de hoek.

“Tempo omhoog”

Na rust wilde AZ IJsselmeervogels conditioneel breken. “Het tempo moet omhoog, zei trainer Brand ons in de rust”, vertelde Ronald Spelbos na afloop. Dat leek succes op te leveren, temeer daar de pauze van vijf minuten de Spakenburgers ontstellend kort moet hebben geleken. Al in de derde minuut na rust belandde de bal uit een aanvankelijk afgeslagen corner bij Kist, die van ver keihard raak knalde: 1-2. In de 60e minuut leek het lot beslist toen AZ kon doorgaan nadat de matig leidende Geurens een appél van de grensrechter voor een overtreding tegen Jaan de Graaf genegeerd had. De bal kwam bij Vosmaer, die doorbrak en door Aalt Kok binnen de 16 meter werd omgelegd. Penalty, besliste Geurens. Kist nam Plaats achter de bal maar schoot tot verbijstering van de AZ-aanhang naast.

Drie minuten later kwam de Alkmaarse ploeg toch gelijk. Een vrije trap van Vosmaer, die na rust meer in het spel betrokken werd en het Evert de Graaf erg lastig maakte, bracht de bal op het hoofd van Suurendonk, die raak kopte: 2-2. IJsselmeervogels ontbrak daarna aan kracht om nog terug te komen, het bouwde een muur dichtbij De Feyter en verdedigde met de moed der wanhoop. En het bleef overeind, ook nadat Henk de Graaf, die bij een charge ongelukkig in de dug-out van AZ terecht kwam, was vervangen door Peter de Graaf. Mede dankzij grandioos keeperswerk van De Feyter.

Terwijl het duister inviel werd het dus verlengen geblazen. Stevenaart: “ik wist dat we daarin niet meer aan aanvallen toe zouden komen. Ik dacht wel aan die strafschoppen. “Als dat lukt is het leuk, zei ik tegen m’n spelers”. En het lukte, twee keer een kwartier, zij het met wat kunst- en vliegwerk bleven de Vogels weer overeind. Zo moest Bram de Graaf een keer koppend op de lijn redding brengen.

En toen dus die penalties. AZ-trainer Joop Brand: “Waarom ik de Kist weer één liet nemen? Er waren maar vijf spelers, die zich zeker genoeg voelden om achter de bal te gaan. Kist was er één van. Moet ik dan een ander dwingen een strafschop te nemen?” De Feyter, nagenietend van twee gestopte strafschoppen: “Die bal van Wilbret zag ik komen, hij keek even naar de hoek waar ik heen ging. Maar bij die van Kist heb ik gegokt op de hoek waar hij de eerste ook heen geschoten had”. Stevenaart tenslotte over de beslissende strafschoppen: “We hadden woensdagavond een paar rondjes geoefend. Maar Jan Vedder durfde er, toen het er op aankwam, niet een te nemen, omdat z’n schoen kapot was. Ik heb de vijf die overbleven zelf de volgorde laten bepalen waarin ze zouden schieten. Toen Evert tenslotte over de wedstrijd moest beslissen was hij erg nerveus. Wat nou, wat nou, mompelde hij tegen me. Ik zei: Evert, je schopt die bal gewoon keihard, en er zal heus niemand wat tegen jouw zeggen als je hem mist”. Maar Evert de Graaf schoot raak. Spakenburg vierde het tot diep in de nacht……..

 

Europa Cup-taferelen bij AZ

ALKMAAR – De taferelen die zich direct na het sensatie-rijke, Engels aandoende bekertreffen tussen AZ’67 en IJsselmeervogels afspeelden hadden de Vogels nog nooit meegemaakt in de toch al van de successen bolstaande historie van de Spakenburgse zaterdagclub. Het leek wel of de Europa cup was binnen gehaald, zo ging het IJsselmeervogels-legioen tekeer. Spelers werden rechts en links, na de ereronde, geknuffeld door uitzinnige supporters die door de afzetting heen hadden weten te breken. In de kleedkamer kwam het feest pas goed op gang. Dáár realiseerden de jongens van trainer Pierre Stevenaart zich goed voor wat voor een onnoemelijke sensatie zij gezorgd hadden. Zelfs de meest fervente clubaanhanger had daar niet op durven hopen. In de kleedkamer hadden verschillende spelers het ook te kwaad. Jan Vedder bijvoorbeeld viel in de armen van een supporter en kon heel even zijn emoties niet meer de baas toen zaterdag voetbalbaas Fokke Remmers zei dat het hele zaterdagvoetbal trots op de ploeg was.

Ook een trotse loco-burgermeester van Bunschoten, de heer Kok, die de wegens vakantie afwezige eerste burger Van de Heide verving, sprak daar zijn bewondering uit voor de formidabele prestatie. Namens de gehele Spakenburgse burgerij bood hij de Vogels z’n gelukwensen aan. Die waren er ook van AZ bij monde van z’n directeur Hartland die verder hoopte dat IJsselmeervogels de beker zou winnen.

“Wat maakt het uit wie we in de volgende bekerronde tegenover ons krijgen” zei een bijna door het dolle heen zijnde IJsselmeervogels-trainer Pierre Stevenaart, toen hij z’n jongens kwam vertellen dat het FC Twente was geworden. “Als we van AZ kunnen winnen, behoeven we toch voor niemand meer bevreesd te zijn”. Z’n spelers dachten er ongeveer ook zo over, al wilden die nog niet te diep op de materie ingaan die hen op 16 april te wachten staat. Daar stond hun hoofd ook niet naar. De meesten genoten in de kleedcabine, waar het Vogels-clublied door een ieder die maar wat met IJsselmeervogels te maken had uit volle borst gezongen werd, zichtbaar na van de grootse triomf.

Jos de Feyter, de goalie die twee strafschoppen had weten te keren, wilde van geen heldenrol weten en schoof die af op de gehele ploeg. “Het is een triomf van het team. We hebben er met z’n allen voor geknokt. Ik heb gewoon geluk gehad dat ik twee strafschoppen heb kunnen stoppen. Ik gokte er gewoon op dat die Kist ook de tweede keer dezelfde hoek zou nemen. Schopt ‘ie ‘m in de andere hoek dan zit ik er helemaal naast”, aldus de nuchtere De Feyter die z’n voorstopper Bram de Graaf de absolute uitblinker noemde. “Wat die gepresteerd heeft is gewoon ongelooflijk. Aan die jongen hebben we echt een heleboel te danken. Hij zorgt met z’n aanwijzingen en z’n manier van voetballen voor rust in de achterhoede. En in zo’n wedstrijd heb je die echt wel nodig. In één  woord grandioos”.

Grandioos was ook gisteren weer IJsselmeervogels’ Jan Vedder die z’n ploeg na een kleine twintig minuten voetballen op 0-1 zette. Vedder over dat doelpunt: “De trainer had ons er op gewezen dat Spelbos en Mol niet snel waren. Bij dat doelpunt heb ik Spelbos niet gezien. Ik heb ‘m gewoon op snelheid geklopt”. Jan Vedder kon er niet over uit. “Wat hier gebeurd is, is voor mij totaal onbegrijpelijk. Ik had voor een 4-0 of 5-0 nederlaag getekend” Spakenburs frêle linksbuiten kon zich overigens niet aan de indruk onttrekken dat AZ de tegenstander inbewust onderschad had. “Ze moeten gedacht hebben: dat zijn maar amateurtjes en die pakken we wel even. Nu weten ze in Alkmaar ook wie die amateurtjes zijn”, zei Vedder lachend. Spakenburgse Jan noemde AZ verder een erg sportieve ploeg. “Ze hebben zich niet aan proftrucjes schuldig gemaakt en met name die Kist is bij mij overgekomen als een erg sportieve voetballer. Je hoorde ‘m nooit kankeren. Elke beslissing van de scheidsrechter accepteerde hij zonder morren”. Zijn directe tegenstander de ex-Elinkwijker Henk van Rijnsoever noemde Vedder een moeilijk bespeelbare jongen. “Hij zwerft erg veel en is daarom ook moeilijk te dekken. Halverwege de eerste helft dreeg ik van Brand de opdracht om ‘m maar te laten gaan”. AZ’s rechtervleugelverdediger vond dat zijn ploeg de uitschakeling volkomen aan zichzelf te wijten had. “In de eerste helft hebben we het vergokt. Met die 2-0 achterstand mochten we niet eens ontevreden zijn. Het had bij rust net zo goed 4-0 kunnen staan voor die lui”.

Bram de Graaf de uitblinkende libero, liet zich ongeveer in gelijke termen uit. “Die 0-1 voorsprong heeft ons vleugels gegeven”, zei hij. “Ik heb me in de eerste helft en trouwens ook in de tweede geen moment moe gevoeld. Ik kan nog wel uren doorgaan. Het was alleen jammer dat het zo snel 1-2 werd en vlak daarna ook nog 2-2”. De gelijkmaker had zelfs al eerder achter Jos de Feyter kunnen liggen maar Bram de Graaf vond het een kwestie van gerechtigheid dat Cees Kist die strafschop miste. “Eerlijk waar. Het was beslist geen strafschop. Die Bobby Vosmaer liet zich mooi vallen in het strafschopgebied. Toen het even later toch gelijk werd achtte ik ons nog niet kansloos. Ik vond AZ toen zelfs wat terugvallen. Als we ons koppie er tegen het eind hadden bijgehouden zouden we binnen de normale speeltijd nog wel tot een beslissing gekomen zijn”, zei de nuchtere van alle successen niet blassé geworden Bram. “In de verlenging hebben we ons bewust beperkt tot het vasthouden van de gelijke stand. We wilden het wel op strafschoppen laten aankomen. Even heb ik toen nog gedacht dat het beter geweest zou zijn als Geurens de wedstrijd afgefloten had. Met name bij het nemen van de strafschoppen kon je bijna geen hand meer voor ogen zien. Ik vond het zelfs een tikkeltje onverantwoord maar achteraf ben ik toch blij dat het tot een beslissing gekomen is”. Die beslissing berustte uiteindelijk na de misser van Kist in de handen van de niet altijd foutloos opererende Evert de Graaf. Maar op dat moment verrichtte hij z’n werk voortreffelijk. “Toen ik hoorde dat ik beslissende tikkie moest geven heb ik wel even staan trillen. Maar ik heb m’n ogen dicht gedaan en zo hard mogelijk geschoten. Toen ik het gejuich hoorde wist ik dat we er door waren”.

IJsselmeervogels in de 1/2 finale !!!

Een dolgelukkige IJsselmeervogels-praeses Jaap Koelewijn tenslotte: “Ja dat is ook voor mij een regelrechte sensatie. Normaal gesproken had AZ natuurlijk moeten winnen maar voor die lui was het net zo’n wedstrijd als wij enkele weken geleden tegen Hollandsche-veld speelden. Die gingen ook met z’n allen voor het doel hangen om via counters te proberen tot succes te komen. Uit ervaring weten we dat je dan moeilijk voetbalt. AZ heeft dat vanavond aan den lijve ondervonden”, aldus de zichtbaar gelukkige Vogels-praeses die zei dat zijn vereniging aan dit treffen zo’n dertien tot vijftienduizend gulden had overgehouden. “Dat is natuurlijk leuk meegenomen maar bij mij stond vanavond op de eerste plaats het sportieve succes”.

 

de Bunschoter

Spakenburgse furore in profvoetbalkringen

“Sinds gezagvoerder Pim Sierks heeft Nederland er plotseling elf helden bijgekregen. Ze heten Jos de Feyter, Harry Koelewijn, Aalt Kok, Abram de Graaf, Evert de Graaf, Arthur v/d Berg, Henk de Graaf, Hanny Burgman, Jaan de Graaf, Jan Zwaan en Jan Vedder, allen verenigd in de zaterdagclub IJsselmeervogels uit Spakenburg. Als het nationale en internationale voetbal nog overlevingskansen heeft, dan komt dat vooral omdat er nog zulke clubs als IJsselmeervogels bestaan”. Zo begon vorige week vrijdag in NRC/Handelsblad het verslag van de wedstrijd AZ’67 tegen IJsselmeervogels en niet alleen dit blad, doch vrijwel de gehele vaderlandse pers putte zich uit om in allerlei bewoordingen de loftrompet over de Vogels te steken. Vanzelfsprekend wel ‘de Bunschoter’ in dat koor niet ontbreken, want behalve een behoorlijk grote dosis bewondering, die we met de Nederlandse pers gemeen hebben, is er nog een reden te meer om erop terug te komen en dat is plaatselijke trots. Immers het zijn een aantal gewone Spakenburgse jongens, die dat bereikten, jongens die als ieder ander ’s morgens nog gewoon gewerkt hebben, ’s middags een snipper namen en naar Alkmaar reisden om daar een der werkelijk groten uit het betaalde voetbal een les te geven.

Pers vol lof

Dat de AZ spelers een gevoelig lesje kregen, daar is iedere sportcommentator het over eens. Niemand had dit overigens ooit verwacht. In de vele kolommen, die voor de wedstrijd over het gebeuren volgeschreven zijn, overheerste de mening, dat IJsselmeervogels uit de beker gewipt zou worden.

De microgids (KRO) : “Zo te zien wordt het ’t laatste stuntje van IJsselmeervogels”.

Het A.D. : “Eigenlijk kansloos, maar je weet nooit, Spakenburgers zelf geloven erin”.

Ook Het Binnenhof achtte de kansen enkele dagen voor de wedstrijd nihil, terwijl AZ trainer Joop Brand in een intervieuw in De Gooi- en Eemlander verklaarde : “De fout van SC Amersfoort en FC Groningen zullen wij nooit maken. Wij gaan met dezelfde instelling het veld in als tegen Ajax of Telstar”.

Vrijdagmorgen echter waren al die sombere profetieën vergeten en geheel voetbalminnend Nederland kon toen uitgebreid lezen, wat er op die donkere donderdagmiddag in Alkmaar gebeurd was.

Het A.D. : “Het sprookje van het bescheiden amateurclubje, dat zich met een wonderbaarlijk enthousiasme door het toernooi om de Nederlandse voetbalbeker begeeft is nog lang niet ten eind. IJsselmeervogels, de zaterdagclub uit Spakenburg, blijft in het Nederlandse voetbal historie schrijven”.

De Parool : “Hulde van 15.000 verbijsterd om zich heen kijkende toeschouwers; hulde van een apetrotse loco-burgermeester Peter Kok; hulde bovendien van AZ’s flauwglimlachende trainer Joop Brand”.

De Volkskrant : “Het Spakenburgse stuntteam, dat eerder de bekerillusies van Amersfoort en Groningen vernietigde, zette de gelouterde Alkmaarse equipe even degelijk als spectaculair opzij”.

De Telegraaf : “Wat een sensatie. IJsselmeervogels in de halve finale van de KNVB-beker. En verdiend. Dat ook nog. De ellende kon niet op voor AZ in dit fantastische cup-duel, dat niet minder dan 15.000 toeschouwers trok”. (zie boven)

Trouw/Kwartet : “Via een hartverwarmende mentaliteit en voetbal van een voor amateurs ongekend niveau, verbaasde IJsselmeervogels alles en iedereen in Alkmaar : de 15.000 toeschouwers, wellicht zichzelf, maar vooral AZ’67”.

Leidse Courant : ” ’t Is niet te geloven, ’t is onbegrijpelijk, ’t is werkelijk fantastisch. IJsselmeervogels, dat eigenlijk onbekende voetbalploegje uit Spakenburg, een klein vissersdorpje aan de rand van het IJsselmeer, plaatste zich ten koste van het gevreesde AZ’67 voor de halve finales”.

Haarlems Dagblad : “Het tot het uiterste geladen IJsselmeervogels trok zich van alle imponerende Alkmaarse wapenfeiten niets aan in zijn streven om voor een van de grootste sensaties in de Nederlandse voetbalhistorie te gaan zorgen”.

Amersfoortse Courant : “In Alkmaar breide IJsselmeervogels een nieuw, een ongelooflijk succes aan zijn reeks van vorige triomfen, een succes waar de voetbalwereld nog vele jaren over zal spreken”. (zie boven)

Gooi- en Eemlander : “IJsselmeervogels heeft voetbalgeschiedenis geschreven. Voor de uitschakeling van eredivisieclub AZ schieten de superlatieven tekort”.

Leeuwarder Courant : “Pure wilskracht heeft IJsselmeervogels in de sensationeel verlopen bekerwedstrijd tegen AZ’67 op de toppen van zijn kunnen gebracht”.

NRC/Handelsblad : “Het zit er dik in dat onze toeristenindustrie deze zomer speciale dagtochten naar Spakenburg gaar organiseren. Zo niet, dan moet IJsselmeervogels maar de wereldtournee gaan maken, waarvoor het zilveren Nederlandse elftal van het wereldkampioenschap helaas geen tijd en belangstelling heeft”.

Happening

We gaan in dit artikeltje geen wedstrijdverslagen meer geven. Ongetwijfeld hebben de thuisblijvers alles in geuren en kleuren gelezen, doch men moet er geweest zijn om de sfeer die daar in Alkmaar heerste, werkelijk te kunnen proeven. Zeer velen, naar schatting een paar duizend dorpsgenoten, hebben voor dit gebeuren een snipper overgehad. Ze trokken zich van de sombere voorspellingen niets aan en toonden een onbegrensd vertrouwen in de rood-witten, die voor deze gelegenheid in het blauw gestoken waren. Trouwens, ook de niet-Spakenburgse supporters, die het AZ stadion bevolkten, hebben daar diep in hun hart op gehoopt. Anders is het onverklaarbaar, dat zo’n stadion (22.000 plaatsen) zo vol loopt. AZ mag dan wel beweren, dat er een 14 à 15.000 toeschouwers aanwezig waren, het stadion zat werkelijk vol en dat betekend zeker een 20.000 aanwezigen.

Die toeschouwers zijn volledig aan hun trekken gekomen en na afloop bleek in de kleedkamer pas goed hoe iedereen met IJsselmeervogels meegeleefd had. Wethouder Kok, met wethouder Van Goor en gemeentesecretaris De Graaf (de burgermeester was wegens een Spaanse vakantie afwezig, doch zou anders zeker present geweest zijn) verklaarde bij het begin van de wedstrijd alleen maar gehoopt te hebben, dat de Vogels het in ieder geval een kwartier vol zouden houden. Het werden echter honderdtwintig lange minuten en namens het gemeentebestuur en de gehele bevolking complimenteerde hij het elftal. Gelukwensen werden ook uitgesproken door Fokke Remmers, voorzitter van het sectiebestuur zaterdagvoetbal en door Hartman, maneger van AZ’67, die de wens uitsprak, dat de beker in Spakenburg terecht zou komen. De meest nuchtere man op dat moment was voorzitter Jaap Koelewijn met zijn opmerking: “Ze weten nu tenminste allemaal, waar Spakenburg ligt”.

Vergeten waren op dat moment de twee zenuwslopende verlengingen, waarbij de toeschouwers hun aandacht verdeelden tussen het voetbalgebeuren en de verlichte electronische klok; het enige lichtpuntje in het donkere AZ stadion. Vergeten waren ook de spannende momenten, waarin de strafschoppen genomen werden. De teleurstelling, toen Abram de Graaf tegen de paal schoot en de oplevende hoop, toen Jos de Feyter een bal het doel uit ranselde.

Jos de Feyter stopt de 2e penaly van Kist

De groeiende hoop, toen Jos zijn tweede redding verrichte en de onbeschrijflijke vreugde toen Evert de Graaf met een zoevend schot de wedstrijd definitief in het voordeel van IJsselmeervogels besliste. Iedereen feliciteerde iedereen en tal van radio- en tv-mensen staken hun bewondering niet onder stoelen of banken. Bij alle gelukwensen, die door de Vogels ontvangen werden, verdiend er één een speciale vermelding. Jan Vedder liet met duidelijk genoegen een gelukstelegram zien met de volgende tekst: “Veel geluk toegewenst, bestuur SV Spakenburg”. Hij had het telegram al voor de wedstrijd ontvangen.

Na de wedstrijd

Na de wedstrijd ontving IJsselmeervogels tientallen gelukstelegrammen van onder meer zeer gerenomeerde clubs. Wie daar belang in stelt, moet maar eens naar de IJsselmeervogels-kantine gaan kijken, secretaris Jan Bos heeft ze met begrijpelijke trots aan de wand gehangen.

Inmiddels is ook de volgende tegenstander bekend. Het is de FC Twente. Opnieuw een tegenstander om te vrezen? IJsselmeervogels kennend, geloven we dat deze tegenstander net zo onbevangen tegemoet gestreden zal worden als AZ’67. Een afgang is er nu niet meer bij. IJsselmeervogels, proficiat en zeer veel succes toegewenst op de zestiende april. Ongetwijfeld zal er dan een nog veel groter legioen aanwezig zijn om de rood-witten toe te juichen.

Wedstrijd en sfeerbeelden op IJsselmeervogels.TV