1999 – 2000
 |
|
IJsselmeervogels seizoen 99/00 |
Na de successen van de afgelopen twee seizoenen werd er door de supporters gehoopt op een derde kampioenschap in successie, eigenlijk tegen beter weten in, want de buurman had aan het einde van vorig seizoen twee ster-spelers, Gérard v/d Nooy en Pascal de Bruyn, weggekaapt. Ook al had men nog op het scheiden van de transfermarkt drie nieuwe spelers weten aan te trekken, Dick Knijn, Sander Mallie en Abel van Willingen, toch konden deze spelers het gat niet dichten wat was ontstaan. De achterstand op koploper Urk liep al snel zoveel op dat men een kampioenschap naar het rijk der fabelen kon verwijzen.
In december werd er een verdrag getekend om de onderlinge verhoudingen tussen IJsselmeervogels en buurman Spakenburg weer te normaliseren, deze was sinds de zomer ernstig verstoord. De gemeenteraadsleden Kisjes en Koelewijn bemiddelden tussen beide verenigingen met als resultaat dat er een Westmaatakkoord opgesteld werd. Hierin word aangegeven hoe als bestuur te handelen als eventueel een speler of spelers van club willen veranderen. Voor IJsselmeervogels kwam dit echter wel als mosterd na de maaltijd. De verhoudingen zijn wel weer hersteld, maar feit blijft wel dat 2 toppers van IJsselmeervogels bij Spakenburg spelen.
Ging het met het eerste elftal niet naar behoren, met het tweede ging het des te beter. Het kampioenschap kon al op 26 februari gevierd worden en ook de deelname in de districtsbeker, men mocht hier aan deelnemen omdat men vorig seizoen zaterdagkampioen geworden was, werd een zegetocht. Zowel de vlaggenschepen van HVC, Stroe, VVOP, Veensche Boys, en SDVB moesten in het stof bijten, uiteindelijk vond men haar waterloo tegen Nijenrodes. In de strijd om de zaterdagtitel was men niet te stoppen, getuige wel de vier overwinningen op de andere kampioenen van Nederland, dit werd gevierd met een intocht in de haven van Spakenburg. Hierna mocht men aantreden tegen de Zondag kampioen Quick’20 uit Oldenzaal, en na een bloedstollende wedstrijd met verlenging was de stand 2-2. Penalty’s moesten uitkomst brengen, pas nadat keeper Jan Ruizendaal de 34e strafschop had gestopt mocht men Algeheel kampioen van Nederland noemen.
Gaande weg het seizoen groeide de kritiek van supporterszijde op ‘aankoop’ Dick Knijn die teveel voor de verdediging speelde en zodoende zowel Pascal de Bruyn en Gérard v/d Nooy probeerde te vervangen wat niet lukte. Dit zou nog wel te accepteren zijn geweest voor de supporters, zij het niet dat hij zich te populair opstelde, en andere (eigen) jongens voor gemaakte fouten ‘afblafte’, iets wat een speler als bv Renger de Groot in het verleden niet deed wat hem zo geliefd maakte. In april kon Dick Knijn na een artikel in een plaatselijke krant het niet meer opbrengen om nog naar Spakenburg af te reizen, en moesten enkele wedstrijden zonder de amateur-international afgewerkt worden. Bij de laatste wedstrijd van het seizoen was hij na een langdurig gesprek met Erik Assink weer van de partij en beloofde hij de (kritieke) supporters beterschap. Een stap die toch ook weer veel bewondering oogstte bij de achterban, en zodoende de gemaakte fouten snel vergaf. Iets wat toch ook weer de grote kracht van IJsselmeervogels aangaf, zou het binnen andere verenigingen rommelen, en men een speler aan de kant schuiven, bij IJsselmeervogels vergeet men toch ook het sociale aspect niet, en zet men met elkaar de schouders eronder om weer te bouwen aan nieuwe successen. En naar nieuwe successen hunkert men weer, na een tegenvallend seizoen. Een seizoen welke met een teleurstellende 6e plaats werd afgesloten, en waardoor men van een lange zomerstop kon genieten. Iets wat men de laatste jaren niet gewend was.
De eindstand:
1 |
Urk |
26 |
20 |
5 |
1 |
65 |
85-24 |
(+61) |
2 |
Be Quick'28 |
26 |
16 |
4 |
6 |
52 |
50-28 |
(+22) |
3 |
WHC |
26 |
14 |
3 |
9 |
45 |
49-49 |
(+0) |
4 |
VVOG |
26 |
13 |
5 |
8 |
44 |
55-35 |
(+20) |
5 |
SC Genemuiden |
26 |
12 |
8 |
6 |
44 |
48-40 |
(+8) |
6 |
IJsselmeervogels |
26 |
13 |
3 |
10 |
42 |
39-28 |
(+11) |
Aan het einde van dit seizoen werd ook afscheid genomen van verschillende selectiespelers: Geurt Koelewijn, Stefan Spring in ’t Veld, Guus Posthumus, Sander Mallie en Klaas Klein, overigens geen van allen basisspelers. Duidelijk was dit seizoen ook geworden dat het ‘spelers-gat’ welke vorig jaar ontstaan was nog steeds niet gedicht is. Hiervoor werd met succes drie nieuwe spelers benaderd, mede ook door het vertrek van bovengenoemde spelers was de selectie uitgedund. De nieuwe spelers: Raymond Graanoogst, Ernesto de Mirando en Rody v/d Vlist. Verder wil het bestuur op de ingeslagen weg doorgaan, dus enkele spelers van buiten het dorp aangevuld met eigen jongens. Een beleidswijze welke de afgelopen jaren duidelijk zijn vruchten opgeleverd heeft, en waardoor ook zo’n hechte band bestaat tussen spelers en publiek, waarschijnlijk behorend tot de fanatiekste van Nederland, getuige wel dat ook in mindere tijden toch nog 1000 tot 1500 man aanwezig waren tijdens thuiswedstrijden.