Seizoen 09/10 Verslagen | IJsselmeervogels

Algeheel Kampioenschap:

Zaterdag 19 juni: IJsselmeervogels – Gemert 4-0 (2-0)

IJsselmeervogels superieur naar de zesde ster…

Pure klasse, dat was het wat zaterdag 19 juni om zes uur op de Westmaat ten toon werd gesteld. Met een wervelende show tikten de rooie sterren de bezoekers uit Gemert bijkans helemaal gek en deden de rooie supporters na het toch wat teleurstellende voorprogramma in Zuid Afrika alsnog in extase belanden.

In een prachtige ambiance op een kolkend sportpark de Westmaat zagen de bezoekers Kwong Wah Steinraht beloond worden voor zijn sterke invalbeurt in Gemert. De gasten kwamen na de kleine nederlaag hoopvol en met een weer complete selectie naar Spakenburg, om daar al snel tot de conclusie te komen dat er werkelijk helemaal niets te halen viel bij ’s lands grootste kruidenier in titels. Bij IJsselmeervogels was er binnen de basiself namelijk een wedstrijdje gaande wie de laatste man of the match van het seizoen moest gaan worden. Niemand verzaakte, alles klopte, nuja, alles, aan de afwerking schortte het nog wel eens, want als de als vanouds geniaal opererende klasbak Steinraht zijn vizier echt op scherp had gehad, dan had de teller nu nog gelopen.

Gewoontegetrouw was de eerste kans al snel voor de thuisploeg. Kwong Wah Steinraht gaf Wouter van Hoof de gelegenheid om vrij uit te halen, maar de laatste produceerde een lelijke afzwaaier. Drie minuten later werd Jeffrey Winter tegen het kunstgras gewerkt en moch Lion Axwijk van een metertje of 20 gaan aanleggen. Zijn schot wordt altijd voorafgegaan door een tikkie breed van Kevin Winter, om zo ook de mogelijkheid te krijgen langs de muur te schieten. Toch werd het leer deze keer van richting veranderd, tot grote schrik van de bezoekers belandde het speeltuig daardoor tegen het hoofd van Wouter van Hoof, die doelman Van Ommeren kansloos liet. De vogels bleven dreigend en de Gemertse defensie werd stukje bij beetje uiteengereten, kapotgespeeld! Na een kwartiertje ging Maikel de Harder een eentweetje aan, om vervolgens verwoestend uit te halen. De bal ging echter net naast. Twee minuten later was het echter wel raak. Een puntgave voorzet van Maikel de Harder werd door Jeffrey Winter onberispelijk binnen gekopt. De spits toonde samen met zijn broer Kevin misschien nog wel de grootste gedrevenheid om hun afscheid bij IJsselmeervogels op te luisteren met een ster en afsluitend feestje, hun inmiddels ook niet vreemd. De bezoekers konden er alleen maar beteuterd naar staan kijken. Een half uur hadden ze nodig voor de eerste doelpoging, maar Martijn van Strien werd er niet warm of koud van. Een minuut daarvoor had Jeffrey Winter nog een uitgelezen mogelijkheid om de score nog verder op te krikken. Alleen voor Van Ommeren tikte hij de bal net iets te ver voor zich uit, waar door de laatste net op tijd voor het schot kon gaan liggen. In tweede instantie schoot Wouter van Hoof snoeihard over. Ook Kwong Wah Steinraht kwam tien minuten voor rust oog in oog met Van Ommeren, maar de uitstekende doelman kwam andermaal als winnaar uit het duel. Even later stapte Wouter van Hoof fraai over een lage voorzet heen om zo Jeffrey Winter een grote kans te bieden, maar de blonde spits maaide finaal over de bal heen. IJsselmeervogels bleef nadrukkelijk op zoek naar de definitieve nekslag maar op slag van rust miste Jeffrey Winter net dat beetje geluk en ook Kwong Wah Steinraht schoot nog een keer hard en rakelings over op aangeven van Jeffrey Winter.

De tweede helft begon rustig maar mondde langzaam uit in een waar volksfeest. Na zes minuten ging de onvermoeibare Wouter van hoof dwars door de zwartwitte defensie van de bezoekers heen, op snelheid en met heerlijke bewegingen kon hij uiteindelijk alleen nog maar middels een overtreding worden gestopt. De vrije trap van Lion Axwijk ging snoeihard, net langs de verkeerde kant van de paal. Zes minuten later nam Maikel de Harder een corner richting het hoofd van Iwan Axwijk. Die schrok een beetje van de geboden kans en kopte naast. Een kwartier na de thee gooide trainer Ruijsch de spreekwoordelijke handdoek in de ring. Topscorer Van der Reijken moest naar de kant en er kwam een middenvelder bij, om grotere schade te voorkomen. 20 minuten voor tijd kopte Wouter van Hoof op zichzelf, maar de daaropvolgende doelpoging was net even te onbesuisd. In dezelfde minuut kwamen de bezoekers eindelijk weer eens in de buurt van Martijn van Strien. Een vrije trap op 20 meter van de goal, na duwen van Lion Axwijk, belandde echter hopeloos in de muur. Even later zette Jeffrey Winter Kwong Wah Steinraht weer alleen voor doelman Van Ommeren, maar de laatste toonde zich ook nu weer moeilijk te passeren. Het bleek echter uitstel van executie want de Gemertdefensie had handen en voeten nodig om het leer over de middenlijn te krijgen, maar veelal lukte dit eenvoudigweg niet. Nu kwam de bal voor de voeten van Jeffrey Winter, die hard de hoek in schoot. Het was gelijk het laatste wapenfeit in het roodwitte shirt op sportpark De Westmaat van de blonde spits, die tijdens zijn wissel een minuten lange staande ovatie ontving. En terecht, want het was op een korte periode van blessures na vaak genieten geblazen. Het hakje, door de benen, je hoeft geen voetbalkenner te zijn om te weten wat daar mee bedoeld wordt. Zonder Jeffrey Winter en met Geoffrey Verweij bleef IJsselmeervogels heer en meester op eigen veld. Superlatieven schieten eigenlijk te kort. Neem bijvoorbeeld de voorzet achter het standbeen van Kevin Winter. Achter het standbeen, voor het standbeen, het bleef vrouwen en kinderen eerst bij de bezoekers. Zes minuten voor tijd zette Geoffrey Verweij Kwong Wah Steinraht in kansrijke positie, maar die maaide naast. Vier minuten voor tijd kon IJsselmeervogels zich zelfs een unieke wissel permitteren. Sjoerd Rensen mocht ook nog even genieten van de sfeervolle omstandigheden tussen de palen, waardoor ook Martijn van Strien nog even een publiekswissel kon worden gegund. Het beeld veranderde er niet door. Vlak voor tijd leek Kwong dan toch eindelijk zijn dikverdiende treffer te gaan scoren, maar eigenlijk nog niet eens tot zijn afgrijzen zag hij de bal tegen de paal rollen. Kwong zag vervolgens Raymond Bronkhorst alsnog de 4-0 het lege doel inknallen. En toen vond scheidsrechter Tempelaar het welletjes. De zesde schaal hing al een kwartier aan de tribune, iedereen was toe aan een feestje en van langer doorvoetballen was eigenlijk niemand gediend. Zo kwam er een einde aan een fantastische voetbalshow, een bewogen jaargang en eigenlijk is er maar 1 club die in aanmerking komt voor het allerlaatste landskampioenschap in de hoofdklasse: IJsselmeervogels!

Verslag: Gary

Zaterdag 12 juni: Gemert – IJsselmeervogels 0-1 (0-0)

IJsselmeervogels verslaat Gemert…

IJsselmeervogels heeft het eerste duel om het landskampioenschap bij de amateurs uit bij Gemert gewonnen. Na een eerste helft met wisselende kansen sloeg de vermoeidheid bij de thuisploeg al vroeg in de tweede helft toe en verzuimden de rooien uiteindelijk verder afstand te nemen op het gezellige sportpark Molenbroek.

De vogels startten fel en kregen al meteen de eerste kans. Kevin Winter bracht Geoffrey Verweij in stelling die binnen de beruchte lijnen werd gevloerd. De bal kwam echter alsnog bij Lion Axwijk, wiens schot maar net kon worden gekeerd door doelman Sven van Ommeren. Even later ging Wouter van Hoof op het middenveld dwars door de defensie van de thuisploeg, maar was zijn passje net te diep op de ook nog eens buitenspel staande Jeffrey Winter. De grootste kans voor de vogels kwam na acht minuten toen een vrije trap voor de voeten van Jeffrey Winter kwam, die van dichtbij hard uithaalde, maar Van Ommeren het leer tot corner zag verwerken. Pas toen begon Gemert wat uit haar schulp te kruipen. Na een klein kwartier kreeg het een makkelijk gegeven vrije trap op zo’n 20 meter van het doel van Martijn van Strien. Die pakte de inzet, die onderweg nog lelijk van richting veranderde, klemvast. Even later mislukte de buitenspelval van de bezoekers en mocht Bas van de Reijken, de gevreesde spits van de thuisploeg, helemaal alleen op Martijn van Strien af om de openingstreffer af te drukken. De spits leek echter geschrokken van de geboden mogelijkheid en schoot meteen van grote afstand in de handen van Martijn van Strien. Na een half uur werd Gemert wederom gevaarlijk, maar Martijn van Strien stond andermaal zijn mannetje en dook voor de inzet. Drie minuten voor de thee kreeg IJsselmeervogels de kans om op voorsprong te komen toen Maikel de Harder door een kluts met enig fortuin de bal kreeg en plotseling alleen voor doelman van Ommeren stond. Die kwam echter goed uit zijn doel en keerde de inzet van de jonge middenvelder.

Na de thee kwam de wedstrijd maar traag op gang. De vogels kregen wel het overwicht, maar geen kansen. Bij de thuisploeg sloeg bij enkele spelers na een minuut of tien duidelijk de vermoeidheid toe. De eerste doelpoging kwam pas na een kwartier en dat was eigenlijk een voorzet. Doelman van Ommeren ranselde de inzet van Geoffrey Verweij uit de kruising. De snelle aanvaller werd even later gewisseld voor Kwong Wah Steinraht. De invaller liet in de slotfase meerdere malen zien erg belangrijk te zijn voor de vogels. In de 66e minuut kopte hij een vrije trap van Maikel de Harder op de lat. Aan de andere kant pakte Lion Axwijk een bal af, maar zag arbiter Van de Perk, die overigens een goede wedstrijd floot, tot zijn schrik fluiten voor een overtreding. De vrije trap krulde echter over de kruising. Achttien minuten voor tijd ging het dak er bij de meegereisde supporters echter af. Kwong Wah Steinraht gaf een toegekende vrije trap heel snel mee aan Kevin Winter die eerst nog met zijn rug naar het doel stond, maar uiteindelijk draaide en het leer achter doelman Van Ommeren frommelde. In de slotfase probeerden de vogels de marge te verdubbelen. Iwan Axwijk leverde na een fraaie aktie bij Kwong Wah Steinraht in en die bedacht zich geen moment en vond aan de rechter kan Jasper Bolland. Die zag de meegesprinte Steinraht over het hoofd en schoot kansloos over. Vier minuten voor tijd kreeg de thuisploeg toch nog een kans, een voorzet van rechts belandde op een Gemerts hoofd, maar de goed van de eerste paal meegelopen Martijn van Strien kon het leer juist op tijd oprapen. Aan de andere kant mocht Maikel de Harder na een fraaie aanval alleen op doel af, maar hij schoot tegen de keeper op. Ook de laatste kans was voor de rooien. Kwong Wah Steinraht zette zichzelf aan de rechterkant in kansrijke positie en schoot hard tegen de binnenkant van de paal. In de herkansing gleed Maikel de Harder het leer naast. In de terecht toegekende zeven minuten blessuretijd vonden de beide kemphanen het verder welletjes.

De strijd is dus nog niet gestreden. Volgende week op de Westmaat zal Gemert de titel vast en zeker niet cadeau komen doen. Het belooft in ieder geval een prachtig sfeertje te worden, waarbij beide teams geen last meer hebben van schorsingen of blessures. Komende zaterdag, 18 uur, sportpark de Westmaat, daar moet je zijn!

Verslag: Gary

Zaterdag kampioenschap:

Zaterdag 29 mei: Excelsior’31 – IJsselmeervogels 0-1 (0-1)

En de vlag kan weer uit…

IJsselmeervogels heeft voor de vijftiende keer in haar bestaan beslag gelegd op het landskampioenschap bij de zaterdagamateurs. In een wedstrijd die eigenlijk nooit echt op gang kwam, kwamen de bezoekers weliswaar verdiend, maar vooral ook gelukkig op voorsprong, waarna zij de wedstrijd zonder al teveel problemen uit speelde.

De voetbalbond haalde voor deze wedstrijd weer wat nieuws uit haar koker. Waar men er als de kippen bij was om IJsselmeervogels te laten weten dat Wouter van Hoof naar aanleiding van de afgelopen dinsdag opgelopen gele kaart geschorst was, daar liet men Excelsior 31 doodleuk weten dat Niki Leferink en John van Pijkeren, die de zaterdag daarvoor een fatale prent hadden opgelopen, wel gewoon mee mochten doen. Bovendien mocht ook Coen Zwollo, in de heenwedstrijd bij de vogels nog met rood weggestuurd, gewoon weer meedoen in afwachting van de definitieve strafmaat. IJsselmeervogels zag bovendien Iwan Axwijk vlak voor het begin van de wedstrijd afhaken. De wedstrijd begon afwachtend. Pas na 5 minuten noteerden de bezoekers hun eerste kans. Maikel de Harder vond het hoofd van Lion Axwijk, die in kansrijke positie naast kopte. Direkt daarna werd Jeffrey Winter door Geoffrey Verweij weggestuurd en die leek alleen op doel af te kunnen, maar gaf hem pardoes mee aan de buitenspel staande Kwong Wah Steinraht. Excelsior 31 stelde daar een diagonaal schotje tegenover, welke door Martijn van Strien eenvoudig kon worden opgeraapt. Even later stuurde Geoffrey Verweij Jasper Bolland weg en binnen de beruchte lijnen vond hij de handen van een verdediger. Arbiter Dijkstra wees echter, terecht, niet naar de stip. De vogels bleven aandringen en maakten prima gebruik van de risico’s die Excelsior 31 achterin nam, alleen de doelpunten bleven uit. Na een klein kwartier had de openingstreffer wel mogen vallen toen de vooral in de eerste helft goed voetballende Kwong Wah Steinraht Geoffrey Verweij alleen voor de keeper zette, maar die schoot vanaf links tegen de keeper aan. Even later leverde Kwong het speeltuig bij Maikel de Harder in, die met een gave voorzet het hoofd van Jeffrey Winter vond. De blonde spits zocht het doel echter te hoog. Excelsior 31 was in deze fase alleen af en toe gevaarlijk bij dode spelmomenten. Zo moest een kopbal uit een corner na 20 minuten van de lijn worden weggewerkt. In de 22e minuut kreeg Kevin Winter een dot van een kans na een corner van Maikel de Harder. De aanvoerder kon vanaf een meter of 10 vrij uithalen, maar schoot hard tegen een op de doellijn staande verdediger. Aan de andere kant werd Leferink tegen de grond geduwd net buiten de beruchte lijnen, maar die vrije trap zou hoog over gaan. Na een half uur werd de defensie van de vogels opnieuw in de problemen gebracht toen een aanvaller van de thuisploeg dwars door de verdediging slalomde, maar uiteindelijk kon de bal ten koste van een corner worden weggewerkt. De corner leverde een gevaarlijke corner op, waarbij een kopbal op de lat belandde. In de 35e minuut namen de vogels dan toch eindelijk een voorschot op de titel. Doelman Arjan Kok maaide finaal over een terugspeelbal heen en Tony Tol kon vervolgens met de handen in de lucht met bal en al over de doellijn lopen. Een minuut later had Martijn van Strien de nodige moeite om een kopbal uit de kruising te tikken. De laatste tien minuten was het weer IJsselmeervogels wat de klok sloeg. Eerst hield Maikel de Harder knap de bal binnen op de achterlijn en gaf goed voor. Kwong Wah Steinraht werd echter door de inlopende Jeffrey Winter niet opgemerkt, anders had de laatste de bal wel laten gaan. Nu kreeg de jongste van de gebroeders Winter de bal niet lekker op het hoofd en ging de bal voorlangs. Vlak voor de thee werd Jeffrey Winter maar weer eens weggestuurd en leek hij kansrijk op doel af te kunnen gaan. Het hobbelige veld werd hem echter te machtig. Een minuut voor rust pakte Kwong op eigen helft de bal af en mocht zo maar doorlopen tot het zestienmetergebied. Zijn voorzet op Jeffrey Winter had echter op het laatste moment een vervelende stuit, waardoor de spits het leer ongelukkig raakte en hoog over schoot.

In de tweede helft startte de thuisploeg met wat meer aanvallende bedoelingen. Zo stonden de matadoren nog geen 2 minuten in het veld toen de eerste kans zich alweer voordeed. Een voorzet vanaf links had zomaar tegen de touwen kunnen worden geschoten, maar men vond de andere kant van de paal. In de 50e minuut nam Excelsior 31 wederom een gevaarlijke corner en de dreun die daaruit volgde, kwam midden in het gezicht van Tony Tol, die daardoor even een paar minuten van de wereld was. Vijf minuten later kopte Kwong Wah Steinraht een voorzet van Kevin Winter over. In de 66e minuut had de bal op de stip gemogen. Geoffrey Verweij liep tussen twee man door en werd even later binnen de beruchte lijnen gevloerd. Arbiter Dijkstra wilde van een penalty echter niks weten. De beste kans van de tweede helft was echter voor Maikel de Harder. Na een puike bal van Geoffrey Verweij op Kwong Wah Steinraht gaf de laatste de bal gelijk door op Maikel de Harder die vrij kon schieten, maar de bal verkeerd raakte en over schoot. In het laatste kwartier drong de thuisploeg meer en meer aan, maar eerst toonde Martijn van Strien zich weer betrouwbaar en even later kon Tony Tol een inzet tot corner verwerken. Vlak voor tijd kreeg de neus van Bas Mooij het weer eens te verduren. De verdediger, vrijwel wekelijks een kandidaat man of the match, had in de heenwedstrijd ook al de nodige averij aan zijn lip opgelopen, maar deze keer lag de focus dus op het reukorgaan. Het mocht echter niet meer baten voor de Rijssenaren want na 5 minuten blessuretijd blies arbiter Dijkstra voor de laatste keer op zijn fluit, waarna de rooien voor even eigenaar werden van het hoofdveld.

Een prachtig resultaat, waarna er voor de rooien weer een heerlijk toetje volgt, namelijk de strijd om de algehele landstitel. Wedstrijden die bij uitstek bol van de spanning staan. De tegenstander die IJsselmeervogels nog kan dwarsbomen in haar jacht op de zesde ster is nog niet bekend. In de strijd om het kampioenschap bij de zondagamateurs is nog geen enkele ploeg kansloos.

Verslag: Gary

Dinsdag 25 mei: IJsselmeervogels – Barendrecht 4-0 (1-0)

Vogels slaan genadeloos toe…

Door een sublieme 4-0 zege op Barendrecht kan IJsselmeervogels de titel om het landskampioenschap bij de zaterdagamateurs nauwelijks meer ontgaan. Held van de dag was, niet voor het eerst dit seizoen, Maikel de Harder die met twee wonderschone doelpunten de vogels in een zetel hielp en zijn drieluik middels een intikker voltooide. En al hadden de bezoekers tien Van Dommelens opgesteld, wie door Maikel de harder wordt gebeten is reddeloos verloren!

Trainer Jan Zoutman moest een beetje puzzelen door het gemis van de geschorste aanvoerder Kevin Winter en de dit weekend gemolesteerde karaktervolle opkomende verdediger Ferdinand Katipana, maar kon gelukkig wel weer beschikken over de de laatste tijd veelbesproken herstelde Lion Axwijk. De verdediger speelde een solide pot en liet zijn handelsmerk, een passje op de stropdas over een meter of 40, ook weer enkele keren van zijn schoen ontsnappen. Aanvankelijk nam de thuisploeg het initiatief, zonder daarbij overigens in de buurt van het doel van de tegenstander te komen. Het eerste kansje was zelfs voor de bezoekers, maar een vrije schietkans van ongeveer 20 meter werd ruim over het doel van Martijn van Strien geschoten. Even later werd Barendrecht wederom gevaarlijk en nu moest de doelman wel handelend optreden na een fraai diagonaal schot. Het was echter IJsselmeervogels dat haar eerste doelpoging ook meteen tegen de touwen zag belanden. Schijnbaar kansloos wist Wouter van Hoof als door een mirakel de bal op links binnen de lijnen te houden, liep om zijn tegenstander heen en leverde in bij Geoggrey Verweij die met een mooie beweging Jeffrey Winter vond, die niet te lang nadacht en klaar legde voor de inlopende Maikel de Harder. Die vuurde vanaf een meter of 20 een granaat in de rechter bovenhoek.

Het was niet te zien dat de bezoekers vandaag absoluut moesten winnen. Ook na de openingstreffer bleef IJsselmeervogels de bovenliggende partij. Bijna was Het Jeffrey Winter die op aangeven van Geoffrey Verweij voor een verdubbeling van de voorsprong kon zorgen, maar vlak voor de doelman kreeg hij net de aangeboden bal niet onder controle. Barendrecht ging toen iets fysieker voetballen. Tien minuten voor de thee werd eerst Jasper Bolland bij de zijlijn getorpedeerd en na de toegekende voordeelregel kon ook Jeffrey Winter op randje 16 kennis maken met het kunstgras. De vrije trap van Lion Axwijk verdween in eerste instantie in de muur, maar in tweede instantie kwam de bal bij Bas Mooij, die zijn inzet van de doellijn zag worden gewerkt. De arbiter toonde zich overigens voor beide partijen mild met betrekking tot de kaarten en liet de kemphanen “lekker voetballen”.

De tweede helft begon aftastend, waarbij Barendrecht aanvankelijk iets meer aandrong dan in de eerste helft. Het was echter Maikel de Harder die middels een sublieme schuiver aan alle illusies van de bezoekers een einde maakte. Jeffrey Winter werd weggestuurd en schoof af naar de op de punt van het strafschopsgebied inlopende Maikel de Harder die tot ieders verbazing ineens met de binnenkant in de verre hoek schoof. Even was Barendrecht helemaal de kluts kwijt. Een corner van Maikel de Harder kon door Bas Mooij zomaar worden ingekopt, maar de verdediger schampte de bal naast. Hierna nam Barendrecht korte tijd het initiatief over, maar de attente Lion Axwijk voorkwam met een keurige sliding in het vijfmetergebied dat de vogels schade opliepen. Even later had Martijn van Strien alle mogelijke moeite met een scherpe corner, maar de counter die daardoor ontstond leek door Geoffrey Verweij subliem te worden uitgespeeld. De snelle spits werd met handen en voeten gehinderd, maar zag met verbazing dat hij een vrije trap tegen kreeg. Barendrecht zette nog even aan, maar kwam niet veel verder dan enkele gevaarlijke corners en een mislukte vrije trap. Aan de andere kant werd Jeffrey Winter gevaarlijk, maar bij de hardwerkende spits leek de vermoeidheid een kwartiertje voor tijd toe te slaan. Zestien minuten voor tijd zorgde hij echter toch voor de beslissing. Een corner van Maikel de Harder, zijn corners waren de hele avond gevaarlijk, belandde via het hoofd van Iwan Axwijk bij zijn broer Lion, die vrij mocht uithalen. De verdediger zag zijn dreun door Jeffrey Winter worden binnen getikt. Twee minuten later was het alweer feest, toen Geoffrey Verweij knap gebruik maakte van de geboden ruimte en in een 1 tegen 1 situatie zijn direkte verdediger knap het bos instuurde en alleen voor de keeper niet zelfzuchtig was. Hij liet Maikel de Harder eenvoudig tegen zijn derde treffer aanlopen. En daarmee was het duel gespeeld. Barendrecht kreeg nog twee vrije trappen, waarbij martijn van Strien nog wel eenmaal zijn best moest doen en aan de andere kant was Raymond Bronkhorst nog dicht bij een treffer, maar hij zag zijn buitenkantje rechts met alle mogelijke moeite door de doelman van de bezoekers worden overgetikt. Aan de stand kwam echter geen verandering meer.

Dat kan niet meer fout, zo zou je zeggen, maar om meerdere redenen kunnen de rooien zaterdag bij Excelsior 31 toch maar beter wakker blijven. De Rijssenaren kunnen nog roet in het eten gooien door twee (ruime) overwinningen en zouden daarmee nota bene IJsselmeervogels kunnen opvolgen als zaterdagkampioen uit de hoofdklasse C. Die ploeg was immers de laatste die dat deed in 1999. Maar een IJsselmeervogels als dat van vandaag zal zich ook in een uitwedstrijd niet van de sokken laten lopen.

Verslag: Gary

Zaterdag 15 mei: IJsselmeervogels – Excelsior’31 2-1 (0-1)

Dikverdiende zege voor de Vogels….

IJsselmeervogels heeft zich middels een dikverdiende zege kandidaat gesteld voor de zoveelste titel om het landskampioenschap bij de zaterdagamateurs. De rooien waren heer en meester op eigen veld, maar kregen het nog moeilijk toen arbiter Lindhout het nodig vond zichzelf in de kijker te fluiten. Onbegrijpelijk hoe de KNVB een dergelijke kuitneus in de gelegenheid heeft gesteld een wedstrijd met zulke belangen te laten leiden. De leidsman herstelde zich overigens wel door goed om te gaan met de vermoeidheidsverschijnselen van de tegenstander.

Aanvankelijk leek er geen vuiltje aan de lucht. De bezoekers drongen niet aan en IJsselmeervogels kon naar harte lust het balletje rond spelen. Toch was de eerste kans voor de bezoekers. Tony Tol leidde balverlies en even later kregen de bezoekers een vrije schietkans die hard, maar wel over werd geschoten. Hierna was het de thuisploeg die de klok sloeg. Eerst was het Geoffrey Verweij, laat die man niet gaan, die randje buitenspel naar binnen draaide, maar zijn krullende inzet belandde op de vuisten van de doelman. Een minuut later was Verweij weer los, maar zijn doelpoging vanf de achterlijn kon niet anders dan in het zijnet belanden. Na een kwartiertje paktje Geoffrey Verweij de bal wederom handig af, maar andermaal was zijn poging een prooi voor de doelman. Het had er op dat moment alle schijn van dat het een heerlijk rood middagje ging worden, maar dat zou nog behoorlijk tegenvallen. De volgende kans was wederom voor Verweij. De doelman van de bezoekers leverde het leer maar zo in bij Geoffrey, maar die schoot, geschrokken van de geboden kans, tegen de laatste verdediger aan. Het was in deze fase wachten op de openingstreffer voor de rooien. In de 20^e minuut gaf Maikel de Harder een fraaie voorzet richting Kevin Winter, maar die zag de bal net voor zijn voeten tot corner verwerkt worden. Drie minuten later leek daar dan toch de openingstreffer te komen. Jeffrey Winter omzeilde de buitenspelval en ging alleen op de doelman af en net toen hij de openingstreffer af wilde drukken werd hij van achteren op zijn hakken geraakt, maar waar iedereen dacht dat de bal op de stip ging en Coen Zwollo kon vertrekken met een rode prent, daar deed de leidsman net alsof zijn neus bloedde. In de tegenaanval kreeg Kevin Winter ook nog eens een fatale gele kaart, waardoor de aanvoerder er over tien dagen tegen Barendrecht niet bij kan zijn. De aanvoerder, na afloop gehuldigd voor 100 gespeelde wedstrijden in het rode tenue, speelde niet zijn beste wedstrijd, maar zal volgende week dinsdag ongetwijfeld node gemist worden. Even later kreeg Wouter van Hoof een fraaie kans, na een mooie aanval via Jeffrey Winter en Maikel de Harder schoot de fanatieke middenvelder tegen een verdediger op. Ondertussen miste arbiter Lindhout de ene elleboog na de andere, waardoor met name Bas Mooij een aantal keer aan het kunstgras mocht ruiken. Het bleef eenrichtingsverkeer, maar geheel tegen de verhoudingen in, kwamen de bezoekers uiteindelijk op voorsprong. Ferdinand Katipana kwam achteruitlopend niet in balans en kon zodoende het leer niet weg krijgen. Niek Davina kreeg zodoende de kans en liet doelman Martijn van Strien kansloos (0-1). Heel even was de thuisploeg de weg kwijt en ontspon zich een zenuwachtig duel, maar met name Bas Mooij zorgde een paar keer voor opruimen. De vogels kregen voor de thee alleen nog een kansje door een vrije trap van Maikel de Harder, maar zijn inzet kon vrij makkelijk klem gepakt worden door de doelman.

Een minuut na de thee werd Jeffrey Winter meteen alweer gevaarlijk, maar hij nam de bal belabberd aan. Even later nam Geoffrey Verweij de bal knap mee, maar nadat hij knap de achterlijn had gehaald, vond hij geen van de meegelopen medespelers. Even later vond Kevin Winter zijn broer Jeffrey met een fraaie steekbal, maar de inzet van de laatste ging ruim over. Maar de gelijkmaker kon niet uitblijven en die bleef dan ook niet uit. Geoffrey Verweij, die zijn liefde voor deze prachtige club in de media al niet onder stoelen of banken stak, dolde wederom de defensie van de bezoekers, leverde in bij Wouter van Hoof, die zijn inzet nog wel zag worden gekeerd door de doelman, maar Jeffrey Winter was er als de kippen bij om een schijnbaar onmogelijk doelpunt onder de op de grond liggende doelman, praktisch vanaf de achterlijn binnen te schieten (1-1). Hierna ging de thuisploeg nadrukkelijk op zoek naar de voorsprong, maar ook de bezoekers lieten zich niet onbetuigd. Die waren echter vooral tevreden met een gelijkspel, maar arbiter Lindhout liet zich in de slotfase van zijn goede kant zien, door het probleem van de vermoeidheidsverschijnselen van de bezoekers toch echt bij de bezoekers te laten. Toch kregen de bezoekers uit een hoekschop nog een kans, maar de kopbal ging recht in de handen van doelman Martijn van Strien. Even later mochten de bezoekers zelfs door in buitenspelpositie en toen de kans verkeken was, kregen de bezoekers zelfs nog een cadeatje in de vorm van een vrije bal op een lekkere plek. De vrije trap ging echter rakelings over de kruising. Hierna was het IJsselmeervogels weer wat de klok sloeg. Zes minuten voor tijd nam Djuric Ascension een corner, die op het hoofd belandde van Iwan Axwijk, maar die kopte maar net naast. Een minuut later kwam Maikel de Harder gevaarlijk in de zestien, zijn inzet kwam uiteindelijk voor de voeten van Ascension, maar die schoot ver over. In de blessuretijd, toen arbiter Lindhout de aanstelleritus van de bezoekers meer dan beu was, haalde Kwong Wah Steinraht de achterlijn en bracht het leer via een verdediger in de zestien, waar Maikel de Harder verwoestend uithaalde en de verdiende treffer liet aantekenen. De ontlading was groot en onder luid gejuich van een uitzinnige menigte speelden de rooien het duel vervolgens eenvoudig uit. Zwollo werd uiteindelijk alsnog van het veld gestuurd na een onhandige charge op de matchwinner, waarna arbiter Lindhout voor de laatste maal op zijn fluit blies.

Al met al een geweldig resultaat. Natuurlijk, afgaande op het spelbeeld hadden de vogels nog veel meer verdiend, maar een overwinning in zo een klein competitie blijft natuurlijk niet te versmaden. De vogels hebben nu 10 dagen dikverdiende rust, kunnen rustig kijken naar het duel tussen Excelsior en Barendrecht en zich dan opmaken voor de thuisclash met Barendrecht op dinsdagavond

Verslag: Gary

Dinsdag 11 mei: Barendrecht – IJsselmeervogels 0-0

Kampioenenbal opent doelpuntloos…

De eerste wedstrijd om het landskampioenschap bij de zaterdagamateurs is dinsdagavond in Barendrecht geëindigd zoals hij was begonnen. Na een van beide kanten nerveuze en vooral ook afwachtende eerste helft, lieten de vogels de thuisploeg in de tweede helft merken toch zeker geïnteresseerd te zijn in de driepunter, maar die zou er uiteindelijk niet komen.

Het was nat en koud in Barendrecht en dat zorgde voor doorschietende ballen en moeizame controle. De eerste kans was voor de thuisploeg. Een kans die overigens uit de lucht kwam vallen. Een wilde trap naar voren kwam pardoes voor de voeten van de vrijstaande Alexander van Dommelen terecht, maar diens inzet werd door een alerte Martijn van Strien gepakt. Twee minuten later stuurde Kevin Winter zijn broer Jeffrey weg, maar toen die gevaarlijk dreigde te worden greep de doelman van Barendrecht ver van zijn goal attent in. De volgende mogelijkheid was voor de andere Van Dommelen, maar die werkte het leer over en naast. Na deze speldeprikken gebeurde er lange tijd niets waar de toeschouwers warm van konden worden. Pas in de 26e minuut stichtte Barendrecht weer voor wat gevaar, maar de uit zijn doel gekomen Van Strien zag een mislukte stift naast zijn doel verdwijnen. IJsselmeervogels kreeg nauwelijks echte kansen. Een dikke 10 minuten voor rust loste Geoffrey Verweij een schotje in de handen van de doelman, nadat hij knap naar binnen was getrokken en op slag van rust wist Jeffrey Winter wel een gaatje in de verdediging te vinden, maar hij kreeg het speeltuig vervolgens niet meer bij de vrijstaande Geoffrey Verweij.

De tweede helft schakelden de bezoekers een tandje hoger en de thuisploeg had daar moeite mee. Direkt na rust al werd Ferdinand Katipana tegen het gras gewerkt en de vrije trap van Maikel de Harder viel pal voor de voeten van Bas Mooij, maar die raakte het leer verkeerd. Vier minuten later lanceerde Kevin Winter een messcherpe corner richting opnieuw Bas Mooij, die deze keer zijn inzet van de doellijn zag worden gehaald en de daaropvolgende snoeiharde inzet van Jeffrey Winter werd ook met alle mogelijke moeite gekeerd. Aan de andere kant werd een corner van de thuisploeg voorlangs gekopt. Acht minuten na de thee was Verweij weer los, maar zijn fraaie aktie leverde slechts een corner op. De corner kwam vervolgens via diverse schakels bij Iwan Axwijk, die de bal in de goal werkte. De treffer werd echter wegens buitenspel geannuleerd. 25 minuten voor tijd was het aan de rooien om een inzet van de thuisploeg na een strakke corner van de lijn weg te werken. Een minuut later leek de thuisploeg wederom gevaarlijk te worden toen een counter over de rechterkant werd opgevolgd door een strakke voorzet die echter zomaar tot doeltrap werd gelopen. In deze fase hadden Ferdinand Katipana en Iwan Axwijk het even niet makkelijk, maar in de slotfase pakten de vogels het initiatief weer terug onder aanvoering van de bij vlagen ontketende Geoffrey Verweij. Die werd een dik kwartier maar weer eens onreglementair gestuit en de vrije trap op randje 16 werd door Maikel de Harder maar rakelings naast getrapt. Even later kreeg dezelfde Maikel de Harder wederom een mogelijkheid nadat hij door Raymond Bronkhorst in stelling was gebracht. De jongeling zag zijn inzet echter net over de kruising verdwijnen. IJsselmeervogels bleef het meest dreigend, maar bijvoorbeeld de ingevallen Djuric Ascension kreeg een vrije schietkans in kansrijke positie, maar had ruzie met de bal. De laatste echte kans van het duel was echter voor Barendrecht. Jeroen van Wetten kopte de bal echter maar net naast het doel, waarna de goed fluitende arbiter een einde maakte aan het duel.

Het is niet de eerste keer dat de vogels het kampioenenbal met een doelpuntloos gelijkspel begonnen. Het resultaat is heel behoorlijk, zeker in een natte koude wedstrijd op normaal gras. Maar het betekent natuurlijk ook puntenverlies. Komende zaterdag wordt het duel tegen Excelsior ’31 dan ook weer enorm belangrijk. Zaak dus voor de mannen van jan Zoutman om scherp te blijven en niet zoals afgelopen jaar in het tweede duel te kijk gezet worden op eigen veld. Zaterdag as, uurtje of 5, dan weten we meer!

Verslag: Gary

Competitie:

Zaterdag 8 mei: Kozakken Boys – IJsselmeervogels 1-3 (1-2)

Vijftigste titel voor de Vogels

Voor de vijfde maal in zes jaar tijd heeft IJsselmeervogels beslag weten te leggen op de afdelingstitel in de hoofdklasse B. En met 31 afdelingstitels, 14 zaterdagtitels en 5 echte sterren kwam de teller daarmee op 50! De wedstrijd, die werd voorafgegaan door een indrukwekkende minuut stilte, werd grotendeels gedomineerd door de bezoekers, die de zenuwen niet altijd in bedwang hadden.

In de openingsfase werd duidelijk dat de rooien de betere ploeg in de wei hadden gezet. Kozakken Boys kon over veel spelers niet beschikken, waaronder oud vogels aanvaller Christian Opschoor. Toch beschikten de Werkendammers over een zeer gevaarlijke voorhoede, waardoor het voor de vogels zaak was om op de helft van de thuisploeg te voetballen. Na 5 minuten werd Wouter van Hoof op rechts gevloerd en de vrije trap van Kevin Winter ging verrassend genoeg ineens richting de korte hoek, waar de doelman alle moeite had om de bal te stoppen. Vier minuten later werd Wouter van Hoof wederom tegen het gras gewerkt, maar deze keer ging de vrije trap van Kevin Winter over het doel. Even later veerden de supporters van de thuisploeg op toen een vrije trap zomaar in het doel van Martijn van Strien werd gekopt. De arbiter stond er echter zelf met zijn neus boven op en floot af wegens buitenspel. In de veertiende minuut viel de openingstreffer aan de andere kant. Jeffrey Winter werkte een voorzet nog op de kruising en waar enkelen twijfelden of er misschien sprake was van een buitenspelsituatie, daar bleef Bas Mooij wakker en zag zijn inzet via een verdediger het dak van het doel ingewerkt worden. De vogels verzuimden vervolgens door te drukken, waarna Kozakken Boys langzaam maar zeker brutaler werd. En de eerste echte aanval was ook meteen raak. De defensie van de rooien verzuimde om de bal weg te werken en uiteindelijk kwam het leer voor de voeten van Manu Dagher, die oog in oog met Martijn van Strien niet faalde. De vogels trokken na de gelijkmaker het initiatief weer naar zich toe, in de wetenschap dat concurrent Sparta Nijkerk inmiddels op een 1-0 voorsprong stond. Na een half uur behoorde een voorsprong alweer tot de mogelijkheden toen Wouter van Hoof op rechts door de verdediging heen liep en 2 ploeggenoten mee zag lopen. De andermaal hard werkende middenvelder besloot echter voor eigen succes te gaan en zag zijn schot voorlangs het doel rollen. Even later pakte Martijn van Strien een uithaal klemvast en in de 35e minuut kwamen de bezoekers helemaal goed weg toen Bob Huijbregts een corner ineens op de lat pegelde. Een minuut of 7 voor rust kwamen de bezoekers voor de tweede maal op voorsprong. Jeffrey Winter stuurde Geoffrey Verweij met eigenlijk net geen lekkere pass richting de vijandelijke goal. De laatste kreeg daardoor weer verdedigers voor zich, maar met een klein tikje breed op zichzelf en een heerlijke krul schoot de in bloedvorm verkerende spits de 1-2 in de rechterhoek. En dat was meteen het laatste wapenfeit van de eerste helft. Inmiddels was ook duidelijk dat alleen een overwinning voldoende zou zijn voor de titel, aangezien de Nijkerkers met een 3-0 voorsprong gingen rusten.

En indachtig de vele 2-2 uitslagen van de laatste tijd tegen deze tegenstander waren de vele meegereisde supporters er niet allemaal even gerust op. En die twee helft kwam maar moeizaam op gang. Tien minuten na rust had de beslissing moeten vallen. Eerst werd een corner nog door Iwan Axwijk tegen de lat gekopt en in tweede instantie schoot Kevin Winter loeihard tegen de allerlaatste verdediger op, die zo het speeltuig van de lijn kon werken en het feestje nog even uitstelde. Daar komt bij dat hoe langer de beslissing uitbleef, hoe gevaarlijker de thuisploeg kwam aandringen. Een krap half uur tijd moest Martijn van Strien al een volley verwerken. Daarna leek Maikel de harder voor de beslissing te gaan zorgen, maar net buiten het strafschopsgebied werd hij tegen de grond gewerkt. De vrije trap van Kevin Winter leverde deze keer een ingooi op. Twintig minuten voor tijd leek het duel dan toch te worden beslist. Jeffrey Winter legde af op de voor Geoffrey Verweij ingevallen Kwong Wah Steinraht, die geen moeite had om het buitenkansje tot doelpunt te promoveren. De spits, die gewoon achter de bal stond, was verrast toen hij bleek te zijn afgevlagd. Kevin Winter wilde deze middag dolgraag scoren maar zag een stief kwartier voor tijd zijn zoveelste poeier weer worden gekeerd door een gestrekte doelman. Het bleek echter uitstel van executie. In de 77e minuut greep Kevin Winter fraai in op het middenveld en greep maar weer eens terug op een eeuwenoud met succes beproefd recept, namelijk hij vond zijn broer Jeffrey Winter, die oog in oog met de doelman beheerst de beslissing op het scorebord liet aantekenen. Kozakken Boys probeerde nog wel met man en macht te voorkomen dat de vogels een feestje op hun hoofdveld konden vieren, maar veel meer dan een door niemand geraakte strakke voorzet die voorlangs rolde en een inzet die door Bas Mooij fraai van de lijn werd gekopt, kwam de thuisploeg niet. En toen de vele meegereisde supporters aan de zijlijn klaarstonden om het veld op te rennen, vond de arbiter het al snel welletjes.

Het kan dus weer eens niet op. In het laatste jaar van de huidige structuur staan de rooien wederom op, ondanks een bijna kansloze situatie in de winterstop. Maar zoals Wouter van Hoof na afloop aangaf is in Turkije de knop maar eens omgezet en begon de indrukwekkende reeks overwinningen, slechts onderbroken op de westmaat tegen Sparta Nijkerk. Nu is het echter zaak om te focussen op die andere titels die nog vergeven worden. Want daarin treffen de vogels twee kampioenen, te beginnen, aanstaande dinsdag uit bij Barendregt.

Verslag: Gary

Zaterdag 1 mei: IJsselmeervogels – ODIN’59 2-0 (1-0)

Ontknoping pas op de laatste speelronde….

Bijna was het de Roodwitten gelukt om vandaag reeds de titel te pakken, maar in een tijdsbestek van twee minuten wist Sparta Nijkerk de naderende titel van de rooien voorlopig te voorkomen. De vogels zelf wonnen in een niet al te hoogstaande wedstrijd, overigens dik verdiend, met 2-0.

Voorafgaand aan de wedstrijd werd nog even stil gestaan door voorzitter Peter van Diermen bij het vertrek van enkele spelers aan het einde van het seizoen. Diverse spelers verlaten de vogels reeds na 1 seizoen, anderen laten een spoor van titels na aan de rode zijde van de Westmaat. Maar hoe belangrijk het ook is om aandacht te schenken aan de vertrekkende spelers er moesten en zouden vandaag drie punten gepakt moeten worden. Vanaf de aftrap was het al bijna direkt raak voor de thuisploeg. Ferdinand Katipana stuurde Jeffrey Winter weg, die dwars door de verdediging rende maar uiteindelijk zijn voorzet bij niemand terecht zag komen om het leer in het verlaten doel te schieten. Vijf minuten later liet Geoffrey Verweij andermaal zien van grote waarde te zijn en tikte Jeffrey Winter aan die op zijn beurt met een fraaie beweging zichzelf voor de keeper zette, maar zijn schot was vervolgens te slap. In de 11e minuut vond Verweij wederom een fraaie opening en uiteindelijk belandde het leer nu bij Maikel de Harder die echter tegen de vuisten van de doelman pofte. Verweij, een van de voetballers die IJsselmeervogels al na 1 seizoen zal verlaten, liet ook vandaag weer zien wel degelijk van toegevoegde waarde te zijn voor IJsselmeervogels. Na een klein kwartier kreeg de thuisploeg wederom een mogelijkheid om op voorsprong te komen. Jeffrey Winter werd weggestuurd en stond net niet buitenspel. De doelpoging van de de laatste tijd naar vorm zoekende aanvaller was echter niet van het niveau wat we van de blonde spits gewend zijn. Een minuut later produceerde Odin ’59 haar eerste schotje in de handen van doelman Martijn van Strien. Het bleef echter IJsselmeervogels wat de klok sloeg en het wachten was dan ook niet of de openingstreffer zou vallen, maar wanneer. Dat zou echter nog wel even duren. Want ook toen Geoffrey Verweij 3 tegenstanders het bos in stuurde en een niet onverdienstelijke doelpogin waagde, toen kon de doelman van de bezoekers met de vingertoppen de bal via de paal tot hoekschop verwerken. En 20 minuten voor rust stond Geoffrey Verweij wederom aan de basis van een rode aanval en speelde helaas niet helemaal nauwkeurig voor op de alleen voor het doel staande Jeffrey Winter, die daardoor hopeloos en ruim naast schoot. Na een half uur kreeg Jeffrey Winter wederom een uitgelezen mogelijkheid toen hij de bal in de 16 ontving, maar ook nu werd zijn doelpoging het doel uitgeranseld. Odin ’59 kon er maar bar weinig tegenover stellen, maar zolang er geen treffers vallen, is er nog helemaal niets beslist. Zo kregen de Heemskerkers een dikke 10 minuten voor rust een vrije trap die aardig strak de 16 in werd geschoten, maar met het hoofd maar net naast werd geschampt. Enkele minuten later werd Jeffrey Winter weer weggestuurd, maar zijn inzet was wederom niet overtuigend en rolde bovendien naast. De hardwerkende spits is dan misschien wel niet op zijn scherpst, maar de defensie uit Heemskerk had wel haar handen vol aan de goaltjesdief van weleer. Op slag van rust hervatten de vogels de rush op het doel van de bezoekers weer. Eerst kopte Bas Mooij nog een corner van Maikel de Harder in de handen van de doelman, maar twee minuten in blessuretijd viel dan toch de dikverdiende openingstreffer. Een afgeslagen bal werd door Geoffrey Verweij onberispelijk de vijandige goal ingedreund.

En in feite was het duel daarmee ook beslist, want het Odin ’59 was nu eenmaal niet bij machte een fatsoenlijke aanval op te zetten. Wel moesten de rooien het in de tweede helft zonder de geblesseerde Raymond Bronkhorst doen, die werd vervangen door Tony Tol. Het veranderde weinig aan het spelbeeld. Eerst kon de doelman van de bezoekers een inzet van Ferdinand Katipana nog wel keren, maar zes minuten na de thee zag Tony Tol Ferdinand Katipana goed vrij staan op links en de sympathieke stomende verdediger vuurde het speeltuig nog net niet door de touwen heen, maar maakte wel een einde aan alle Heemskerkse illusies, zo die er nog waren. Twee minuten later kregen de bezoekers een vrije trap wegens haken op de rand van het strafschopsgebied, maar de geplaatste vrije trap kon met de nodige moeite worden gekeerd door Martijn van Strien. 25 minuten voor tijd, het duel kakte behoorlijk in, schoot Ferdinand Katipana een rollertje naast. Echte hoogtepunten kwamen er niet meer, of het moet de tussenstand bij DOVO – Sparta Nijkerk zijn geweest. De Veenendalers namen in de 67e minuut een 2-1 voorsprong en op dat moment zou IJsselmeervogels kampioen zijn geweest. In de 75e en 76e minuut herstelden de Nijkerkers zich echter en wonnen het duel alsnog. Tussendoor had de ongelukkige Jeffrey Winter weer eens geen succes met een mislukte stift. Zes minuten voor tijd moest de doelman van de bezoekers wederom gestrekt na een niet onverdienstelijke inzet van Wouter van Hoof, maar dat was dan ook het laatste wapenfeit. Toen de klok 88 minuten aan gaf, werd bekend dat Sparta al had gewonnen. De vogels voetbalden de wedstrijd eenvoudig uit en Odin ’59 drong niet eens meer aan.

En zo komt het op het laatste duel aan, volgende week in Werkendam bij Kozakken Boys. De voortekenen zijn goed. De laatste keer dat IJsselmeervogels in de slotwedstrijd kampioen kon worden, werd het dat ook, en wel tegen Quick Boys (3-2) en de laatste keer dat de rooien de gelegenheid kregen om tegen Kozakken Boys kampioen te worden, lukte dat ook door een 0-3 zege. Na afloop namen ook de supporters nog eens afscheid van keeperstrainer Koopman, de gebroeders Winter en uiteraard ook van de zichtbaar genietende André Kemper. De slimme spits, die mede verantwoordelijk was voor vele titels van de rooien, wist helaas geen basisplaats meer af te dwingen in het afgelopen seizoen, maar werd terecht nog maar eens apart in het zonnetje gezet. “Dan bel jij mij toch” dirigeerde de uitzinnige supporters uiteindelijk nog met veel vermaak door het You never walk alone heen.

Maar volgende week moet het dus aan gebeuren als de vogels op bezoek gaan in Werkendam. Sparta Nijkerk krijgt Hoek op bezoek, dat na een belabberde periode weer in vorm lijkt te zijn geraakt. Maar kampioen worden is natuurlijk pas echt leuk met een overwinning…

Verslag: Gary

Zaterdag 24 april: GVVV – IJsselmeervogels 1-2 (1-0)

Vogels weer op titelkoers…

In de allerlaatste minuut is IJsselmeervogels toch nog met een overwinning uit Veenendaal vertrokken. De rooien kwamen in de eerste helft met 1-0 achter, maar onder de bezielende leiding van de hartstochtelijk voetballende Ferdinand Katipana en de als een komeet ingevallen Geoffrey Verweij trokken de bezoekers uiteindelijk verdiend aan het langste eind. De IJsselmeervogels supporterssite wil overigens vanaf deze plaats buurman SV Spakenburg van harte feliciteren met het bereiken van de topklasse door een ruime overwinning op DOVO.

De bezoekers hadden het niet makkelijk. Met name het tempo lag in de openingsfase een stuk lager dan de trouwe supporters van de hoofdmacht gewend zijn. Wellicht keken de rooien de kat uit de boom, aangezien tegenstander GVVV feitelijk ook alleen maar gebaat was bij een overwinning. Toch leken de vogels als eerste gevaarlijk te worden. Jeffrey Winter stuurde na een puike aktie Kwong Wah Steinraht weg, maar die werd in kansrijke positie afgevlagd. Even later kreeg Kevin Winter een afgeslagen voorzet voor zijn voeten, maar de vrije uithaal kwam tegen een verdediger aan. In de tiende minuut slalomde Ferdinand Katipana door de Veenendaalse defensie, maar zijn schot was een prooi voor de doelman. Aan de andere kant kreeg ook GVVV een mogelijkheid. Na een communicatiestoornis tussen Bas Mooij en Martijn van Strien ging GVVV aanvaller Van Meegdenburg er als een dief in de nacht met de bal van door en schoot maar net naast het verlaten doel. De wedstrijd kakte in, maar de rooien werden in de 22e minuut wakker geschud toen er wederom twijfel ontstond wie het leer zou moeten wegwerken. Rudy Hak profiteerde van de twijfel van de verdedigers bij de bezoekers en drukte uiterst eenvoudig de openingstreffer af. De rooien gingen direkt op zoek naar de gelijkmaker. Twee minuten na de openingstreffer leek Jeffrey Winter daarnaar op weg, maar de spits, die al een tijdje droog staat, zag het speeltuig middels en sliding voor zijn voeten weggemaaid worden. En kort daarna schoot Kevin Winter een vrije trap op de vuisten van de doelman va de thuisploeg. Even later counterde IJsselmeervogels richting de goal van de tegenstander en ging Jeffrey Winter op snelheid naar het vijandige doel samen met zijn kompaan Kwong Wah Steinraht. De spits creeerde echter een kans voor zichzelf maar roeide jammerlijk over. GVVV kon daar niet veel tegenover zetten, behalve dan de openingstreffer en die legt nu eenmaal meer gewicht in de schaal dan hetgeen IJsselmeervogels neerzette. Na een half uur kreeg Raymond Bronkhorst de bal tegen zijn hand, maar de vrije trap bleek een prooi voor Martijn van Strien. Even later zette Kevin Winter zijn broer Jeffrey in kansrijke positie, maar zowel in eerste als in tweede instantie was de doelman de baas. Op slag van rust werd Maikel de Harder weggestuurd, maar deze zag de vrijstaande Jeffrey Winter over het hoofd en schoot tegen de doelman aan.

Na rust moest de ongelukkig voetballende Ivan Axwijk meteen aan de noodrem trekken. De verdediger mocht van geluk spelen dat de arbiter de veel te laat tackelende verdediger nog met een gele kaart liet wegkomen. De vrije trap werd uiteindelijk overgekopt. Drie minuten na de thee kreeg IJsselmeervogels de grootste kans op de gelijkmaker tot dan toe. Jeffrey Winter ging alleen op doel af en kon simpel scoren. Nog niet zo lang geleden had de spits ook zeker zonder nadenken afgedrukt, maar nu zocht hij Geoffrey Verweij die niet alleen hopeloos naast en over de goal schoot, maar ook nog eens hopeloos werd afgevlagd. De assistent arbiter aan de zijde van de staantribune blonk deze middag niet uit in het beoordelen van buitenspelsituaties en zat er deze keer in ieder geval finaal naast. Even later zetten de vogels een heerlijke aanval in via Ferdinand Katipana en Jeffrey Winter. Het leer belandde uiteindelijk voor de voeten van Maikel de Harder, die strak inschoof, maar zijn poging gekeerd zag worden door een gestrekte doelman. Zo´n tien minuten na rust ging het tempo uit de wedstrijd, met name door diverse valpartijen en ook doordat Toontje Aguilar een snoeiharde vrije trap tegen zijn hoofd kreeg, waardoor de veelbesproken middenvelder uiteindelijk zelfs gewisseld moest worden. Het duurde dan ook tot zo´n tien minuten voor tijd tot het aanwezige overwicht van de bezoekers ook daadwerkelijk weer tot echte kansen zou leiden. Zo belandde een voorzet net niet bij Jeffrey Winter en werd het leer maar net over het eigen doel gewerkt door de thuisploeg. Maar dat de gelijkmaker in de lucht hing was wel duidelijk en 8 minuten voor het verstrijken van de officiële speeltijd ging Geoffrey Verweij de combinatie aan en pakte zijn dik en dik verdiende goal mee middels een strakke streep. Even later had de bal op de stip gemogen, maar de arbiter zag geen strafschop in een met twee handen weggeslagen bal van de thuisploeg. Het was in het langdurige vervolg, de arbiter was weliswaar geduldig met de thuisploeg, maar trok de vervlogen tijd net zo makkelijk bij, wel duidelijk dat de vogels zouden scoren, maar of dat nog voor het eindsignaal zou gaan gebeuren was niet zo duidelijk. Zes minuten in de blessuretijd was daar dan toch de dikverdiende treffer. Een corner van Hilmi Mihci werd terug in de kluts gebracht en er eigenlijk door Maikel de Harder op dezelfde manier ingeklutst.

En zo wonnen de vogels weliswaar dikverdiend, maar scheelde het niet veel of het had niet of nauwelijks geprofiteerd van de misstap van de Nijkerkers. Want de tegenstander die danst aan de rode zijde van de westmaat, die krijgt een week later tikken, zo merkte een steenrode supporter na afloop op en de statistieken geven deze vader van de verslaggever van de officiële site nog gelijk ook! Een week lang dus, hebben de rooien nodig gehad om de Nijkerkse monden weer dicht te timmeren, maar wat vorige week al gold, geldt deze week nog steeds. De dikke vrouw heeft nog niet gezongen, dus er is nog van alles mogelijk! Kom volgende week naar de westmaat, want het zou daar maar zo eens kunnen gebeuren!

Verslag: Gary

Zaterdag 17 april: IJsselmeervogels – Sparta Nijkerk 0-1 (0-0)

IJsselmeervogels weer met beide benen op de grond….

IJsselmeervogels heeft de strijd om de titel inde hoofdklasse B volledig uit handen gegeven. De bezoekers uit Nijkerk gingen er als een dief in de nacht met een 0-1 zege vandoor. Het was niet de eerste keer dat doelpuntenmaker Stefan Fredriksen de streekderbybesliste. Eerder zorgde hij al eens voor twee treffers in een met 2-1 gewonnen wedstrijd in Nijkerk.

Vanaf de aftrap kregen de rooien meteen al een dot van een kans. Kevin Winter onderschepte aan de zijlijn een bal en na een eentweetje met Kwong Wah Steinraht gaf hij voor op de instomende Maikel de Harder, die voor een leeg doel echter hopeloos hoog over schoot. Aan de andere kant omzeilde Maurice van de Wilt even later de buitenspelval en mocht alleen op het doel van Martijn van Strien af. Ferdinand Katipana was echter alert en net op tijd terug om op te ruimen. Even later werd Kwong Wah Steinraht gevloerd en kreeg de thuisploeg een vrije trap op zo’n 20 meter van het doel. Maikel de Harder krulde het leer echter op het hoofd van een Nijkerkse verdediger. In de tiende minuut bracht de ongelukkig voetballende Tony Tol Jeffrey Winter in stelling. De spits, die de laatste tijd weer moeite heeft om af te drukken, poduceerde echter een slap rollertje dat zomaar door doelman Sven Onland kon worden opgeraapt. Sparta Nijkerk liet zich echter ook niet onbetuigd. Zo stompte doelman Martijn van Strien in de 13e minuut een corner weg om de vrije schietkans die daaruit ontstond maar net naast te zien rollen. Een minuut later zag Kwong Wah Steinraht zijn omhaal ruim over het doel gaan. En zo leek de thuisploeg het initiatief te hebben, maar waren het de bezoekers die veelal gevaarlijk werden, met name bij dode spelsituaties. In de 17e minuut vond Maikel de Harder uit en vrije trap wederom een verdedigend hoofd. Aan de andere kant kon Sparta Nijkerk counteren na een vergissing van Tony Tol, maar de voozet van de Nijkerkers werd maar net voorlangs geschoven door Albert van Nijhuis. Een minuut later zagen de overigens felle bezoekers wederom een inzet maar juist naast gaan. Even kakte de wedstrijd in, maar na een half uurtje namen de vogels wederom het heft in handen. Kansjes van achtereenvolgens Jeffrey Winter en Kwong Wah Stenraht bleken echter niet aan het duo besteed. Ondertussen plukte Martijn van Strien een buitengewoon goedkoop gegeven vrije trap nog uit de lucht. De arbiter floot zeker geen geweldige wedstrijd, zo zou ook in de slotfase blijken, maar maakte het in de 36e minuut wel erg bont. Eerst kreeg Tony Tol een balletje van Maikel de Harder in de 16 net niet onder controle. Een minuut later werd Jeffrey Winter van achteren dusdanig gehinderd dat de thuisploeg een vrije trap kreeg op de rand van het zestien meter gebied. De muur stond hierbij op niet meer dan zes meter. Ondanks demonstratief stappen van Lion Axwijk, in zekere zin solliciteerde hij hiermee zelfs naar zijn tweede gele kaart, liet de arbiter de muur staan waar deze stond. Niet geheel verrassend belandde de vrije trap uiteindelijk in de muur, maar in tweede instantie krulde de hardwerkende Kwong Wah Steinraht de bal om iedereen behalve de overigens ook sterk keepende doelman Sven Onland heen. De laatste wist de inzet met de nodige moeite tot corner te verwerken. Vijf minuten voor tijd was de arbiter te enthousiast toen Tony Tol gevloerd werd en de arbiter zonder af te wachten wat er gebeurde direkt floot voor een overtreding. Er lag voor de rooien een royale kans in het verschiet. Op slag van rust kregen de bezoekers hun eerste kans die niet uit een dood spelmoment voort kwam. Een prachtig hakje bracht de rooie defensie in verlegenheid, maar het daaropvolgende schot kon nog net op tijd worden geblokt. In de tegenaanval kreeg Maikel de Harder goede controle over de bal bij een uitbraak en stuurde Ferdinand Katipana weg, die alle ruimte had. Met hem ging Kwong Wah Steinraht mee in een sprint die deed denken aan de derde goal tegen Turkyemspor, maar Katipana zag de aanvaller nooit staan en schoot naast

Direkt na rust stuurde Maikel de Harder Tony Tol weg, die op zijn beurt Kwong Wah Steinraht wist te vinden, maar diens inzet ging maar net over de goal. Aan de andere kant was en vrije trap van de bezoekers levensgevaarlijk en kon het leer in de kluts vlak voor het doel van Martijn van Strien worden weggewerkt. Na een minuut of tien was Steinraht weer los en zag hij zijn inzet ternauwernood worden gekeerd door de uitstekend keepende doelman Sven Onland. Aan de andere kant stond ook. Martijn van Strien zijn mannetje toen hij een gevaarlijke inzet klem vast pakte. De doelman keepte wel goed, maar had veelal moeite met terugspeelballen, omdat de niet bang geboren Spartanen daar gelijk fel op doorjoegen. Kansloos was de doelman echter in de 56e minuut, toen de bezoekers snel counterden en Fredriksen strak in de linkerhoek dreunde. En toen kakte het duel eigenlijk volledig in. De arbiter wist zich absoluut geen raad hoe om te gaan met de vele gevallen van kramp die plotseling aan de zijde van Sparta Nijkerk ontstonden. Sommigen werden ook direkt daadwerkelijk gewisseld en het zal de toeschouwer ook niet echt hebben verbaast gezien het jagende tempo dat de bezoekers lange tijd hadden aangehouden, maar de KNVB zou er goed aan doen een aparte paragraaf eraan te wijden bij de scheidsrechterscursus, wat te doen als spelers van een team dat juist op voorsprong is gekomen plotseling collectief kramp krijgen. De leidsman deed af en toe wel net alsof hij het spel wilde laten voortgaan, maar legde het spel vervolgens toch veel te vaak stil. In de 64e minuut kreeg Maurice van de Wilt de kans om de score te verdubbelen maar de spits raakte het leer finaal verkeerd. Hierna nam de thuisploeg definitief het heft in handen, maar kreeg tussen de blessurebehandelingen door slechts sporadisch kansjes via Jeffrey en Kevin Winter. De laatste kopte een vrije kopkans over. Een kwartier voor tijd schoot Steinraht ook nog eens naast en de moed liep de rooien inmiddels toch wel over de schoenen, niet in de laatste plaats omdat de bezoekers nadrukkelijk naar adem aan het happen waren. Even later ging de voor Tony Tol ingevallen Jasper Bolland, hij viel overigens puik in, de eentwee aan, maar zijn inzet werd andermaal goed gepakt door de sterk keepende Sven Onland. Vijf minuten voor tijd zag Ferdinand Katipana zijn zoevende schot maar net naast het doel verdwijnen. De verdediger heeft wel eens meer geluk gehad met zijn afstandsschoten. In de blessuretijd kreeg Maikel de Harder no de grootste kans op de gelijkmaker. Tot zijn grote verrassing kreeg de aanvallende middenvelder vlak voor het doel van Sparta een levensgrote kans, maar in plaats van het leer ineens het doel in te jassen, nam hij het aan en zag zijn inzet vervolgens geblokt. De arbiter was de vele `krampgevallen` vervolgens meteen vergeten en floot veel te vroeg af.

Een domper van jewelste natuurlijk, maar er is nog niets verloren. Sparta was deze middag feller en bleef ook na de voorsprong nog lange tijd fel druk zetten. Er rest voor de rooien niet anders dan minstens 7 punten uit de resterende duelste pakken en te hopen dat de Nijkerkers een misstap maken. Die kans lijkt echter niet groot gezien het resterende programma en de vandaag getoonde inzet.

Verslag: Gary

Zaterdag 10 april: Spakenburg – IJsselmeervogels 2-3 (0-3)

Een driewerf hoera voor de IJsselmeervogels…

De laatste derby in de hoofdklasse is een prooi geworden voor IJsselmeervogels. De rooien namen in een boeiend duel al snel een schijnbaar onoverbrugbare 0-3 voorsprong, maar zagen de blauwen al vroeg in de 2e helft de aansluitingstreffer scoren. Maar toen de vogels vervolgens een tandje sneller schakelden, kwamen ze nauwelijks meer in gevaar. Hiermee is IJsselmeervogels tevens officieel geplaatst voor de topklasse.

De vaak wat zenuwachtige openingsfase in de derby duurde deze keer voor de rooien maar een paar minuten, terwijl de blauwen beduidend langer niet goed raad wisten hoe de opponent aan te vliegen. Zo deelde Wouter van Hoof na 8 minuten de eerste waarschuwing uit, toen hij na een soort scrum de bal net naast pegelde. Een minuut later kon doelman Taberima wel vissen en dat had de goalie geheel en al aan zichzelf te danken. Een lekkere indraaiende vrije trap van Maikel de Harder kon ogenschijnlijk eenvoudig worden verwerkt door de doelman, maar deze liet het leer vervolgens los, waarna Bas Mooij er als de kippen bij was om de openingstreffer tegen de touwen te knallen. Dat moet een streep door de rekening zijn geweest voor de thuisploeg, die tot dan toe nog geen enkele keer een doelpoging had gewaagd. Het was nadrukkelijk ook een streep door de rekening van de jongens van de Bunschoter die op de toegangskaarten niet onder stoelen of banken stak wie van de twee matadoren de voorkeur genoot! Twee minuten na de openingstreffer kreeg Spakenburg een identieke vrije trap aan die van de rooien, maar de inzet werd door Tony Tol gekeerd. Twee minuten later kregen de blauwen een nieuwe vrije trap en deze keer moest Martijn van Strien er met de vingertoppen aan te pas komen om het speeltuig tot corner te verwerken. Die afgeslagen corner werd snoeihard naast geschoten door Robert Verschraagen. En toen namen de vogels het heft weer in handen, om het voorlopig ook te houden. Na een kwartiertje mocht Maikel de harder wederom een vrije trap nemen en even leek het erop dat Bas Mooij andermaal voor een treffer zou zorgen. De verdediger kopte echter in de handen van de doelman. Enkele minuten later kreeg Jeffrey Winter een enorme kans toen hij alleen op de blauwe doelman af mocht, maar ook zijn inzet werd door de doelman gestopt en tot overmaat van ramp schoot Kwong Wah Steinraht in tweede instantie het leer voorlangs. Na een krap half uurtje was het echter wel raak. Kwong Wah Steinraht speelde Jeroen Hessing door de benen, maar leek vervolgens niet meer aan de bal te kunnen komen. Hessing had hem echter nog zitten van de vernedering die hij zojuist had ondergaan en gooide de spits tegen de vlakte, waarna de arbiter niet veel anders kon dan naar de stip wijzen. Kwong waste het varkentje zelf door de penalty zachtjes door het midden te schuiven. Taberima, die toen al lang en breed een hoek in gedoken was, was kansloos. Dat het varkentje daarmee gewassen leek, was geheel in de sfeer van de wedstrijd. De supporters van de vogels hadden voorafgaand aan het duel een varkentje blauw gespoten en op het veld losgelaten. Een ludieke aktie, maar een gewaarschuwd mens telt voor twee. Het varkentje liet zich namelijk nog niet zo makkelijk van het veld verwijderen. Maar eerst mocht IJsselmeervogels nog profiteren van andermaal een onachtzaamheid van Sven Taberima. De doelman kreeg de bal teruggespeeld van een eigen verdediger en het moge bekend verondersteld dat een dergelijke bal niet mag worden opgepakt. Een vrije trap binnen de 16 dus, voor de vogels, maar deze belandde in de muur. Na 38 minuten leek het duel op slot te gaan toen Sven Taberima, klaarblijkelijk de meest nerveuze man op het veld, op avontuur ging en ver buiten zijn doelgebied zijn uittrap onderschept zag worden. Twee tikjes later lag de bal voor de voeten van Kwong Wah Steinraht de bal net te hard voor de terugsprintende Taberima in het doel schoot (0-3). De thuisploeg werd in deze fase van de wedstrijd helemaal zoek gespeeld, maar een dreun van Wouter van Hoof kon slechts met veel moeite uit het doel worden gegrabbeld en op slag van rust deden de rooien zichzelf tekort toen een fraaie aanval via Maikel de Harder en Tony Tol uiteindelijk bij Kwong terecht kwam, maar deze had iets teveel tijd nodig.

De 2e helft begon daar waar de 1e was geëindigd. Er was aanvankelijk geen vuiltje aan de lucht en de eerste levensgrote kans was alweer voor de vogels. Kwong Wah Steinraht mocht op het randje van buitenspel alleen af op het doel van Taberima, maar deze keer kwam de laatste als winnaar uit de bus. Het leek voor de thuisploeg het sein om nog een uiterste krachtsinspanning te doen om de wedstrijd alsnog te kantelen. En bij de rooien ging plotseling het tempo een tandje lager. En bij SVS loopt dan altijd nog een Van Moll rond, die zich niet gek laat maken door een 0-3 tussenstand en altijd maar rustig blijft. Hij deelde 8 minuten na rust de eerste waarschuwing uit door een fraai genomen vrije trap tegen de lat te roeien. Een minuut later was het wel raak. De arbiter gaf in eerste instantie een corner aan de thuisploeg, maar op aangeven van zijn assistent heroverwoog hij zijn besluit en kende een strafschop aan Spakenburg toe, vanwege een handsbal die hij had geconstateerd. De pingel werd door Maarten Woudenberg strak in de kruising geschoten. En na een kwartier in de 2e helft was het bijna 2-3 toen een Spakenburgse corner op een blauw hoofd terechtkwam en tegen de paal werd gekopt. De momenten dat IJsselmeervogels gevaarlijk zou worden, waren in deze fase spaarzaam. Wel kregen de rooien nog een vrije trap toen Kwong op een meter of 20 van het doel na een fraaie balaanname onreglementair gevloerd werd. De vrije trap van Lion Axwijk werd door Taberima met de nodige moeite maar net naast getikt. Maar voetbal zat er bij de vogels nauwelijks meer in en 20 minuten voor tijd tekende de thuisploeg voor de aansluitingstreffer. Een vrije trap kon door Martijn van Strien nog met de nodige moeite gekeerd worden, maar Ruben Wilson was er als de kippen bij om de 2-3 in het doel te knallen. En het was deze aansluitingstreffer die de bezoekers wakker schudde, want waar iedereen dacht dat de rooie defensie nu danig onder druk zou worden gezet, daar namen de vogels het initiatief en speelden het duel eigenlijk zonder al teveel moeite uit. Een kwartier voor het eind belandde een mooie vrije trap van Kevin Winter op het hoofd van Lion Axwijk, maar deze kopte in geheel vrije positie naast. Even later stuurde Kwong Wah Steinraht middels een paar fraaie bewegingen Jasper Bolland naar voren en deze laatste had de keus tussen het afvuren van een pegel op doel of het afleggen op de vrijstaande Jeffrey Winter. Zijn poging zat er een beetje tussenin en werd vervolgens opgeruimd. Tien minuten voor tijd kreeg uitblinker Wouter van Hoof een afgeslagen bal voor zijn voeten, maar hij zag zijn pegel net over het doel van de blauwen gaan. Van een slotoffensief voor de thuisploeg kwam het in feite nooit. De laatste mogelijkheid, zo’n vijf minuten voor tijd, was nog voor de Pater, na een fraaie aanval haalde hij eens lekker uit, maar Taberima keerde ook deze inzet. Arbiter Van Wijk had alle reden er nog een flink aantal minuten bij te tellen, maar IJsselmeervogels liet zich de zege niet meer ontglippen.

En daarmee lijkt Spakenburg praktisch uitgeschakeld in de race om de titel. Voorlopig lijkt deze strijd te gaan tussen IJsselmeervogels en het standvastig aandringende Sparta Nijkerk dat andermaal wist te winnen en nog steeds op slechts twee punten achterstand staat. En laat deze titanenstrijd nu uitgerekend komende zaterdag op het menu staan!

Verslag: Gary

Zaterdag 27 maart: IJsselmeervogels – LRC Leerdam 4-2 (0-0)

Vogels hebben aan 5 minuten genoeg…

IJsselmeervogels blijft ook na zaterdag de grote favoriet voor de laatste titel in de hoofdklasse. Tegenstander LRC, dat met 11 man voor de goal ging liggen, werd in het saaiste duel ooit waarin 6 doelpunten vielen, in een kort tijdsbestek na rust vakkundig opgebracht.

Aanvankelijk gebeurde er hoegenaamd helemaal niets. Het grote hoogtepunt was na 13 minuten een vrije trap van Lion Axwijk op zo’n 25 meter. Lion vuurde het leer echter in de muur. Hoewel er nagenoeg niets gebeurde was er eigenlijk maar 1 ploeg die aanspraak maakte op meer dan een bloedeloze 0-0. LRC ging namelijk de schaamte voorbij en spande zich in het geheel niet in om er een aantrekkelijke pot voetbal van te maken. Natuurlijk, tegenstanders die dat wel op de Westmaat kwamen doen kwamen vaak van een koude kermis en met een tegendoelpunt of vier thuis, maar om je vrije zaterdag met dit soort bedoelingen op te offeren is wel een ander uiterste. IJsselmeervogels had het overigens bepaald niet makkelijk. In de 20e minuut kregen de rooien nog de grootste kans. Een vrije trap van Kevin Winter werd teruggelegd op kwong Wah Steinraht, maar zijn inzet werd door een verdediger van de lijn gehaald. Een minuut of tien later zag dezelfde Kwong het leer net voor zijn voeten weggemaaid worden toen hij de openingstreffer wilde laten aantekenen. LRC stelde daar vlak voor rust een ongevaarlijk schotje tegenover dat over ging. Op slag van rust schoot ook Ferdinand Katipana nog net over de kruising. En daarmee is een trieste eerste helft al beschreven. Voor coach Jan Zoutman de lastige taak een gaatje te vinden in de defensie van de bezoekers, maar eens temeer liet de oefenmeester zich niet gek maken en wachtte de ongetwijfeld komende kansen rustig af.

De tweede helft gaf aanvankelijk geen ander beeld. Wel vond Maikel de Harder middels een vrije trap Lion Axwijk in de 16, maar die schrok dusdanig van de ontstane mogelijkheid dat hij de bal niet onder controle kreeg. Even later gaf Jeffrey Winter een leep balletje mee met Tony Tol, maar de voorzet van de verdediger, die bepaald geen gelukkige wedstrijd speelde, bereikte niemand. De ommekeer werd gek genoeg ingeleid door het pietluttig leidende arbitrale trio. Eerst werd doelman Martijn van Strien nog afgevlagd toen hij bij een uittrap kennelijk een paar centimeter buiten de 16 terecht was gekomen. En toen Maikel de Harder de genomen vrije trap blokte, wist de arbiter niet hoe hard hij moest fluiten omdat deze te vroeg uit de muur was komen lopen. De tweede poging werd echter in de muur geschoten, maar de vogels waren zichtbaar getergd. Opeens werden de duels feller en ging het tempo wat omhoog. De eerste grote kans was een kwartier n a de thee echter nog voor de bezoekers. Martijn van Strien trad kordaat op toen hij een belager voor zijn neus zag en tikte het leer eerst tegen de paal, om er vervolgens op tijd bij te zijn om het speeltuig alsnog op te rapen. Wat volgde was een verbluffend staaltje doeltreffendheid waar Michel Langerak geen rekening mee zal hebben gehouden toen hij zijn keurkorps voorhielfd vooral massaal en 90 minuten voor het doel te gaan liggen. Want een kwartier na de thee sloeg werkte LRC een corner weg, maar de bal kwam pardoes voor de voeten van Raymond Bronkhorst, die verwoestend uithaalde en LRC daarmee het loon gaf dat zij verdiende (1-0). Drie minuten later zette Ferdinand Katipana Jeffrey Winter voor de goal en de laatste tikte beheerst de 2-0 binnen. De koek was echter nog niet op, want 19 minuten na rust schoot Kwong Wah Steinraht via een verdediger de beslissende treffer binnen. LRC kon het geheel slechts met knikkende knieën aanzien en moest wachten tot een dik kwartier voor tijd tot het weer eens naast kon schieten. Inmiddels hadden de bezoekers enkele wissels toegepast om toch nog te proberen het tij te keren, maar aanvankelijk zonder succes. Zeker toen een corner van Kevin Winter in de 74 minuut via het hoofd van Wouter van Hoof in de kruising verdween (4-0). Een minuut later was het zelfs bijna 5-0 toen Maikel de Harder op een nota bene teruggespeelde bal werd afgevlagd met een leeg doel in het vizier. Hierna geloofden de rooien het wel en kon LRC de stand zelfs nog een draaglijker aanzien geven. Zo kwam een boogballetje van de gasten voor de voeten van Luciano van Harlingen en die drukte oog in oog met Martijn van Strien het speeltuig in de linkerhoek af. In de blessuretijd schoot Wouter van Hoof nog even net naast, waarna LRC middels een slap schot met de medewerking van doelman Martijn van Strien de eindstand op 4-2 bepaalde. Ali Yilmaz was de gelukkige.

Door het gelijke spel van concurrent Sparta Nijkerk zitten de vogels schijnbaar op rozen. Er moet echter nog wel een loodzwaar programma worden afgewerkt. Eerst volgt nog de barre tocht naar buurman Spakenburg en een week later ontvangen de rooien op de Westmaat naaste belager Sparta Nijkerk. Kevin Winter, die deze wedstrijd zijn vierde gele kaart ontving, kan weliswaar een schorsing tegemoet zien, maar hij mist daardoor het duel om de districtsbeker tegen Zwaluwen ’30. De vogels gaan de beslissende duels dus bijna compleet in.

Verslag: Gary

Zaterdag 20 maart: Bennekom – IJsselmeervogels 1-6 (0-2)

Vogels dwars door Bennekom…

In de jacht op de titel kreeg IJsselmeervogels deze zaterdag niets te duchten van het zwakke Bennekom. Had het vizier iets meer op scherp gestaan, zo zei ook Raymond Bronkhorst na afloop tegen Radio M, dan hadden de rooien deze middag zeker de dubbele cijfers gehaald. Het was alweer de 7e zege op rij voor de equipe van Jan Zoutman en de zeges worden de laatste tijd alleen maar ruimer.

Het was al bijna meteen raak. Een gevaarlijk indraaiende vrije trap van Bennekom kon netjes worden opgeruimd en na een flinke sprint van Kwong Wah Steinraht leverde hij de bal in bij Kevin Winter. Die kon net Jeffrey Winter niet bereiken, maar de bal belandde uiteindelijk toch nog voor de voeten van Kwong Wah Steinraht, die tegen de vuisten van de doelman uithaalde. In de vijfde minuut was het echter wel raak. Kevin Winter bracht Maikel de Harder in stelling en die schoot vanaf rechts bijzonder beheerst in de verre hoek (0-1). Enkele minuten later kon doelman Jeffrey Rutten een vrije trap van Kevin Winter net boven het hoofd van Jeffrey Winter vandaan plukken. In de 20e minuut had de 0-2 kunnen vallen. Kwong kreeg het voordeel nadat Jeffrey Winter onreglementair was gevloerd, maar zijn schot ging ruim over. Het duel werd in de openingsfase vooral op het middenveld uitgevochten, maar waar de bezoekers af en toe een doelrijpe kans kregen, daar kwam Bennekom nauwelijks in de buurt van doelman Martijn van Strien. Vanaf de 20e minuut voerden de vogels de druk echter op. Zo zag Jeffrey Winter een fraaie aktie nog gestopt worden en schoot Maikel de Harder in tweede instantie loeihard tegen een blok op, waarbij hij zich behoorlijk leek te blesseren. Het viel uiteindelijk allemaal mee, hij kon de wedstrijd uit voetballen. Drie minuten later schampte hij al een kopballetje voorlangs. In dezelfde minuut kreeg Bas Mooij vervolgens een echte kans. Een corner van Kevin Winter belandde op zijn hoofd, maar de verdediger werkte de vrije kopkans helaas naast het doel. Ook een grote kans was er toen Wouter van Hoof eenvoudigweg harder rende dan zijn bewaker en kon kiezen tussen een pegel op doel of afgeven op Kwong. Hij koos voor het laatste, maar zijn poging om Kwong te bereiken, was veel te slap. Het eerste wapenfeit van Bennekom kwam 2 minuten later, maar een afstandsschot kon door Martijn van Strien klemvast worden gepakt. De volgende kans was voor Kwong. Vlakbij de goal had hij ineens moeten afvuren. Kwong koos ervoor de bal eerst aan te nemen, waardoor zijn schot geblokkeerd kon worden. In de 35e minuut was het echter wel raak. Een voorzet van Jeffrey liet iedereen voor wat het was, waarbij Maikel de Harder er bewust overheen stapte. Aan het einde van het rijtje voetballers stond echter nog Kwong Wah Steinraht, die in het dak van het bijna lege doel schoot.

In de tweede helft was de eerste kans voor de thuisploeg. Doelman Martijn van Strien werd netjes omspeeld en het was aan de zeer attente, goed meegelopen Iwan Axwijk te danken dat de aansluitingstreffer vervolgens niet op het scorebord kwam. In de counter volgde echter meteen aan de andere kant de beslissing. Vanaf randje 16 schoot Wouter van Hoof strak de 0-3 de hoek in. Een kwartier na de thee mochten de vogels wederom een kans noteren. Na een mooie aanval mocht Tony Tol fraai voorgeven op Jeffrey Winter, die tegen de doelman aan schoot. Achttien minuten voor tijd moesten de rooien voor het eerst in lange tijd de bal weer eens uit het net vissen. Tom Vlaar schoot een zwabberbal richting het doel en Martijn van Strien zag hierbij de zwabber niet op tijd aankomen. Ondanks dat hij het leer uiteindelijk nog wel raakte, kon hij de 1-3 niet meer voorkomen. Een voordeel was wel dat de vogels hierna weer langzaam ontwaakten en het meegereisde publiek nog even op een leuk slotakkoord trakteerden. Een krap kwartiertje voor tijd bijvoorbeeld kwam een mooie aanval via Jeffrey Winter en Kwong Wah Steinraht voor de voeten van de juist ingevallen Ferdinand Katipana, die met een fraaie diagonale schuiver de 1-4 liet aantekenen. En tien minuten voor tijd belandde een uitstekende voorzet van Maikel de Harder bij Jeffrey Winter die ineens doorspeelde op Kwong Wah Steinraht. Kwong wist wel raad met dit buitenkansje (1-5). Nadat Jasper Bolland vlak voor tijd nog hard had naast gevuurd, werd de eindstand twee minuten voor tijd bepaald. Geoffrey Verweij werd op de punt van de 16 aangespeeld en kogelde een poeier van jewelste in de verre kruising. Een juweel!

Wat een weelde dus de laatste tijd. Met eenvoudige en beproefde systemen en in combinatie met het feit dat er voor iedere bal hard geknokt wordt, met stuk voor stuk plezier uitstralende voetballers, worden de supporters verwend. Nog zes finales en dan weten we of er weer een fuif is voor de rooien!

Verslag: Gary

Zaterdag 13 maart: Zwaluwen ’30 – IJsselmeervogels 0-4 (0-1)

Ook geen problemen bij Zwaluwen…

IJsselmeervogels heeft zichzelf zaterdag in een onverwacht eenvoudig duel een goede dienst bewezen door Zwaluwen ’30 met 0-4 af te troeven. In de eerste helft, die veel weg had van een warming up, kwamen de rooien met 0-1 voor, om het vervolgens in de tweede helft uiterst bekwaam af te maken. Door dit resultaat is de afstand met de nummer 5 inmiddels zo goed als onoverbrugbaar geworden en kunnen de vogels zich, zoals dat hoort, volledig op de titel richten.

Het duel kwam buitengewoon traag op gang. Een klein kansje voor Maikel de Harder misschien, in de tweede minuut, maar verder keken beide teams nadrukkelijk de kat uit de boom. Pas na een kwartier ontwaakten de rooie supporters, toen Jeffrey Winter onreglementair gevloerd werd binnen de beruchte lijnen. Scheidsrechter M. Zifter, tot dan toe voor het minste of geringste fluitend, wuifde het voorval echter als een bezetene weg. De vogels begonnen echter wel warm te draaien. Zo kwam Jeffrey Winter maar net te laat om een voorzet van Tony Tol binnen te werken. Zwaluwen zette hier een veel te zachte kopbal aan de andere kant tegenover. Tien minuten voor rust werd de thuisploeg voor het eerst echt gevaarlijk. Een kopbal na een strakke corner kon door Martijn van Strien met de vingertoppen en volledig uitgestrekt tot een nieuwe corner worden verwerkt. En uit deze corner volgde uitgerekend de openingstreffer, maar dan wel aan de andere kant. Jeffrey Winter werd op het randje van buitenspel weggestuurd en zag met een verdediger op zijn lip de doelman iets voor zijn doel staan. Zijn dreun, even later ging over de doelman op fraaie wijze het doel in. Pas toen begon de thuisploeg een beetje te voetballen en bleek het dat ook aardig te kunnen. Zo kreeg het in de 38^e minuut een vrije trap op de rand van het strafschopsgebied, maar het was wederom Martijn van Strien die het leer met de vingertoppen tot corner kon verwerken. Vlak voor rust werd Jeffrey Winter gestuit en moch Kevin Winter aanleggen voor een vrije trap. Deze ging echter ver naast. Raymond Bronkhorst schoot als laatste wapenfeit na puik voorbereidingswerk van Jeffrey Winter nog net naast.

Na rust leek IJsselmeervogels snel orde op zaken te willen stellen. Eerst nam de goed voetballende Kwong Wah Steinraht op het randje van de zestien de bal aan om vervolgens ineens uit de draai maar net over te schieten. Diezelfde Kwong verlengde daarna op Kevin Winter die zijn inzet door de doelman zag worden gekeerd. Even leek Zwaluwen wat terug te doen, maar een harde kopbal kon met enige moeite door Martijn van Strien worden gekeerd. Zwaluwen ’30 claimde hierbij even dat de bal over de lijn zou zijn geweest, maar de arbiter wilde daar niets van weten. Zwaluwen voerde vervolgens wel de druk wat op, zonder daarbij overigens heel erg gevaarlijk te worden. In de 56^e minuut moest Martijn van Strien nog een gevaarlijke schuiver oprapen en toen waren de vogels het zat. De beste manier om onder druk uit te komen is namelijk door zelf de marge te vergroten. Eerst zette Jeffrey Winter Maikel de Harder voor de keeper en schoot de jonge vogel nog tegen de doelman op, maar een minuut later, in de 58^e minuut werd de wedstrijd beslist. Een afgeslagen corner kwam voor de voeten van Raymond Bronkhorst terecht en die aarzelde niet en pegelde het speeltuig als een granaat de kruising in. Dat de doelman de bal nog wel aanraakte deed aan de pret niets af. In de 65^e minuut ging de net ingevallen Jasper Bolland op avontuur en niet zonder succes. Hij leverde het leer in bij Kwong Wah Steinraht en vroeg het gelijk weer terug, maar Kwong had Wouter van Hoof zien aankomen en die schoof vervolgens heerlijk de 0-3 binnen. Een minuut later kwam Jeffrey Winter alleen voor de doelman, maar die schoot ineens over. Het duel leek vervolgens als de bekende nachtkaars uit te gaan. Lange tijd gebeurde er helemaal niets, totdat 8 minuten voor tijd de ingevallen Geoffrey Verweij alleen op de keeper af mocht. Zijn inzet werd echter nog gekeerd. Vijf minuten voor tijd lukte dat de doelman niet, toen invaller Johan Pater (“het beste bewaren we voor het laatst”, zei hij vlak voor zijn invalbeurt) ook in oog met de doelman geen fout maakte en beheerst de hoek in schoof.

Al met al deden de vogels weer goede zaken. Weliswaar won de concurrentie ook, maar de uitwedstrijd in Hoorn werd vooraf als een erg lastige beschouwd. Volgende week mogen de rooien op bezoek in Bennekom, ook al een tegenstander waar de uitduels niet altijd makkelijk zijn geweest. Maar de vogels in de huidige vorm laten zich niet zo snel verrassen!

Verslag: Gary

Zaterdag 6 maart: IJsselmeervogels – Hoek 4-0 (1-0)

Vogels ruimen Hoek op…

In wat gerust een puike wedstrijd mag worden genoemd, heeft IJsselmeervogels zichzelf andermaal een uitstekende dienst bewezen, door het doorgaans lastig te bestrijden Hoek met een 4-0 zeperd naar huis te sturen. Het aanvankelijk nog wel aardig spelende Hoek bleek eenvoudigweg niet te kunnen omschakelen, toen het eenmaal op achterstand was gezet. Zodoende hadden de rooien eigenlijk nauwelijks iets te vrezen en was het een kwestie van tijd voor het duel beslist zou worden.

Aanvankelijk zag het er bepaald niet naa uit dat het zo’n makkelijke middag zou worden. Hoek kwam niet voor een gelijkspel en had in de voorhoede enkele grote mensen, die aardig met elkaar konden samen spelen. Het leek al in de vierde minuut op voorsprong te komen, maar de treffer werd geannuleerd wegens buitenspel. Enkele minuten later versierde Kwong Wah Steinraht handig een vrije trap, die door Kevin Winter zou worden genomen. Verrassend krulde het leer ineens de kruising in, maar de doelman van Hoek kon de bal er nog net uit slaan. Het was Hoek dat in de beginfase echter het betere van het spel had. Men vond elkaar makkelijk en vooral Lion Axwijk begon het duel wat ongelukkig, mede omdat hij de bal ook niet makkelijk kwijt kon. Het waren echter de vogels die in de 13e minuut bijna op voorsprong kwamen. Een onnauwkeurige uittrap van Hoek werd door Maikel de Harder ineens naar Jeffrey Winter gekopt en laatstgenoemde werd hierbij dusdanig zwaar gehinderd dat hij het leer ver naast schoot. Een minuut later bracht Tony Tol Maikel de Harder in stelling, maar diens inzet werd naast getikt. De hieruit volgende corner werd vervolgens naast gekopt door Lion Axwijk. De rooien waren inmiddels duidelijk de bovenliggende partij geworden en het wachten was dan ook op een doelpunt. Het was echter eerst nog Hoek dat een gratis vrije trap op randje 16 mocht nemen, doordat Lion Axwijk zonder dat de bal in de buurt was zijn direkte tegenstander vloerde. De erbarmelijk slecht genomen vrije trap belandde echter tot opluchting van de vogels in de muur. In de 26e minuut namen de vogels dan toch de verdiende voorsprong. Een prachtige bal van Kevin Winter, strooit weer als vanouds met heerlijke passes, werd door Wouter van Hoof voor gezet. Jeffrey Winter liep er vervolgens vedienstelijk overheen, zodat Ferdinand Katipana vrij kon uithalen en de doelman kansloos liet. Een minuut later was het al bijna meteen weer raak. Via Kevin Winter en Raymond Bronkhorst werd Wouter van Hoof nu zelf in stelling gebracht, maar diens inzet kon ternauwernood worden naast getikt door de doelman. Bijna kreeg Hoek na een dik half uurtje nog een cadeautje. Een afgeslagen bal leek achter te gaan, maar de bal bleef door het effect nog wel binnen de lijnen. Uiteindelijk leek de bal tegen de hand van Maikel de Harder te worden aangeschoten, maar de arbiter wilde terecht niets van een strafschop weten. Hierna bleef het vooral IJsselmeervogels dat de klok sloeg, maar eerst werd een fraai balletje van Jeffrey Winter op Kwong Wah Steinraht net onderschept en even later kon de uitstekend keepende doelman van de bezoekers een poeier van Jeffrey Winter uit zijn doel ranselen. Op slag van rust hadden de vogels de wedstrijd moeten beslissen. Wouter van Hoof mocht alleen op de doelman af en had bovendien een riante afspeelmogelijkheid op Kwong Wah Steinraht die vogeltje vrij stond. Hij maakte echter een kapaktie en schoot vervolgens tegen een verdediger op.

De tweede helft begon net als de eerste wat aftastend, al hadden de vogels deze keer meer controle. In de 51e minuut kreeg nota bene Kevin Winter een 24 karaats kans. Als dank voor vele jaren van assists was het deze keer broer Jeffrey die Kevin voor de goal zette, maar diens uithaal ging hopeloos ver naast. Hierna probeerde Hoek nog wel iets van een offensiefje eruit te persen, maar het bleek niet bij machte om van het compacte systeem over te schakelen en echt gevaarlijk te worden. Het was de thuisploeg die het gevaarlijkst was. Kwong Wah Steinraht werd gevloerd na een gevaarlijke counter, maar de vrije trap werd door Lion Axwijk in de muur geschoten. De verdediger is toch nog het meest succesvol gebleken na een tikje breed. In de 67e minuut zette Jeffrey Winter zijn broer Kevin voor de tweede keer voor het doel, maar ook nu verdween diens inzet voorlangs. De man of the match kreeg ook in het vervolg nog de kans, maar kon de kroon niet kwijt op zijn voortreffelijke wedstrijd. Maar dat de beslissing niet uit kon blijven, stond wel vast. In de 69e minuut werd een aanval via Jeffrey Winter middels “1 keer raken” via Kwong Wah Steinraht voortgezet en die zette Maikel de Harder voor het doel en deze laatste verdubbelde beheerst de voorsprong. Hoek kon er maar weinig tegenover zetten. Uiteindelijk poogde de ongelukkig ingevallen aanvaller het leer maar met de hand het doel van Martijn van Strien in te jassen, maar dit kwam hem op een gele prent te staan. Een kwartier voor tijd werd Hoek nog het gevaarlijkst, toen een vrije schietkans ineens uit de lucht maar ternauwernood over ging. Negen minuten voor tijd ging het duel definitief in het slot. Eerst verzuimde Jeffrey Winter het zelf nog af te maken, maar volledig uitgestrekt, kreeg hij de bal toch nog bij Kwong Wah Steinraht die geen moeite had om de 3-0 te laten noteren. Vier minuten voor tijd had Maikel de Harder nog een poeier in huis, maar het speeltuig belandde op de vuisten van de doelman. De jonge vogel speelde wederom een puik duel en is kennelijk toch prima in staat om 90 minuten uit te voetballen! Vlak voor tijd werd de juist ingevallen Hilmi Mihci nog gevloerd op het randje van de 16. Maikel de Harder plaatste het leer, niet voor het eerst dit seizoen, op de lat, maar Hilmi Mihci was er alsnog als de kippen bij om de bal tegen de touwen te koppen.

En zo eindigde dit duel in een dikverdiende 4-0 zege en deed IJsselmeervogels andermaal goede zaken in de strijd om de titel. Weliswaar won Sparta Nijkerk met moeite van Odin 59, maar de blauwe buurman en de ploeg in vorm Zwaluwen 30 lieten kostbare punten liggen. Bij deze laatste ploeg gaan de vogels volgende week op bezoek, maar het vandaag gebodene moet toch vertrouwen geven.

Verslag: Gary

Zaterdag 27 februari: DOVO – IJsselmeervogels 0-4 (0-1)

Goed spelend Vogels geen kind aan DOVO…

Na de 7-0 overwinning thuis op DOVO werd een zware wedstrijd verwacht op sportpark Panhuis, niets was echter minder waar, een goed spelend IJsselmeervogels zette vanaf het begin de duimschroef aan middels goed spel en won uiteindelijk gemakkelijk van de Rooien uit Veenendaal. Het enige verwijt wat je de Vogels kon geven was dat gezien het grote aantal kansen de score niet hoger was uitgevallen.

Zoals genoemd werd door de Rooie supporters een moeilijke middag verwacht, men nam aan dat DOVO revanche gevoelens had na de eerste ontmoeting op de Westmaat. Deze vrees bleek echter ongegrond, vanaf het begin gaf Vogels gas, en DOVO kwam eigenlijk de gehele wedstrijd niet aan voetbal toe. De eerste grote kans viel te noteren in de 8e minuut, Kwong-Wah Steinraht kreeg op aangeven van Jeffrey Winter de bal op een presenteer blaadje maar miste het doel. Vervolgens bleef IJsselmeervogls druk houden maar toch was daar ineens DOVO in de 21e minuut die zomaar een kans voor open doel kreeg, maar de bal werd over geschoten. In de 25e minuut ging Tony Tol goed door op rechts, en inplaats af te geven op de vrij staande Jeffrey Winter besloot de back speler om zelf te schieten, de bal verdween net naast de verkeerde kant van de paal. Na 29 minuten spelen was het dan eindelijk wel raak, Maikel de Harder zette op links vanaf de doellijn de bal met veel gevoel voor, de bal kwam precies bij de vrijstaande Kevin Winter die koppend de 0-1 liet aantekenen. Tot aan rust werden nog enkele kansen gecreëerd maar met een 0-1 ruststand werd de kleedkamer opgezocht.

Na de thee ging IJsselmeervogels door met verzorgd veldspel, en de verhoudingen van het balbezit zal over de gehele wedstrijd genomen ongeveer 70-30 in het voordeel van de Vogels zijn. In de 51e minuut kwam daar de eerste grote kans van de tweede helft. Kevin Winter zette Kwong-Wah Steinraht alleen voor keeper Gerben Jan Ruizendaal, Kwong legde vervolgens de bal terug op de vrijstaande Wouter van Hoof die de bal over de lat joeg. Vijf minuten later was het scenario andersom, ditmaar zette Kwong-Wah Steinraht Kevin Winter alleen voor de keeper, maar zijn lob ging net over de lat. In de 58e minuut werd de wedstrijd in feite beslist zonder dat er een goal viel. Dennis Heijkamp liep tegen een terechte rode kaart aan na een forse overtreding op de enkels van Kevin Winter. DOVO werd nu nog meer van het kastje naar de muur gestuurd, en in de 61e minuut stuurde Jeffrey Winter Ferdinand Katipana de diepte in, die de bal net voorlangs schijfde. Een minuut later was het dan eindelijk wel raak. Een aanval over vele schijven bezorgde Raymond Bronkhorst uiteindelijk de bal de beheerst de 0-2 liet aantekenen. De Vogels gingen vrolijk door met het creëren van kansen, en zo viel er weer één te noteren een kwartier voor tijd voor Kevin Winter op aangeven van het kleine broertje, maar keeper Gerben Jan Ruizendaal pareerde de bal knap. Een minuut later was daar dan wel de 0-3, Bronkie zette met een knappe dieptepass Kwong-Wah Steinraht alleen voor de goalie van DOVO die beheerst afronde. Weer een minuut later had Kwong de 0-4 op zijn schoen, maar ditmaal bleef hij niet koel genoeg. Ook DOVO speler Roy Schaap bleef in de 81e minuut niet koel toen hij een strafschop mocht nemen na een overtreding van Tony Tol binnen de 16 meter na een spaarzame uitbraak van DOVO. Keeper Martijn van Strien pareerde echter de strafschop op knappe wijze. In de 83e minuut was Tony Tol weer eens mee opgestoomd naar de achterlijn van de tegenstander, zijn voorzet bereikte Jeffrey Winter die maar net naast de kruising kopte. Twee minuten later viel dan de laatste goal van de middag. Kevin Winter gaf met veel gevoel de bal op de vrijstaande Kwong-Wah Steinraht die met één beweging de bal weer inleverde bij Jeffrey Winter die de bal vervolgens in het dak van het doel joeg. Nog één kans viel er hierna te noteren, in de laatste minuut werd Kwong-Wah Steinraht opnieuw gevonden, zijn kopbal werd echter gepareerd door Gerben Jan Ruizendaal.

Een goed spelend IJsselmeervogels die DOVO dus met goed voetbal aan de kant zette, enigste verwijt: het grote aantal kansen wat gemist werd. Maar in een wedstrijd als deze, waarin alles zo gemakkelijk lijkt te gaan is dit geen doodzonde. Volgende week wacht echter een zwaardere klus, dan komt nummer 4 Hoek namelijk naar de Westmaat. Maar als men dezelfde ijver en speelstijl op de mat legt als deze middag, en ook de kansen er in schiet, die ongetwijfeld minder zullen zijn, kan men deze wedstrijd met vertrouwen tegemoet zien.

Verslag: Pojt

Zaterdag 20 februari: IJsselmeervogels – SDC Putten 2-0 (2-0)

En weer hebben we een top weekend….

Het gaat goed in het nieuwe jaar, tot nu toe is het elk weekend raak voor de Rooie Supporters. Opnieuw werd er deze speelronde punten verloren door de concurrentie, terwijl zelf gewonnen werd. Tegenstander dit keer was SDC Putten, een stugge tegenstander.

De Vogels gingen voortvarend van start. Al in de eerste minuut was daar een vrije trap van Maikel de Harder welke maar net naast ging. De Rooien bleven druk houden op het doel van Putten en in de vijfde minuut had het 1-0 moeten staan. Een prachtige pass van Kevin Winter werd door Kwong-Wah Steinraht knap terug gelegd op Jeffrey Winter die vervolgens hard over schoot. Na de sterke openingsfase viel het spel ver terug. Het werd rommelig, passes over enkele meter gingen mis en men ging mee in de speelstijl van Putten. We schrijven de 19e minuut toen de SDC uit Putten gevaarlijk werd, maar gelukkig voor alles wat rood is ging het schot over. Lange tijd gebeurde er niets op het veld totdat in de 27e minuut Kevin Winter broer Jeffrey in scorings positie stelde. De jongste Winter nam de bal knap mee maar alleen voor keeper Khalid Benlahsen kwam hij net te kort om eerstgenoemde te verschalken. Twee minuten later opnieuw een kans om op 1-0 te komen, een vrije trap bereikte Wouter van Hoof die hard over de kruising knalde. Vervolgens moest het publiek weer lang wachten totdat er wat gebeurde, maar toen was het wel raak. In de 41e minuut werd er een moooie aanval opgezet die afgeslagen leek door de verdediging van Putten. Men had echter buiten de waarde, lees Kevin Winter, gerekend die de bal op de achterlijn knap voorzette, en als een duveltje uit een doosje dook daar Kwong-Wah Steinraht op die knap binnen kopte. Opluchting bij de Rooie supporters en ze waren nog maar net klaar met juichen toen het scorebord al 2-0 aangaf. Een splijtende pass van Raymond Bronkhorst gaf Wouter van Hoof vrije doorgang op het doel van Khalid Benlahsen, en oog in oog met laatst genoemde faalde hij niet en met een droge schuiver zette hij de ruststand neer.

Na de thee zag het publiek meer spektakel als voor de rust ondanks dat er goals ontbraken. Al in de 5e minuut had het 3-0 moeten staan. Een mooie aanval eindigde bij Kwong-Wah Steinraht die allen voor de goal hard over schoot. De Vogels speelden beter in de tweede helft, er zat vooral meer snelheid in het spel. In de 17e minuut kwam Kwong-Wah Steinraht opnieuw alleen voor de keeper maar ook deze inzet verdween niet tussen de palen. In de 28e minuut had Jeffrey Winter de pech dat zijn schot geen beter lot verdiende dan de paal als eindbestemming. In de 36e minuut lukte het Kwong-Wah Steinraht opnieuw niet om te scoren, de hard werkende Kwong zag zijn schot geblokt door het linkerbeen van Benlahsen. Ook Putten kreeg nog enkele kansjes, zo was er in de 41e minuut een kans voor de bezoekers maar weer werd het doel te hoog gezocht. Het slot accoord was voor invaller Djuric Ascencion. Hij mocht na een mooie dieptepass allen door op het vijandige doel maar ook hij zag zijn schot geblokt door de keeper van Putten.

Een 2-0 overwinning derhalve voor de Vogels die na de winterstop de stijgende lijn heeft ingezet met als resultaat de koppositie die zoals al eerder vermeld versterkt werd door puntverlies van de concurrentie.

Verslag: Pojt

Zaterag 6 februari: Volendam – IJsselmeervogels 0-1 (0-1)

Goede dag voor de Vogels…

Na een weekje gedwongen rust ivm afgelastingen moesten de Vogels afreizen naar Volendam daar daar tegen de plaatselijke (amateur) trots te spelen. IJsselmeervogels bewaart geen al te beste herinneringen aan Volendam, en mag gerust spreken van een angstgegner. Vorig seizoen werden er maar liefst vijf punten verloren, en ook dit seizoen kwam men thuis niet verder dan een 1-1 gelijkspel. Tijd voor verandering dus.

Op het kille mistige veld gingen de Vogels goed van start, men zette druk naar voren en probeerden zo de tegenstander haar wil op te leggen. Echt veel kansen leverde dit niet op tot de 38e minuut. Een goede aktie van Tony Tol bracht Kwong Wah Steinraht in stelling die fraai binnen tikte. Meer echt uitgespeelde kansen waren er niet voor rust zodat met een 0-1 voorsprong de kleedkamers werden opgezocht.

Na rust leek het wel of de Vogels het in de derde versnelling wilden doen. Het spel tempo was laag en er werd slordig gespeeld. Volendam kon hierdoor weer terug in de wedstrijd komen en dit werd de Vogels vlak voor tijd bijna noodlottig, maar enkele prima reddingen van Martijn van Strien zorgden ervoor dat eindelijk de drie punten uit Volendam mee naar huis konden worden genomen.

Het slechte spel uit de tweede helft was al heel gauw vergeten toen de uitslagen van de concurrenten binnen kwamen en IJsselmeervogels na speeldag 15 weer staat waar het hoort: aan kop.

Zaterdag 23 januari: IJsselmeervogels – Jodan Boys 3-1 (1-0)

Een “frisse” herstart….

Het rommelde bij het eerste van IJsselmeervogels. Zoveel bleek wel na de laatste competitiewedstrijd voor de winterstop. Het heeft in ieder geval tot resultaat gehad dat er bij IJsselmeervogels een nieuwe verantwoordelijke op de bank zit die er in ieder geval voor moet zorgen dat de Rooien zich gaan plaatsen voor de topklasse en als het aan ons supporters ligt graag nog een beetje meer. Afscheid van Roy Wesseling en een welkom voor Jan Zoutman.

Natuurlijk was iedereen benieuwd hoe de nieuwe trainer de tweede helft van de competitie zou starten. Welke mannen maken deel uit van de basiself. Wat snel duidelijk werd is dat Jan Zoutman startte met een 4-1-3-2 opstelling en dat de personele bezetting aardig logisch overkwam.
Dat de trainerswisseling een positief effect had bleek al direct aan het begin van de wedstrijd. IJsselmeervogels startte met aanvallende intenties en dat leverde al heel snel de eerste kans voor Jeffrey Winter na een prima pass van Lion Axwijk. Omdat de hoek waaruit Koning Winter schoot moeilijk was kon de verdediging van Jodan Boys de bal wegwerken. Een combinatie tussen Wouter van Hoof en Jeffrey Winter belandde bij Kwong-Wah Steinraht die zijn inzet tot corner zag verwerkt door de doelman uit Gouda. Deze corner leverde echter geen gevaar. Vervolgens was het Jodan Boys dat beslist niet laf voetbalde deze middag dat dreigend werd, maar de aanval zag gesmoord door Ferdinand Katipana, overigens wel ten koste van een corner. De vanmiddag zeer goed spelende Wouter van Hoof wist door zijn fanatisme een bal af te vangen en stuurde Ferdinand Katipana weg. Zijn schot caramboleerde op een verdediger van Jodan Boys en kwam zo in de voeten van Wouter van Hoof. Diens pegel werd met de nodige moeite verwerkt door de Goudanaren.
Het was echter niet allemaal oogstrelend van de Vogels deze middag. Zo leek het er op dat het Jodan Boys lukte het spel van de Vogels te ontregelen en leidde de Rooien soms onnodig balverlies. Maar precies op het goede moment wisten de Vogels gelukkig toch te scoren. Jeffrey Winter werd via de borst van Kwong-Wah Steinraht de zestien ingestuurd en wist onberispelijk de keeper van Jodan Boys te verschalken. 1-0 dus voor de Vogels.
Daar waar het voor de winterstop nog wel eens gebeurde dat vanaf een dergelijk moment de voorsprong moest worden verdedigd werd nu nog steeds lustig de aanval gezocht. Zo zoefde een schot van Raymond Bronkhorst net over de goal en spatte een vrije trap van Maikel de Harder uiteen op de vuisten van de doelman van de gasten. Ook Jodan Boys zorgde nog voor de nodige dreiging wat voor de Vogels leidde tot een counter die uiteindelijk belandde bij Kwong-Wah Steinraht die de bal echter onvoldoende onder controle kreeg. Voor de rust waren nog twee kansen op te tekenen. De eerste was voor de gasten die vanuit een ingooi op het dak van de goal van Martijn van Strien kopten en de laatste was voor Bas Mooij waarbij het leek dat de bal in de goal ging in plaats van het zijnet.
Al aan het begin van de tweede helft leek IJsselmeervogels korte metten te willen maken met Jodan Boys. Kwong-Wah Steinraht stuurde Wouter van Hoof de zestien in. Die leek onreglementair te worden gestuit, maar door de scheidsrechter werd niet naar de stip gewezen. Het was voor Jodan Boys echter uitstel van executie, want nog geen minuut later was het Man of the Match Wouter van Hoof die gedreven als altijd flink wist door te zetten en daarbij ogenschijnlijk een deel van de verdediging van Jodan Boys in zijn hemd zette. De bal ging vervolgens naar Maikel de Harder die goed controleerde en op sublieme wijze de 2-0 in de touwen schoof.
De ploeg uit Gouda wenste zich echter niet bij de achterstand neer te leggen en ging vanaf de aftrap op zoek naar de aansluitende goal. In het doelgebied kwamen ze echter niet. De werd in de kiem gesmoord en de bal belandde bij Kwong-Wah Steinraht. Die gaf de bal mee met de opgekomen Ferdinand Katipana die vanaf links voorzette op Jeffrey Winter. Die schampte het leer met zijn blonde hoofd en tekende daarmee zijn tweede goal van de middag aan en de 3-0 voor de Vogels. Kat in het bakkie leek het zeker toen even later een voorzet van Kwong-Wah Steinraht net voor Koning Winter zijn hoofd werd weggekopt. Toch lukte het de ploeg uit Gouda de 3-1 te score. Nonchalance van Lion Axwijk zorgde er voor dat één van de aanvallers van Jodan Boys kon oprukken naar de zestien, overigens wel ten kosten van twee overtredingen, en tussen Bas Mooij en Axwijk Marijn van Strien wist te verschalken.
Het was vervolgens Jodan Boys dat verbeten op zoek ging naar een punt, maar daarvoor wel twee keer zou moeten scoren. De hele verdediging van IJsselmeervogels was noodzakelijk om een aantal kansen om zeep te helpen en de dreiging weg te nemen. Zo moest Martijn van Strien met gevaar voor eigen leven ingrijpen. Overigens was daarna wel weer een mogelijkheid voor Kwong-Wah Steinraht, maar zijn inzet werd over de goal geveegd. Zoals al gezegd moest IJsselmeervogels verdedigend handelen en dat leverde voor de ploeg uit Gouda een aantal corners op. Uit één van de corners ontstond een scrimmage waarbij IJsselmeervogels door het oog van de naald kroop. Ook de Vogels lieten zich echter niet onbetuigd als het ging om aanvallen. Het was wederom Kwong-Wah Steinraht die één van zijn ploeggenoten wegstuurde richting goal van Jodan Boys. Dit keer Maikel de Harder die helaas net voorlangs schoot. Het laatste gedenkwaardige moment uit deze wedstrijd is toe te schrijven aan de als herboren spelende Jeffrey Winter. Hij soleerde richting de zestien en zoals veel spitsen doen schoot hijzelf. Net als Maikel de Harder naast waarmee de eindstand op 3-1 werd bepaald. Een verdiende overwinning van een ploeg die op de weg terug lijkt.
Omdat concurrenten punten lieten liggen een goede middag. Dat er zo nog velen mogen volgen.

Verslag: Hop

Zaterdag 12 december: IJsselmeervogels – Kozakken Bys 2-2 (1-1)

Zwalkend IJsselmeervogels verspeelt dure punten…

Dat het wisselvalligheid troef is dit seizoen bij IJsselmeervogels wordt met de wedstrijd duidelijker. En eigenlijk is wisselvalligheid nog te positief voor de belabberde toestand waarin het trotse eerste elftal van onze roemruchte ploeg verkeert. Belabberd, lamlendig, gelaten om maar eens een paar gemoedstoestanden te noemen. Het begint er steeds meer op te lijken dat de handdoek vroegtijdig in de ring is gegooid als het gaat om het kampioenschap. Zelfs plaatsing voor de topklasse zal heel moeilijk worden als er niet wordt ingegrepen en er na winterstop niet beter wordt gevoetbald.

Blijkbaar had trainer Roy Wisseling de winterstop al in gedachten en dan niet vanwege het winterseizoen. Ik bedoel dat geen van de gebroeders Winter in de basis startte. Vreemd heel vreemd om met één van de beste spelers uit het hoofdklasse zo om te gaan. Overigens waren de Wintertjes niet de enige twee die werden geslachtofferd door de visionair Roy; ook Raymond Bronkhorst en Geoffrey Verwey mochten op de bank beginnen. De dertiende wedstrijd van het seizoen en de dertiende opstelling. Om maar vast met een conclusie te beginnen; zo creëer je als trainer nooit vastigheid en ben je daarmee de veroorzaker van een zwalkend team.

Bijna vergeten te vermelden dat de tegenstander deze middag Kozakken Boys was met als aanvoerder Christian Opschoor die eerder dit seizoen een boekje open deed over zijn vertrek bij IJsselmeervogels en trainer Roy Wesseling. Dat Christian nog altijd geliefd is bij vele rode supporters bleek wel bij de opkomst van beide teams en bij zijn wissel. Het is weinig tegenstanders gegund dat zij worden toegezongen door vak midden noord tijdens een wissel.

De Rooien startten in ieder geval wel aardig maar moesten toch de eerste mogelijkheid laten aan Kozakken Boys. Kwong Wah Steinraht die deze middag in de tweede helft beduidend beter speelde als in de eerste was de eerste die een kansje kreeg, maar de bal simpel in handen schoot van de keeper uit Werkendam. Maikel de Harder was de speler die IJsselmeervogels deze middag op sleeptouw leek te nemen en voor de tweede mogelijkheid zorgde. Wouter van Hoof kreeg een prima mogelijkheid uit een counter maar schoot ook recht in de handen van de keeper.
Na meer dan een kwartier spelen kwam dan eindelijk de eerste goede actie van de Rooien en die leidde ook geleid tot een goal. Ferdinand Katipana speelde de bal in de voeten van Kwong Wah Steinraht die op zijn beurt de bal wederom meegaf aan Kati. Die zette de bal na zijn goede loopactie voor op Hilmi Mihci die onberispelijk afrondde en de 1-0 aantekende. Dat de Vogels niet al te zorgvuldig met de geboden mogelijkheden omgingen bleek een aantal minuten later. Wouter van Hoof wist de bal nog wel op te pikken maar zette niet goed voor. Wel reden om een corner toe te kennen. Lion Axwijk wist de bal wel te koppen maar helaas ging die over. Dat een aantal spelers door geen zelfvertrouwen heeft liet Kwong Wah Steinraht blijken toen hij niet ging voor een voorzet, maar volledig mispeerde. Er volgde daarna een gelaten aantal minuten dat werd afgesloten met toch een goede voorzet van Wouter van Hoof op Maikel de Harder, maar die kopte de bal over. Hilmi Mihci kreeg vervolgens een meer dan aardige kans maar wist de bal naast te schieten. De tweede helft werd beëindigd met de tegentreffer van Kozakken Boys met het mooiste doelpunt van deze middag. De anders zo solide verdediger Lion Axwijk ging zwaar in de fout en bood de Werkendammers een niet te missen kans, 1-1.

De tweede helft begon met dezelfde opstelling daar waar ingrijpen op basis van de eerste helft gepast leek. Gelukkig is onze trainer consequent en wisselde ook deze middag weer laat. Toch leek hij het gelijk aan zijn zijde te hebben want de tweede helft was nog geen twee minuten oud of Ferdinand Katipana kon een aardig eindje oprukken. Hij loste een schot en door de stuit of doordat de keeper op het verkeerde been stond belandde de bal in het netje. Onverwacht 2-1. Even later leek IJsselmeervogels de voorsproing uit te breiden. Een schitterende volley van Kwong Wah Steinraht werd echter door een verdediger van Kozakken Boys gered van de lijn. Ook Hilmi Mihci had een schitterend voornemen, maar zijn lob werd door de keeper uit de lucht geplukt. Dezelfde speler had even later de wedstrijd moeten beslissen. Een prima vrije trap van Maikel de Harder werd door Mihci helaas niet in de touwen gekopt. En door het gebrek aan weet ik niet wat konden de Werkendammers weer terugkomen. Onvoldoende ingrijpen van de verdediging zorgde ervoor dat Christian Opschoor met de bal kon doen wat hij wilde en van buiten de zestien scoorde hij tegen zijn oude ploeg. Revanche voor Chris op zijn oude trainer, want dat moet het vooral geweest zijn.
IJsselmeervogels startte vervolgens wel met een offensiefje, maar net als de week daarvoor was het te laat. Kwong Wah Steinraht kreeg nog een dot van een kans, maar hij lummelde te lang en er waren nog wel meer kansen voor de Rooien op te tekenen. Zo schoot Maikel de Harder op de lat uit een vrije trap en spatte een schot van Wouter van Hoof uiteen op de paal. Daarmee eindigde de wedstrijd in een 2-2 gelijkspel. Het zoveelste puntverlies voor de Vogels. En dat moet niet nodig zijn voor een selectie met zoveel kwaliteiten. Het lijkt erop dat de geschiedenis (seizoen 2007-2008) zich lijkt te herhalen. Wederom is er een conflict tussen trainer (dezelfde als in het seizoen 2007-2008) en een aantal speler. Oorzaak onbekend, maar wel een zo ernstig conflict dat er niet meer gecommuniceerd wordt tussen de trainer en die spelers. Tel daarbij op dat er iedere week een andere opstelling is, een aantal spelers de kans niet krijgt zich ondanks een aantal slechte wedstrijden te bewijzen en zie daar het gebrek aan zelfvertrouwen. Tel daarbij dan nog een keer op dat bepaalde spelers (vanmiddag Robbert de Graaf) tijden moeten warm lopen en niet invallen en zie daar het gebrek aan motivatie. Roy Wesseling zal een goede trainer zijn. Hij is in mijn ogen absoluut ambitieus en doelgericht, maar mist een paar kwaliteiten om een absolute toptrainer voor IJsselmeervogels te zijn. Zijn contract wordt aan het einde van het seizoen niet verlengt (een besluit van zowel Roy als van de Vogels), ik vraag mij af of het moet worden uitgediend willen we volgend jaar in de topklasse spelen. Het is heel wat voor mij om dit te schrijven want ik ben altijd een absolute fan geweest van Roy Wesseling.

Verslag: Hop

Zaterdag 5 december: ODIN’59 – IJsselmeervogels 1-0 (0-0)

Armetierig vogels raakt verder achterop…

Onder frisse omstandigheden heeft IJsselmeervogels zich als een mak lammetje naar de slachtbank laten leiden. Waar de vogels weliswaar een optisch overwicht leek te hebben, daar toonden de gastheren zich vinnig en werden menigmaal gevaarlijk.

Al na een minuut of 10 moest aanvoerder Kevin Winter zijn companen smeken iets feller de duels aan te gaan. Odin had toen al een paar keer op doel van Martijn van Strien gevuurd, maar een schot ging over en een kopbal naast. Aan de andere kant ging Jeffrey Winter fraai op de linkerkant richting de achterlijn, maar zijn voorzet ging voorbij de instormende aanvallers. In de 10e minuut volgde zelfs een heuse mogelijkheid voor de rooien, toen Maikel de Harder middels een fraai balletje Kevin Winter in stelling bracht. Die kon eens mooi aanleggen, maar zijn schot was wel hard, maar ook recht op de doelman, die er geen moeite mee had. Vijf minuten later kregen de vogels weer een kans, toen Geoffrey Verwey en Ferdinand Katipana de verdediging te kijk zetten. De laatste leverde het leer in bij Wouter van Hoof, maar die schoot een metertje naast. In de 20e minuut mocht Maikel de Harder ondanks buitenspelpositie door, hij stelde vervolgens Jeffrey Winter in staat de openingstreffer te scoren, maar die schoot veel te zacht. En zo duurde het steeds een minuut of 5 voor er ook maar iets gebeurde. In de 25e minuut was het de beurt aan de thuisploeg, maar een in kansrijke positie afgevuurd schot ging voorlangs. Even later gaf Jeffrey Winter een mooi balletje aan Ferdinand Katipana, maar zijn inzet ging via het blok op het dak van het doel. De daaropvolgende corner leverde uiteraard niets op. Zo voorspelbaar als maar kan wordt deze corner steevast kort genomen en de voortzetting die erop volgt doet doorgaans pijn aan de ogen. Vijf minuten voor rust was Odin weer gevaarlijk, maar doelman Martijn van Strien stond andermaal zijn mannetje op het schot van de geheel vrijstaande speler van Odin. Drie minuten later was de doelman een stuk minder zeker toen hij een inzet in eerste instantie grabbelde, om in tweede instantie alsnog orde op zaken te stellen. Een minuut later was het weer aan de vogels, maar het lepe kopballetje op zichzelf werd door de doelman doorzien. Op slag van rust bewees de sterk keepende doelman zijn ploeg wederom een goede dienst, toen hij een fraai genomen vrije trap van Maikel de Harder uit de kruising ranselde.

En zo werd er dus gerust met de brilstand. Ondanks enkele kansen over en weer was er zeker geen vermakelijk schouwspel. Gelukkig was het koud, nat en winderig, zodat de meegereisde supporters genoeg afleiding hadden. In de eerste minuut na rust deelde Odin al gelijk een waarschuwing uit. Een hoge bal werd door de defensie wat onderschat, maar de pegel ging via de buitenkant van de paal naast. Vier minuten later ging Jeffrey Winter op de linkerkant door, maar gaf met alle tijd en ruimte voor op niemand, omdat hij geroepen werd. Hij werd inderdaad geroepen, maar de dichtstbijzijnde rooie stond op nog minstens een meter of 10 te koekeloeren. In de 56e minuut ging de rode loper dan echt uit. Buitengewoon knullig verdedigen, in een periode waarin iedere aanval van de thuisploeg gevaarlijk werd, leidde tot een voorzet op de geheel vrij staande Stefan Koster, die geen moment twijfelde en de 1-0 afdrukte. Een offensief liet vervolgens nog lang op zich wachten. De vogels grossierden in foute passes, zowel de middellange bal van achteruit, als passjes over een paar meter, schoten of door over de zijlijn, of kwamen pardoes in de voeten van de tegenstander. 25 minuten voor tijd kwam Jeffrey Winter andermaal op links door de defensie, maar zijn doelpoging was deze keer veel te slap. Een minuut later verdubbelde Odin bijna de voorsprong, maar de strakke pass ging maar net voorlangs. De gelijkmaker had in de 67e minuut moeten vallen. Raymond Bronkhorst trok voor, waar twee spitsen vogeltje vrij voor het doel stonden te wachten. De bal was echter net te scherp voor de voorste spits en in plaats van laten lopen voor de volgende, schampte Jeffrey Winter de bal naast het doel. Er ontstond even een matige fase, waarin Odin de beslissing op de schoen had. Het doelpunt werd echter afgekeurd vanwege buitenspel van de laatste schakel van een aanval waarin de vogels finaal zoek gespeeld werden. Onder aanvoering van met name Kwong Wah Steinraht en de ingevallen Hilmi Mihci maakten de rooien er vervolgens nog een redelijke laatste 10 minuten van. Met name Lion Axwijk kreeg een dot van een kans, maar de doelman hield zijn doel keurig schoon. Opvallend genoeg bleek in de slotfase ook de lange corner nog te bestaan. Kennelijk heerst dan toch de opvatting dat de kans op een doelpunt dan het grootst is. Gevaar was er wel, maar gescoord werd er niet.

En zo werden de vogels weer teruggeplaatst naar de vierde plaats. Twee punten voor op Kozakken Boys, de ploeg die volgende week op bezoek komt op de Westmaat.

Verslag: Gary

Zaterdag 28 november: IJsselmeervogels – GVVV 5-0 (4-0)

Superieur vogels tikken GVVV zoek…

Het lek lijkt boven, de vlag kan uit. In een sublieme pot voetbal heeft IJsselmeervogels de bezoekers uit Veenendaal met een enorme pandoering naar huis gestuurd. Vrijwel niemand verzaakte en het lek lijkt boven. Het medicijn heette andermaal Wouter van Hoof!

Aanvankelijk was er voor de bezoekers uit Veenendaal nog geen vuiltje aan de lucht. Fel op de bal en vroeg storen, luidde het devies van de bezoekers en de vogels moesten even achter de oren krabben alvorens ze de tegenstander een lesje leerden dat deze niet snel zal vergeten. De openingsfase was niet eens aftastend, GVVV vloog de rooien direkt naar de keel, maar de eerste kans mogelijkheid was toch echt voor de rooien. Geoffrey Verwey stuurde zijn opponent het bos in, maar twijfelde tussen eromheen of binnendoor en leverde een voorzet af, die weliswaar niet zonder gevaar was, maar wel weggewerkt kon worden. Even later schoot dezelfde Verwey een ogenschijnlijk ongevaarlijk schot op de goal van de bezoekers, maar de doelman kon de bal slechts met grote moeite tot corner verwerken. Zo was GVVV wel fel, maar de thuisclub ook en die kregen de beste kansen. In de 11e minuut was het dan ook raak. Een prima aktie van Ferdinand Katipana bracht Geoffrey Verweij in stelling en de spits aarzelde niet en zette Wouter van Hoof alleen voor de Veenendaalse goalie. Als een koelkast zette Wouter zijn voormalige ploeg vervolgens op achterstand. De aanvallende middenvelder liet niet alleen met zijn goal zien in de basis te horen bij onze titelveelvraat. De Vogels ontpopten zich door het tot vervelens toe nadrukkelijk aandringen van de Cothenaar tot een soort drukkerij, waar de bezoekers toch bijkans gek van moeten zijn geworden. De gelijkmaker was er overigens bijna al meteen, maar een voorzet werd vlak voor Martijn van Strien maar half geraakt en dat de doelman dan zijn mannetje staat is inmiddels wel bekend. Na ruim een kwartier leek de strijd al gestreden. Na een handsbal mocht Lion Axwijk aanleggen voor een vrije trap en zoals hij al eerder liet zien, kan dan een gevaarlijke situatie ontstaan. Deze keer schoot de robuuste verdediger keihard dwars door de muur, waardoor de doelman kansloos was (2-0). Even zakten de vogels hierna in, zonder overigens de controle over de wedstrijd te verliezen, maar een minuut of 10 later, de 24e minuut, ging de wedstrijd dan toch echt op slot. Geoffrey Verweij, die een van zijn betere wedstrijden speelde en veelal snel goede beslissingen nam, bracht Jeffrey Winter in stelling en deze maakte oog in oog met de doelman geen fout, ook al raakte de doelman de inzet nog. En dat was pas echt belangrijk, dat je scorende spits weer eens scoort, want dat was echt te lang geleden. Maar Jeffrey was weer ouderwets dodelijk toen hij de bal in de loop meekreeg. Vijf minuten later kwam Ferdinand Katipana door op links, hij mocht tot dichtbij de goal doorlopen en toen hij zag dat de meegekomen Jeffrey Winter gedekt stond schoot hij een niet onverdienstelijke poging net voorlangs. Even later werd Jeffrey Winter afgevlagd na een prachtige aanval via Wouter van Hoof en Maikel de Harder. Het bleek echter uitstel van executie, want in dezelfde minuut kwam de 4-0 op het scorebord. Een prima pass van Raymond Bronkhorst zette Jeffrey Winter alleen voor de doelman en nog beheerster als bij zijn eerste goal scoorde de spits zijn tweede goal van de dag. Direkt daarna had Maikel de Harder al weer een mooi balletje op Jeffrey Winter, maar die schoor nu hard net naast. Het was wel duidelijk dat de wedstrijd gespeeld was en dat de vogels terecht op een ruime voorsprong stonden, ondanks dat de Veenendaalers fel waren en vroeg stoorden. Vlak voor rust kreeg GVVV dan ook nog een klein kansje, maar Ferdinand Katipana roeide de bal weg voor de voeten van de Veenendaalse spits.

In de tweede helft namen de vogels wat gas terug, zonder de controle over de wedstrijd te verliezen. Onder de bezielende leiding van aanvoerder Kevin Winter, die naast het uitstralen van rust het geven van briljante korte passjes tot kunst verhief, kwamen de rooien nauwelijks in gevaar en gaven de bezoekers en passant het gevoel dat een te groot offensief hen nog duur te staan zou komen. Zo kwam een corner in de 54e minuut op het hoofd van Bas Mooij, maar deze kopte net naast. En tien minuten later lobte de sterk spelende Maikel de harder over de doelman, maar helaas ook over het doel. Ondanks een veldoverwicht gebeurde er echter niet veel in de tweede helft. Tien minuten voor tijd kreeg invaller Hilmi Michi het echter toch nog op zijn heupen. Alleen voor het doel gezet door een mooie pass van Ferdinand Katipana, maakte hij geen fout, omspeelde de doelman en tikte beheerst in het lege doel. Vlak voor tijd kreeg GVVV nog de mogelijkheid voor de eretreffer, maar als de laatste tijd te doen gebruikelijk, stond Martij van Strien zijn mannetje en keerde het gevaar.

Een fraai resultaat, GVVV werd teruggeworpen en de concurrenten kwamen niet in aktie. Met Wouter van Hoof in de basis, kan het maar zo zijn dat de rooien zich nog nadrukkelijk in de strijd om de titel gaan mengen…

Verslag: Gary

Zaterdag 14 november: Sparta Nijkerk – IJsselmeervogels 0-1 (0-1)

Dat willen we zien…

Na het debacle van de afgelopen zaterdag in de derby tegen Spakenburg volgde vanmiddag wederom een derby. Nu een streekderby tegen Sparta Nijkerk uit onze buurgemeente Nijkerk. De koploper. Menig supporter had voor de wedstrijd een wat tweeslachtig gevoel.

Twee verliespartijen, geen strijd, vreemde tactiek, hadden het vertrouwen bij de rooie aanhang fors doen afnemen. Maar één ding stond als een paal boven water. De Rooien moesten winnen. Aan de oproep van de supportersvereniging was dan ook massaal gehoor gegeven. De penningmeester van de Spartanen moet die avond met een tevreden glimlach in slaap zijn gevallen. Maar misschien was tie wel chagrijnig omdat zijn ploeg had verloren. Want ja, de Vogels wonnen. En hoe. Vooral dat laatste.

Om de wedstrijd heel kort samen te vatten; de Vogels speelden zoals de supporters en ook de in de afgelopen week zwaar bekritiseerde trainer Roy Wesseling het graag wil. Dominant, de tegenstander de wil opleggend. Neem daarbij een gezonde portie strijd en het eerste ingrediënt voor een geslaagde zaterdagmiddag is daar.Voor degenen die nog de beste spelerspoule moeten invullen een advies van mijn kant. Niet één speler verdient een onvoldoende.

IJsselmeervogels speelde deze middag zoals gezegd dominant. Dat het daarbij ook aanvallende intenties had bleek al in de 4e minuut toen een aanval van de ijzersterk spelende Kwong-Wah Steinraht door de Nijkerker keeper niet goed werd weggewerkt en voor de voeten belandde van Maikel de Harder. Die probeerde een boogbal, maar die ging over. Een paar minuten later hoopten de Vogels-fans op een goal toen Lion Axwijk een vrije trap nam die helaas in de muur belandde. En weer een paar minuten later was er een goede aanval die via Kwong-Wah Steinraht en Wouter van Hoof bij Jasper Bolland terecht kwam. Wederom zonder resultaat. Het leidde wel niet tot goals maar het zag er in ieder geval goed uit.
Er ontstond daarna een wat minder heftige fase waarbij IJsselmeervogels overigens nog steeds de betere van het veld was. Dat kon van de scheidsrechter niet gezegd worden. Waar Sparta naar hartenlust overtredingen mocht maken werd de eerste overtreding van IJsselmeervogels direct (overigens terecht) met geel bestraft. Maar goed IJsselmeervogels bleef halverwege de eerste helft nog steeds goede aanvallen op de mat leggen. Een sublieme aanname van Maikel de Harder ging vooraf aan een even goede voortzetting van Kwong-Wah Steinraht die de bal meegaf aan Geoffrey Verwey. Zijn inzet kon ternauwernood door Sven Onland tot corner worden verwerkt. Even later legde Wouter van Hoof aan van buiten de zestien en moest Sven Onland wederom handelend optreden.
Ergens rond de 40e minuut kreeg IJsselmeervogels dan loon naar werken. Vanuit een wederom goede aanval van de Vogels kwam de bal bij Ferdinand Katipana. Daar waar iedereen verwachte dat hij de bal zou inspelen haalde hij verwoestend uit. Onbereikbaar voor Sven Onland belandde de bal in de goal. De afstand was zeker 30 meter. Ik zou deze wonderschone goal graag beter beschrijven, maar hiervoor moet je er echt bij geweest zijn. En wat was de goal een beauty. De reactie van Ferdinand Katipana was even oprecht als gemeend. Het Vogels embleem op zijn shirt kussend rende hij naar de supporters.
De rust werd gezocht met een 0-1 stand op het scorebord nadat Geoffrey Verwey nog een schot naast had zien gaan.

De tweede helft was van een wat minder niveau als de eerste. Toch was het IJsselmeervogels dat de bovenliggende partij bleef. Een aanval via Kevin Winter en Kwong-Wah Steinraht kwam bij Ferdinand Katipana die naast schoot. En zonder echt gevaarlijk te worden bleef IJsselmeervogels op de helft van Sparta voetballen. De Nijkerkers hadden geen antwoord op het spel van de Vogels. In de 63e minuut had Kwong-Wah Steinraht de wedstrijd op slot moeten gooien. Zijn boogbal kon maar net worden gepareerd door Sven Onland en de daarop volgende kopbal van Maikel de Harder was wederom een prooi voor de goalie.
En toen gebeurde er blijkbaar iets waardoor IJsselmeervogels verder moest met tien man. Jasper Bolland moest van het veld af met een directe rode kaart. Wat daaraan vooraf ging; ik weet het niet en kan dus ook niet zeggen of het wel of niet terecht was zoals ik evenmin kan beoordelen of Jasper’s commentaar op de leidsman in de eerste helft een rol speelde bij de rode kaart. Alle supporters verwachtten dat het nog wel moeilijk zou worden de laatste twintig minuten tegen de elf van de koploper. Toch kreeg ook IJsselmeervogels mogelijkheden. De hoek waaruit de mee opgerukte Tony Tol schoot was echter te moeilijk.
Maar goed tegen de elf van Sparta werd het een aantal keren tocht benauwd voor de goal van Martijn van Strien. Toch stond onze doelman zijn mannetje en wist hij in de laatste minuten van de wedstrijd een aantal keren meer dan bekwaam te redden. Tot twee keer toe zelfs van de doellijn, waarbij de laatste aanval Martijn van Strien werd omring door zeven Spartanen. Maar de Nijkerkers zouden zelfs met 1 punt te veel hebben gekregen deze middag. De Vogels waren gewoonweg beter en verdienden deze 3 punten. De overwinning werd dan ook goed gevierd waarbij oud Spartaan en assistent trainer Richard Pel volledig uit zijn dak ging.

Kortom een belangrijke opsteker voor de Vogels deze middag. Belangrijk na een aantal roerige weken en vooral laatste dagen. Het betekent voor de spelers en trainer verder werken aan deze verbetering want we zijn er nog niet en voor de supporters geldt dat zij vierkant achter hun IJsselmeervogels moeten blijven staan.

Verslag: Hop

Zaterdag 7 november: IJsselmeervogels – Spakenburg 0-2 (0-1)

Slecht..

En dat gold voor bijna iedereen deze middag. Nadat al in de derde minuut de rode loper was uitgelegd voor de blauwe tegenstander, begonnen de vogels pas halverwege de eerste helft een beetje te voetballen. Maar in de duels werden de vogels veelal toch afgetroefd, zodat Spakenburg, dat ook niet best voetbalde, eenvoudig overeind bleef. Scheidsrechter Mike van der Roest uit Alkmaar deelde in de malaise en mocht uiteindelijk nog van geluk spreken dat de tweede helft bijzonder braaf was.

Het eerste hoogtepunt was gelijk raak. El Khaddouri mocht vrolijk meters maken met de bal, had onderweg nog tijd om een kopje koffie te drinken en vuurde een onhoudbare pegel af. Twee minuten later ging Houwing door de rode verdediging heen, maar deze keer hield Spakenburg er slechts een hoekschop aan over. De vogels begonnen dus bijzonder nerveus. Dat gold zeker voor Bas Mooij, die na een klein kwartiertje de bal wilde schieten, maar het speeltuig eerst met zijn standbeen raakte. De verdediger repareerde het foutje uiteindelijk overigens zelf. Een minuut later kregen de blauwen weer een kans, door een misverstand in de voorhoede van de vogels. Van Moll kwam daardoor alleen voor doelman Martijn van Strien, maar die kon de inzet buiten de zestien net genoeg van richting veranderen. Eindelijk waren de tegenstanders uitgetierd, maar het duurde nog tot de 21e minuut voor de vogels voor het eerst gevaarlijk werden. Tony Tol lanceerde een voorzet op Maikel de Harder die echter over kopte. Vijf minuten later kregen de rooien weer een mogelijkheid toen een voorzet van Geoffrey Verwey bij Jeffrey winter terechtkwam, maar zijn inzet kon ternauwernood door Taberima naast worden getikt. Aan de andere kant konden de Spakenburgers meteen counteren en net toen het gevaar Van de Meiracker leek te zijn bezegeld, tikte de tot dat moment ongelukkig voetballende Ferdinand Katipana de bal onnodig tot corner. Een corner die de tegenstander overigens niets opleverde. Na een half uur werd IJsselmeervogels een zuivere penalty ontnomen. Kevin Winter bracht Maikel de Harder in stelling en die passeerde in een vloeiende beweging zijn directe tegenstander, maar werd daarbij overduidelijk onreglementair gevloerd. Een penalty en laten we zeggen minstens een gele kaart, maar tot ieders verbazing wilde de arbiter daar niets van weten. Een merkwaardig besluit, als je bedenkt dat de leidsman er bovenop stond. Het was ook gelijk het sein voor de tegenstander om dan maar wat ruiger te spelen, immers, als deze overtreding al met de mantel der liefde werd bedekt… En inderdaad trad de arbiter ook in het vervolg in het geheel niet op.

De blauwen moesten ook wel, want als de vogels balbezit hadden, werden ze steeds gevaarlijker. Zo kopte Jeffrey Winter een voorzet van Ferdinand Katipana in de handen van de doelman en schoot Raymond Bronkhorst even later ook een pisballetje in de handen van de keeper. Als Spakenburg een kansje kreeg, dan was dat onherroepelijk voorafgegaan door een individuele fout van een vogel. Zo gaf Lion Axwijk een belabberde bal op Kevin Winter in de 37e minuut, maar de blauwen profiteerden niet. In de daarop volgende counter werd eerst Jeffrey Winter omver geschopt en vervolgens ook Geoffrey Verwey. Uiteindelijk leverde dit nog wel een vrije trap op, maar de arbiter bewaarde zijn gele kaart uiteindelijk nota bene voor Kevin Winter die op slag van rust zijn tegenstander aan het gras liet ruiken. Dat was dan wel een terechte gele kaart, maar de schop die Houwing aan Lion Axwijk even daarvoor had uitgedeeld, was van dezelfde categorie.

Wie zou denken dat er in de rust eens 3 keer gewisseld zou worden, omdat het nu eenmaal slappe hap was, kwam bedrogen uit. Waar rouwdouwers als Wouter van Hoof en André Kemper vaak genoeg hebben laten zien hoe je zo’n derby dient te voetballen, daar mochten dezelfde 11 nog vrolijk een poosje voort hobbelen. En zo begon de tweede helft alweer buitengewoon matig en gingen er minuten voorbij voor er iets gebeurde. In de 54e minuut was er balverlies voor Lion Axwijk en Van Moll was er als de kippen bij om de paal op de paal te knallen. En in dezelfde minuut mocht Martijn van Strien nog eens gestrekt om een inzet te keren. Het bleek uitstel van executie. Wederom mochten de blauwen ongestoord meters maken, deze keer in de persoon van Rottiné en ook hij dacht na enige tijd dan maar eens uit te halen. Het niet al te harde schot had wellicht een prooi voor Martijn van Strien moeten zijn, maar de bal verdween verrassend toch in de hoek. Het duurde toen nog enige tijd voordat Kwong Wah Steinraht in het veld kwam, alsof de rooien met de 0-2 eigenlijk best tevreden moesten zijn. Het eerstvolgende kansje, het is dan al de 66e minuut, was voor de bezoekers. Een voorzet leek door Martijn van Strien te worden onderschept, maar tot zijn schrik pakte hij de bal niet, maar sloeg hem tegen de paal. Hierdoor bleven de vogels in de wedstrijd en onder aanvoering van de sterk ingevallen Kwong en de wat meer in de wedstrijd groeiende Geoffrey Verwey, leken de vogels nog voor een offensief te kunnen zorgen. Het werd echter steeds net niks. Zo schoot eerst Kevin Winter in de handen van de keeper en kwam even daarna Kwong Wah Steinraht alleen voor de doelman, maar nam hij de overigens lastige bal niet goed aan. Inmiddels was ook Wouter van Hoof in het veld gekomen en met deze extra pit, zetten de vogels aan voor een heus slotoffensief. Zo zette Wouter van Hoof 20 minuten voor tijd voor op de inlopende Jeffrey Winter, maar die schrok van de geboden kans en schoot naast.. Twee minuten later kweeg Kwong Wah Steinraht middels een gelukje een soortgelijke kans, maar hij schoot hopeloos tegen de keeper op. En toen hielden de vogels het voor gezien. Van een slotoffensief kwam het nooit en het was aan Martijn van Strien te danken dat de score niet verder op liep. Tien minuten voor tijd kwam hij in een 1 tegen 1 situatie als winnaar uit de strijd. De vogels kwamen toen al lang niet meer aan aanvallen toe. Er was zelfs geen enkele speler van Spakenburg die de arbiter erop wees dat de speeltijd verstreken was, zo weinig had het te duchten vanmiddag.

En zo leed IJsselmeervogels de tweede nederlaag op rij en wel met nul gescoorde doelpunten. Een onnodige nederlaag, want behalve de door de vogels uitgedeelde cadeautjes, leken de blauwen ook zeker niet in goeden doen. Volgende week zullen de vogels zich in Nijkerk moeten revancheren tegen de koploper, anders gaat het licht dit seizoen wel erg vroeg uit. Dan zal er echter wel uit een ander vaatje getapt moeten gaan worden.

Verslag: Gary

Zaterdag 31 oktober: LRC Leerdam – IJsselmeervogels 1-0 (0-0)

Roy verliest van LRC…

Wanneer je als supporter na een wedstrijd als die tegen LRC naar huis rijdt wil je vaak de goede dingen die er waren even niet zien. Laten we het rode blindheid noemen. Ieder seizoen loop je als technisch goede ploeg en met een brede selectie wel eens tegen een zeperd op. Spelers kunnen wel eens een mindere dag hebben, en er waren er wel een paar die vanmiddag hun niveau niet haalden. Maar als je terugkijkt op de wedstrijd is er maar één hoofdoorzaak voor het verlies tegen LRC en dat is Roy. Laten we eerst de wedstrijd maar eens samenvatten.

De eerste helft was duidelijk voor IJsselmeervogels waarbij wel gezegd moet worden dat ook LRC een paar aardige kansen kreeg. Aan de zijde van de Rooien was het vooral Kwong Wah Steinraht die in positieve zin opviel. Hij was balvast en opereerde goed vanaf de zijkanten. Helaas werd Ferdinand Katipana wat te weinig in het spel betrokken; hij had namelijk een groot deel van de eerste helft weinig te doen bij gebrek aan een directe tegenstander. Wat opviel was dat IJsselmeervogels niet echt kon overheersen op het middenveld. Dat had er waarschijnlijk mee te maken dat Jasper Bolland op het middenveld moest acteren terwijl die anders gewend is en dat Maikel de Harder niet was opgewassen tegen het fysieke geweld van LRC. Toch was IJsselmeervogels technisch de betere ploeg en dat resulteerde in kansen voor Jeffrey Winter en een geweldig schot van Raymond Bronkhorst. Het was keeper Mirco Bovo van LRC (bij ons niet onbekend) die de beste partij uit zijn leven keepte en formidabele reddingen had. De eerste helft eindigde met een dot van een kans voor LRC, nadat één van de vleugels Tony Tol het achterste van zijn hielen liet zien. De bal werd van buiten de zestien net naast geschoten.

Zoals te doen gebruikelijk werd er na de rust niet direct gewisseld. De enige wissel was die binnen de basiself, namelijk dat Kwong Wah Steinrath verhuisde naar de punt van de spits en Jeffrey Winter meer van de vleugels moest opereren. Tactisch een wat vreemde omzetting omdat King Kwong juist goed vanaf de zijkanten voetbalde. IJsselmeervogels kreeg evenwel de nodige kansen en kansjes, terwijl de tegenaanvallen van LRC netjes werden koud gemaakt door met name het ijzersterke verdedigingscentrum bestaande uit Bas Mooij en Lion Axwijk. Toch moet ook gezegd worden dat de Rooien met name op het middenveld onzorgvuldig waren. Kevin Winter leed meer dan normaal balverlies en de lichtvoetige Maikel de Harder had het moeilijk met de fysiek ingestelde verdediging van LRC.

Met nog een ruim kwartier te spelen was er de mogelijkheid voor IJsselmeervogels om op voorsprong te komen. Kwong Wah Steinraht haalde de achterlijn met een formidabele actie en zette voor op de mee opgestoomde Ferdinand Katipana. Die zat echter ook niet goed in de wedstrijd en liep eigenlijk over de bal heen. Met nog 16 minuten op de klok was er de eerste wissel op het middenveld. Jasper Bolland moest het veld verlaten en Wouter van Hoof mocht invallen. Dat deze wissel ongelukkig was bleek toen Maikel de Harder later 10 minuten lang verzorgd moest worden. Wouter bracht wel de nodige versterking op het middenveld. Even later vond er een dubbele wissel plaats. Zowel Kwong Wah Steinraht als Jeffrey Winter moesten naar de kant en André Kemper en Hilmi Mihci werden ingebracht. Een niet alleen in mijn ogen vreemde wissel. Het resulteerde in ieder geval niet in een omzetting van de posities en dat was misschien net wat IJsselmeervogels nodig had en bovendien speelde Kwong Wah Steinraht met name in de eerste helft goed en ging er voldoende dreiging van hem uit.

IJsselmeervogels bleef aanvallen en LRC was in de counters vlijmscherp. Martijn van Strien moest een paar keer handelend optreden, maar uiteindelijk werd de 90^e minuut ook de keeper noodlottig. Een kapitale fout van Ferdinand Katipana zorgde ervoor dat de bal vanaf rechts voorgezet kon worden en eenvoudig in de touwen werd gerost. 1-0 en met nog een paar minuten te gaan waarin de keeper van LRC zijn mannetje stond tevens de eindstand.

Wellicht is IJsselmeervogels in technisch opzichtstukken verder als LRC, maar de Leerdammers wonnen. En de oorzaak ligt niet alleen bij de spelers, maar zeker ook bij de tactiek deze middag. Met name de wissels hadden niet het beoogde effect en resulteerde niet in een omzetting die de tegenstander kan verassen. Dus zeker een gesprek met de spelers aanstaande maandag, maar vooral ook zelfreflectie bij de trainer. En voor de supporters (en dus ook mijzelf) geen paniek, je loopt altijd wel een keer tegen een zeperd op.

Verslag: Hop

Zaterdag 17 oktober: IJsselmeervogels – Zwaluwen ’30 2-0 (1-0)

Degelijk Vogels halen Zwaluwen uit de lucht…

In de zevende speelronde moest IJsselmeervogels het opnemen tegen Zwaluwen ’30 die op een verrassende vijfde plaats stonden, dus men was gewaarschuwd. Die waarschuwing was ter harte genomen want middels goed positie spel was IJsselmeervogels heerser over de wedstrijd, al bleek het in eerste instantie niet makkelijk om de muur te slechten.

In de 10e minuut was daar het eerste kansrijke moment voor de Vogels. Kevin Winter zette broer Jeffrey Winter vrij maar die kwam net te kort om doeltreffend af te ronden. In het vervolg van de eerste helft zou het vaker net niet zijn. De opbouw van de Vogels was goed maar net de finishing touch op het einde ontbrak. In de 25e minuut was er een klein opstootje onder de spelers. Raymond Bronkhorst werd middels een elleboog gevloerd maar de scheids had niet gezien en liet doorspelen waarna Kevin Winter wraak nam en men had de poppen aan het dansen. Ook de grens leek niets gezien te hebben waardoor de kaarten op zak bleven. Zwaluwen ’30 trok vaker aan de handrem en vooral nummer 9, Peter Neuvel, dacht dat voetballen ook met een elleboog gepaard ging.

IJsselmeervogels bleef het echter voetballend oplossen en de beloning hiervoor kwam in de 40e minuut. Opnieuw een mooie pass van Kevin Winter op broer Jeffrey Winter zette de spits alleen voor de keeper die in eerste instantie de inzet nog redde, maar de tweede inzet van Koning Winter was dan toch doeltreffend waardoor men met een 1-0 voorsprong de kleedkamers opzocht.

Na rust kwam IJsselmeervogels goed uit de startblokken. Al in de 2e minuut was daar een prima schot van Kwong-Wah Steinraht maar opnieuw redde keeper Roël Tempo fraai, ook in de rebound grote kansen voor zowel opnieuw Kwong-Wah Steinraht en ook Ferdinand Katipana maar men kreeg de bal niet tussen de palen. Een minuut later werd Jeffrey Winter alleen voor de keeper gezet na een fraaie aanval maar ook deze kans ging verloren.
In de 7e minuut was er weer een spel onderbreking nadat Bas Mooij een elleboog op zijn oog had gekregen van vriend Peter Neuvel maar opnieuw had scheidsrechter Dijkstra niets gezien. Het duurde even voordat Basje weer tot tien kon tellen, maar gelukkig kon hij de wedstrijd vervolgen, zij het met een dik oog. Past overigens goed bij hem gezien zijn haardracht. De Vogels lieten zich echter niet intimideren en in de 8e minuut was men getuige van misschien wel de mooiste pass van Kevin Winter op broer Jeffrey Winter die alleen voor de keeper over hem heen lobte, maar hierna net te laat bij de bal was waardoor een verdediger van Zwaluwen ’30 de bal van de doellijn kon ruimen.
In de 11e minuut kreeg men bijna de rekening gepresenteerd van het niet benutten van de vele kansen. Een slippertje van Lion Axwijk leverde Zwaluwen ’30 de enige, maar ook hele grote mogelijkheid, op van de wedstrijd. Maar Martijn van Strien redde fraai op het schot dat volgde. De Vogels kwamen met de schrik vrij, en bleven vervolgens jagen op de bevrijdende 2-0, die leek er in de 13e minuut te komen, maar een lob van Djuric Ascencion ging maar net naast het doel. Het bleek echter uitstel van executie voor Zwaluwen ’30 want in de 25e minuut kwam daar de 2-0 dan toch eindelijk. Opnieuw een mooie aanval over meerdere spelers zette Jeffrey Winter alleen voor de keeper die dit keer met een droge knal de keeper kansloos liet.

In het vervolg werd er nog enkele keren gewisseld door Roy Wesseling, onder andere André Kemper mocht zijn eerste spelminuten pakken dit seizoen na blessures, maar verandering kwam er niet meer in de stand waardoor IJsselmeervogels een degelijke overwinning boekte en in het kielzog van Sparta Nijkerk bleef.

Verslag: Pojt

Zaterdag 10 oktober: Hoek – IJsselmeervogels 0-0

Weer puntendeling in het verre Hoek…

Slechts één keer wist IJsselmeervogels in Hoek te winnen, en daar zou ook na vanmiddag geen verandering in komen, de beginstand werd uiteindelijk ook de eindstand.

De in het groen gestoken Rooien begonnen sterk aan de wedstrijd met dezelfde namen op het veld die vorige week nog DOVO een pak slaag gaven. De Vogels bouwden een veldoverwicht op in de eerste helft en zouden aan aantal hoekschoppen krijgen maar geen zou resultaat opleveren.

Na een kwartier spelen werd de doorgebroken Maikel de Harder door Jurgen Landuyt wat de verdediger op geel kwam te staan en de vrije trap die volgde ging over het doel van de onzekere doelman Lieven De Veirman. Toch was het de doelman van Hoek die zijn ploeg in de wedstrijd hield nadat een aantal spelers van de Vogels halverwege de eerste helft mochten prijsschieten en uiteindelijk werd de bal weggewerkt door de Hoekse verdediging. Alhoewel de Vogels een veldoverwicht hadden in de eerste helft met enkele kansen moest men ook beducht zijn op het gevaar van een tegenstoot zoals vlak voor rust toen Stijn Mahieu plots alleen voor Martijn van Strien opdook maar zijn inzet ging naast.

Na rust kreeg Hoek meer grip op de wedstrijd. Dat resulteerde in een goede kans voor Josimar Pattinama die zijn inzet gestuit zag worden door keeper Martijn van Strien. Hiervoor had echter IJsselmeervogels de eerste kans van de tweede helft gehad, maar deze ging verloren doordat Jeffrey Winter de verkeerde oplossing koos door op Kwong Wah Steinraht te spelen in plaats van op zijn oudere broer. De jongste Winter zou halverwege de tweede helft vervangen worden door Wouter van Hoof waardoor het elftal van Roy Wesseling weer wat meer swing kreeg. Het spel ging op en neer zonder dat er nog echt grote kansen kwamen totdat drie minuten voor tijd Kevin Winter de lat raakte en de rebound van Bas Mooij werd daarna van de lijn gehaald door Michael Kone.

Opnieuw een puntendeling dus in Zeeuws Vlaanderen en een juiste afspiegeling van de krachtsverhouding binnen de lijnen.

Verslag: Pojt

Zaterdag 3 oktober: IJsselmeervogels – DOVO 7-0 (1-0)

Cijfers zeggen genoeg. 7-0

IJsselmeervogels tegen DOVO. Vooraf, gezien de geschiedenis en gezien de uitslag van het vorige seizoen op voorhand een moeilijke wedstrijd. Dat was het ook tot aan de 65e minuut. Daarna werd het één groot bal voor de rooien uit Spakenburg.

Ten opzichte van het elftal van een week geleden was er een belangrijke wijziging. Ferdinand Katipana startte in de basis als linksback. Henri de Graaf schoof op naar het centrum ten faveure van Lion Axwijk. Reden: de laatste speler had de donderdagtraining gemist. Onze trainer is consequent zoals hij al eerder dit seizoen liet zien. Dus geen onderscheid des persoons; niet trainen is niet spelen.

Het eerste wapenfeit deze middag was voor de Venendalers. Hun doorbraak werd door de subliem spelende jongeling Maikel de Harder tot corner verwerkt waar overigens geen verdere dreiging vanuit ging. Dovo liet zich dus in de beginfase niet kennen en was op momenten dreigend. Maar ook niet meer dan dat.
Het duurde bijna een kwartier voordat IJsselmeervogels haar eerste kans kon aantekenen. Het was Kwong Wah Steinrath die na een individuele actie een schot loste dat echte ver naast ging. Enkele minuten later was het echter wel raak. IJsselmeervogels zette één van haar vele goede aanvallen op. Via Raymond Bronkhorst kwam de bal terecht bij Jeffrey Winter. Die had echter moeite om de bal onder controle te krijgen, maar gelukkig stond dezelfde Bronkie op de goede plek om de bal aan Ferdinand Katipana te geven. Die passte op uitblinker Maikel de Harder die zeer bedeesd de 1-0 aantekende. Dovo liet daarna echter zien dat het een geduchte tegenstander is. Daar was weliswaar een communicatiestoornis van de Vogels voor nodig om een onnodige corner weg te geven.
Toch was wel duidelijk dat IJsselmeervogels deze middag de bovenliggende partij was. Wederom een goede aanval waarbij Maikel de Harder was betrokken, eindigde bij Jeffrey Winter die het vizier niet voldoende scherp had en daarom dus naast schoot. Koning Winter kon even later op de ons rooien bekende keeper van de Venendalers af, maar had daarbij wel een hijgende verdediger van Dovo in zijn nek, waardoor Gerben Jan Ruizendaal kon redden. Dovo had een snelle hervatting en leek even dreigend te worden. Met deze dreiging maakten de Vogels echter korte metten en kon wederom Jeffrey Winter opstomen het zestien meter gebied in. Hij omspeelde de keeper maar kon daarbij helaas de bal onvoldoende controleren. Desondanks belandde de bal in de voeten van Djuric Ascenscion die hoe jammer het ook is naast schoot.
Daarmee was de koek in de eerste helft nog niet op. IJsselmeervogels ging maar door met aanvallen zoals wij supporters dat graag zien. Zo mocht Kevin Winter een vrije trap nemen die ternauwernood door Dovo tot corner kon worden verwerkt. Ook Raymond Bronkhorst kreeg een geweldige kans na een voorzet van Kwong Wah Steinrath. Bronkie wilde de kans te snel verzilveren waardoor de “rooie” keeper van Dovo knap redde.
Onthoud overigens de naam van Maikel de Harder want hij had een geweldige voorzet op Kevin Winter. De aanvoerder probeerde de bal binnen de 16 te controleren waarbij de supporters hadden gehoopt op een directe uithaal. Kevin kon daardoor deze mogelijkheid niet verzilveren. De eerste helft eindige wederom met een aanval via Maikel de Harder die bij Kwong Wah Steinrath eindigde en die over de keeper en de goal schoot. Eigenlijk veel kansen dus voor de Vogels en zoals het er net als tijdens de wedstrijd tegen Volendam er uitzag of er geen vuiltje aan de lucht was hielden veel supporters toch hun hart vast voor de tweede helft.

De Vogels kwamen uit de kleedkamer met een 1-0 voorsprong en gezien het beeld van de eerste helft was het tijd deze voorsprong te verdubbelen. De Rooien gingen gelijk door zoals ze een kwartier eerder waren geëindigd met een goede aanval. Kwong Wah Steinrath stuurde Djuric Ascencion weg de zestien in. Zijn voorzet op Ferdinand Katipana kon door laatste echter niet verzilverd worden. IJsselmeervogels bleef wel druk houden en uit de volgende aanval volgde de welverdiende beloning. King Kwong verspeelde weliswaar een bal, maar deze kon onderschept worden door Kevin Winter. Hij gaf de bal mee aan Ferdinand Katipana de vervolgens voorzette op Jeffrey Winter. Het goudhaantje ging hier goed mee om en verschalkte de Venendaler keeper. 2-0.
Daarmee was de koek nog niet op. Bij een volgende aanval speelde Maikel de Harder zijn directe tegenstander uit door de bal over hem heen te wippen en vervolgens Djuric Ascencion richting het vijandige doelgebied te sturen. De pass van Ascencion was helaas niet zuiver genoeg om een nieuwe kans te noteren.
Hierna was dan eindelijk de eerste werkelijk dot van een kans voor Dovo te noteren, maar de bal ging gelukkig voor alles wat rood is naast. De Venendalers gingen echter door met het zoeken naar de anschlusstreffer. Zo “chipte” één van de aanvallers de bal over de goal. Even leek het dat Dovo de controle over de wedstrijd overnam. Niets bleek echter minder waar, want even later startte het heerlijk half uurtje van de Rooien. Het ging zo snel dat ik niet meer weet wie de bal meegaf aan Ferdinand Katipana. Die rukte op binnen de zestien tot een halve meter van de achterlijn. En daar waar veel supporters dachten dat dit een verspilde mogelijkheid was omdat er te weinig mensen in een positie waren om de bal binnen de touwen te rammen deed Katti het zelf. Een wonderbaarlijk schoon doelpunt dat bij de schrijver dezes leidde tot dergelijke enthousiaste oerkreten dat de halve tribune hem aanstaarde. Wat een schoonheid van een doelpunt van deze tengere maar tot de tanden gemotiveerde man. 3-0 dus.
Ben je nog maar net bekomen van een dergelijk hoogtepunt of dezelfde Ferdinand Katipana rukt wederom op de zestien binnen. Blijkbaar had Dovo er genoeg van en maakten zij de overtreding waardoor de scheidsrechter gedecideerd en terecht naar de stip wees. En we weten allemaal wie er dan aan de beurt is. Henri de Graaf. En even onberispelijk als altijd nam hij de penalty. Nu eens in de andere hoek en daarmee ervoor zorgend dat de 4-0 op het scorebord verscheen. Heel vlot daarna viel er weer een doelpunt. Dit keer van Jeffrey Winter. Helaas vond de scheidsrechter het nodig deze af te keuren vanwege vermeend buitenspel. En dat terwijl zijn grensrechter de vlag gewoon naar beneden hield.
Dovo ging echter niet bij de pakken neerzitten en bleef de aanval zoeken. Een compliment waard. Het leidde er wel toe dat ook Tony Tol zich met de aanvallen kon gaan bemoeien. Zo werd hij weggestuurd en zette hij voor op Kwong Wah Steinrath. Die nam de bal te hard aan waardoor deze vanaf zijn voet in de handen van Gerben Jan Ruizendaal terecht kwam.
Inmiddels had trainer Roy Wesseling gewisseld en was Wouter van Hoof binnen de lijnen gekomen voor Maikel de Harder en Yannick Cornelisz voor Djuric Ascencion. Dat deze wissels gelukkig uitpakten bleek wel nadat Yannick die nog maar net het veld in was gebracht een bal mee kreeg van Kwong Wah Steinrath. Op zeer volwassen en ervaren wijze omspeelde Yannick de keeper van Dovo en scoorde beheerst de 5-0. Hulde voor de onberispelijke wijze waarop Yannick dat deed.
Ook Selmi El Yousfy mocht nog een aantal minuten meedoen. Ook deze rappe aanvaller van de Vogels deed van zich spreken. Hij bereikte de achterlijn en wist de bal nog voor te zetten. En zoals verwacht pikte ook de hard werkende Kwong Wah Steinrath zijn goaltje mee. 6-0. En nog hield het niet op. Het was weer Tony Tol die zich bemoeide met de aanval. Hij zette voor op Kwong Wah Steinrath die de bal teruglegde op Yannick Cornelisz en die tekende zijn tweede goal aan deze middag. 7-0 en ondanks een derde kans die Yannick nog kreeg de eindstand van deze middag.
Wie vooraf had voorspeld dat IJsselmeervogels deze geduchte tegenstander met 7-0 terug naar Veenendaal zou sturen was voor gek verklaard. IJsselmeervogels speelde deze middag goed vanuit de organisatie. Niet haasten, maar de rust bewaren. Na deze uitslag is het wel noodzakelijk om nuchter te blijven. Down to earth want volgende week wacht een volgende zware tegenstander, Hoek.

Verslag: Hop

Zaterdag 26 september: SDC Putten – IJsselmeervogels 0-3 (0-0)

Vogels weer op koers?

Daar waar vorige week de eerste 30 minuten tegen Volendam formidabel werd gevoetbald en de overige 60 minuten dramatisch waren was vanmiddag tegen SDC Putten het omgekeerde scenario het geval. Niet dat er in het laatste halfuur briljant werd gevoetbald, maar IJsselmeervogels liet wel zien waarom het volgend seizoen in de topklasse thuis hoort.

Of het nu kwam dat de Vogels na woensdag werkelijk de hemel zijn in geprezen na de wedstrijd tegen Roda JC of door omzettingen in het team, in de eerste helft leek bijna niets te lukken. Daarbij moet ook gezegd worden dat voor het eerst in eeuwen Putten zich niet in de loopgraven ingroef, maar ook aanvallend wel wat liet zien. Een ploeg met klassespelers als IJsselmeervogels heeft mag zich hierdoor echter niet van de wijs laten brengen. Het is gewoon een kwestie van hierop anticiperen.

Nu was het in de eerste helft niet alleen kommer en kwel. Djuric Ascention miste een prima kans en dat gold ook voor Jeffrey Winter nadat die na een prima pass van broer Kevin voor de keeper kwam. De inzet van de jongste Winter was echter te zacht om Benlashen te verassen. Veel balverlies van de rooie zijde leidde niet alleen tot wat mogelijkheden voor Putten, maar vooral tot gefrustreerde overtredingen van Raymond Bronkhorst en Henri de Graaf wat prompt gele kaarten opleverde. Ook Kwong Wah Steinrath deelde in de malaise. Op aangeven van Jeffrey Winter kwam hij alleen voor de keeper, maar miste helaas. King Kwong oogt heel vermoeid hoewel hij in de tweede helft wel even bewees dat hij het nog steeds kan. De eerste helft eindigde met nog een kopkans voor Putten en een aardige mogelijkheid voor de Vogels waarbij Kwong Wah Steinrath en Jeffrey Winter betrokken waren.

De tweede helft begon weer met veel onnodig balverlies voor IJsselmeervogels. Vooral Bas Mooij en Lion Axwijk passten te ongeïnspireerd en ook Tony Tol liet in de beginfase een bal dom over de zijlijn lopen. Al snel kreeg Putten de mogelijkheid om op voorsprong te komen. Een van de aanvallers van Putten ging alleen op keeper Martijn van Strien af. De goalie die steeds beter in vorm lijkt te komen, redde bekwaam maar kon niet voorkomen dat de Puttenaren nog een dot van een kans kregen in de rebound. Gelukkig was het Djuric Ascention die van de lijn redde. Vanaf dat moment leken de Vogels wakker geschud en ging het beter lopen, dat alles onder de bezielende leiding van aanvoerder Keven Winter. Meer power en fanatiekere inzet leverden al snel mogelijkheden op voor de Vogels. Op aangeven van Kevin Winter kreeft Jeffrey Winter een kopkans die echter overging en waarbij Jeffrey ongelukkig in botsing kwam met de altijd sportieve keeper Benlahsen. Vijf minuten later was het dan raak. Na een aanval over veel schijven belandde de bal bij Kwong Wah Steinrath. Zijn schot eindigde op schitterende wijze in de kruising nadat hij zich op sublieme wijze wist vrij te spelen. Als deze speler een beetje beter in zijn vel gaat zitten kunnen we weer mooie dingen met hem beleven.

Opvallend moment bij en na de goal was dat er twee spelers klaar stonden om in te vallen, namelijk Wouter van Hoof en Yannick Cornelisz. Toen de goal was gevallen werd alleen van Hoof ingebracht. Kenmerkend voor de verdedigende houding van onze trainer. Yannick kwam overigens later nog in de wedstrijd.

Ondanks de wisseling in het strijdplan bleef IJsselmeervogels aanvallen. De Rooien mochten een vrije trap nemen door Kevin Winter. Het was de zoveelste variatie die bij Djuric Ascention kwam. Hij passte door op Raymond Bronkhorst die met een geplaatst schot (of was het als voorzet op Jeffrey Winter bedoeld?) de 2-0 aantekende. Wederom een schitterende goal voor de man die het eerst dit seizoen in de basis mocht starten. Er volgden nog een aantal goede aanvallen. Een combinatie kwam via Henri de Graaf uiteindelijk terecht bij Kwong Wah Steinrath die de bal probeerde in de goal te koppen, waar hij de tijd en ruimte had om de bal eerst te controleren. Een combinatie tussen de gebroeders Winter werd door het jongere broertje ineens uit de lucht genomen, maar ging helaas over. Daarmee was de koek nog niet op. Wederom stond architect Kevin Winter aan de basis. Op zijn aangeven kon Djuric Ascention door de zestien heen snijden. Keeper Benlahsen fileerde de aanvaller tenslotte en de goed leidende arbiter kon niet anders als naar de elfmeterstip wijzen. Een prooi voor penaltyspecialist Henri de Graaf en dus 3-0. Kortom een verdiende overwinning voor de rooien.

Verslag: Hop

Zaterdag 19 september: IJsselmeervogels – Volendam 1-1 (1-0)

Vogels morsen punten…

IJsselmeervogels heeft zaterdag een slechte beurt gemaakt. Nadat het al direkt een voorsprong nam, verzuimde het de uiterst povere tegenstander met een 5-0 achterstand te laten rusten en kreeg het in de 2e helft de rekening gepresenteerd.

Het begon nog wel veelbelovend. Al in de eerste minuut mocht Geoffrey Verweij door de verdediging lopen en een balletje breed op Kevin Winter die vrij kon inschieten. De vogels speelden in het vervolg met de Volendammers en de laatsten mochten van geluk spreken dat in het vervolg de score niet hoger op liep. Zo gaf Lion Axwijk weer eens een prachtige pass op Geoffrey Verweij, die op zijn beurt Kwong ah Steinrath een prachtige kans bood. De laatste schoot echter tegen de keeper op. Even later schoot Verweij zelf maar eens op doel, maar de Volendamse doelman stompte het leer tot corner. In de dertiende minuut deed Volendam eindelijk iets terug. Een onhandigheid van Mikael de Harder leidde uiteindelijk tot balverlies van Tony Tol, maar de voorzet van de wijdbroeken werd naast gekopt. Een minuut later leek Mikael de Harder zijn schoonheidsfoutje meteen recht te zetten, toen hij alleen op de Volendamse goalie af slalomde, maar nadat hij ook de sluitpost had omspeeld, werd zijn inzet van de lijn gehaald. In de zeventiende minuut kreeg Kwong Wah Steinrath een prachtige kans, maar alleen voor de doelman schoot hij hopeloos hoog over.

Wie na de openingsfase dacht dat de vogels de tegenstander wel even zou oprollen en een 10 pagina’s tellend verslag te lezen zou krijgen, kwam bedrogen uit. De bezoekers, die na een kwartier al zeker drie spelers hadden rondlopen bij wie het licht uit was en in tegenstelling tot afgelopen jaar misschien wel een van de zwakste tegenstanders van de laatste 5 jaar, kregen langzaamaan hoop op een goede afloop. Na een halfuur veerden de supporters van de thuisploeg weer op toen Mikael de Harder een prachtige voorzet van Lion Axwijk ontving,maar zijn voorzet werd net voor de voeten van Kwong Wah Steinrath weggeplukt. Een minuut later gaf dezelfde Mikael de Harder een mooi balletje op Geoffrey Verweij, maar die schoot vogeltje vrij tegen de keeper op. Vijf minuten voor de thee ging Jeffrey Winter met een paar mooie bewegingen alleen op de keeper af, maar ook nu kwam de Volendammer als winnaar uit de strijd.

Ondanks de magere voorsprong leek er nog geen vuiltje aan de lucht. De Volendammers maakten weinig klaar, konden alleen maar tegenhouden en in de tweede helft zouden de rooien alsnog naar een simpele zege kunnen voetballen. Niets was echter minder waar. De eerste waarschuwing werd drie minuten na de rust al uitgedeeld. Balverlies van Kwong leidde tot een schot wat nog maar net naast ging. In de elfde minuut schoot Jeffrey Winter in de handen van de doelman, maar twee minuten later was het noodlot daar. Het wegwerken van doelman Martijn van Strien gebeurde tegen de rug van Kees Tol, waarna de bal met een boog in het doel verdween. Vasthouden, moet de trainer hebben gedacht en wisselde al het scorend vermogen van de vogels. Natuurlijk, met name Yannick Cornelisz viel goed in en kreeg enkele kansen, maar de koele afmakers werden in de slotminuten node gemist. In de 71e minuut werd de invaller gevloerd, maar de arbiter, die deze middag overigens verder en makkie had, legde de bal niet op de stip. De corner die de vogels wel kregen werd afgeslagen, maar de pegel van Ferdinand Katipana kon door de in de wedstrijd groeiende doelman over worden getikt. 11 minuten voor tijd veerde de rooie aanhang weer op, maar Mikael de Harder speelde de geboden kans te ver voor zich uit. Vlak voor tijd werd Volendam eindelijk gevaarlijk. Een voorzet werd ineens op de pantoffel genomen, maar ging naast. In de blessuretijd kreeg aanvoerder Kevin Winter nog een mooie kopkans, maar hij schampte de bl net naast.

Een werkelijk dramatische vertoning. Hadden de vogels de eerste twee wedstrijden nog het excuus van een behoorlijke tegenstander, daarvan was vandaag eenvoudigweg geen sprake. Vrijwel iedereen had een off day en dat mag eigenlijk niet tegen deze tegenstander, terwijl er op de bank echt spelers zitten met pit in hun lijf! Komende woensdag mag niemand verzaken. Een afstraffing als afgelopen jaar, nota bene op de eigen westmaat moet dan voorkomen worden als Roda JC op bezoek komt.

Verslag: Gary

Zaterdag 12 september: IJsselmeervogels – Bennekom 2-0 (0-0)

Vogels ook langs Bennekom…

Ondanks een matige wedstrijd wist IJsselmeervogels ook haar 2e duel in winst om te zetten. Tegenstander Bennekom werd onder regie van Koning Kevin Winter ondanks een opgetrokken muur van 11 man naar de slachtbank geleid.

Na de thee geen ander beeld. De vogels hadden het initiatief, Bennekom kwam voor een punt. De ploeg heeft zeker spelers voor een offensief, maar de oefenmeester koos daar klaarblijkelijk niet voor. Een mooi balletje van Mikael de Harder opGeoffrey Verweij werd door de laatste hoog over geschoten. De aanvaller had eenvoudigweg zijn dag niet en een hele sterke verdediger tegenover zich. In de 56e minuut kregen de vogels een corner en die belandde op het hoofd van Henri de Graaf. De doelman moest gestrekt, maar keerde de inzet knap. Aan de andere kant kreeg Bennekom ook een vrije kopkans na een corner, maar die vloog over. Een minuut later kwamen de vogels verdiend op voorsprong. Jeffrey Winter werd zowel gehaakt als vastgepakt en de scheidsrechter kon niet anders dan naar de stip wijzen. Wedstrijdtechnisch een cadeautje, welke door Henri de Graaf als te doen gebruikelijk overtuigend uitgepakt werd.

Eindelijk moest Bennekom gaan voetballen en ofschoon er wel iets van een offensief kwam, werd de ploeg buiten enkele vrije trappen nooit gevaarlijk Sterker nog, IJsselmeervogels had e voorsprong in de 64e minuut moeten uitbreiden. Wederom was een kopbal van Henri de Graaf voor de doelman, maar de rebound van Lion Axwijk, erg sterk in de verdediging overigens, werd van de lijn gehaald. Zes minuten voor tijd hielden de vogels hun hart vast bij een vrije trap, maar deze krulde maar net naast. Drie minuten later vloog een schot maar net over, maar in de slotfase waren het de vogels weer die de klok sloegen. Een heerlijk balletje op Kwong Wah Steinrath, hij viel door een gemiste training pas in de 2e helft in, werd door de laatste vernuftig via de binnenkant van de paal binnen getikt. In de blessuretijd bood de ingevallen Wouter van Hoof aanvoerder Kevin Winter nog een mooie kans, maar die schoot een raar balletje voorlangs.

Dat mocht de pret niet meer drukken. Kevin was de beste man op het veld en de vogels staan na 2 duels weer bovenin. Dat voelt vertrouwd, maar duidelijk is inmiddels wel dat er weinig cadeautjes worden uitgedeeld in het kaf van het koren wordt gescheiden.

Verslag: Gary

Zaterdag 5 september: Jodan Boys – IJsselmeervogels Aanvang 2-3 (2-1)

Lekkere start voor de vogels…

De kop is eraf. En hoe. Zoals mocht worden verwacht kregen de vogels de drie punten zeker niet cadeau. Twee breekpunten gaven uiteindelijke de ommekeer. Aan de ene kant de wissel van Mitchel Heerkens, aan de andere kant die van Mikael de Harder, die voor ieder lastig probleem een doodeenvoudige oplossing lijkt te hebben.

De vogels startten heerlijk en leken van plan om Jodan Boys direct maar stuk te spelen. In de openingsfase kwamen de boys niet in het stuk voor. Met name Kwong Wah Steinrath was bij vlagen lekker bezig en hij stond dan ook aan de basis van de eerste treffer. Met een prachtige slalom stuurde hij twee verdedigers het bos in om vervolgens op de paal af te vuren. Jodan Boys kreeg de bal echter niet weg en op aangeven van Djuric Ascension mocht Kevin Winter de 0-1 binnen tikken. De protesten werden door arbiter Van Wijk weggewuifd. De grensrechter had in eerste instantie nog gevlagd op een schot op doel van Kwong, maar van buitenspel kon nooit sprake zijn. Na 10 minuten had Jeffrey Winter een fraaie aktie in huis, maar zijn schot ging net voorlangs. De blonde goaltjesdief van weleer is in de voorbereiding gedwongen om te “leren voetballen” en lijkt dat inmiddels steeds meer met succes te doen. Maar de vogels zakten in en Jodan Boys wist prima raad met initiatief. De eerste grote waarschuwing kwam in de 18^e minuut, toen de onderkant van de lat de gelijkmaker nog in de weg stond. Tien minuten later viel de verdiende gelijkmaker alsnog. Jasper Bolland bleef geblesseerd liggen en de lage voorzet die daardoor mogelijk werd kon met een fraaie duik ingekopt worden. Het initiatief bleef na de gelijkmaker bij de thuisploeg en het was eigenlijk wachten op de 2-1. Die kwam er uiteindelijk 6 minuten voor rust, zij het uit een wat schlemielige situatie. Een prachtige slalom tussen twee vogelsverdedigers door werd uiteindelijk gevolgd door een snoeihard schot wat ruim over ging. Arbiter Van Wijk had echter gezien dat de aanvaller hierbij dusdanig werd gehinderd dat hij onverbiddelijk naar de stip wees. Doelman Van Strien was kansloos op de penalty. Op slag van rust kwamen de vogels dan toch weer enigszins terug in de wedstrijd. Op aangeven van Iwan Axwijk mocht Jeffrey Winter uithalen, maar doelman Achterberg stond zijn mannetje.

Na de thee werd het aanvankelijk een gezapig schouwspel, maar na een kwartiertje nam IJsselmeervogels het initiatief. Het moest ook wel, want het is erg schlemielig om gelijk je eerste duel te verliezen. Eerst Kopte Tony Tol een vrije trap maar net over en daarna kwam een door Kevin Winter verlengde corner recht in de handen van de keeper. 20 minuten voor tijd mocht Kevin Winter alleen op de doelman af, maar ook nu schoot hij in de handen van de doelman. En zo tikten de minuten weg totdat Jeffrey Winter de buitenspelval kon omzeilen en alleen op de doelman af mocht. En Jeffrey kan dan wel meer bij het voetballen betrokken worden tegenwoordig, een doelpuntje maken is hij nog altijd niet verleerd. De vogels bleven druk houden en de 2-3 hing inmiddels wel in de lucht. Kwong Wah Steinrath was er andermaal dichtbij toen hij wederom de verdediging van de thuisclub te kijk zette, maar zijn poging ging het doel niet in, zodat de buitenspel staande Jeffrey Winter de bal helaas nog een zetje moest geven. Maar twee minuten voor tijd kon het fort dan toch omver worden getrokken. Een vrije trap na een overtreding op de ietwat tegenvallende Geoffrey Verweij was deze keer eens niet voor Kevin Winter. Lion Axwijk mocht aanleggen voor het “balletje opzij” en joeg werkelijk een granaat de linkerhoek in. De vogels voetbalden het hierna redelijk eenvoudig uit, hoewel de boys nog wel een hoekschop kregen. Alleen scheidsrechter Van Wijk moest nog even de aandacht trekken met een belachelijke gele kaart voor Mikael de Harder. De behendige middenvelder schoot het leer buiten de lijnen, maar kennelijk geldt daar een maximaal aantal kilometer per uur voor.

Een lekkere opsteker dus, op een veld waar velen punten gaan morsen, zoveel is wel duidelijk.

Verslag: Gary

KNVB Beker:

IJsselmeervogels – Roda JC 1-2 (0-2)

Dappere vogels strijdend ten onder…

Een strijdbaar IJsselmeervogels is woensdag eervol ten onder gegaan tegen eredivisionist Roda JC. De gasten wonnen uiteindelijk door twee fraaie treffers, maar kwamen er grote delen van de wedstrijd niet eens aan te pas.

Na een aftastend begin was het eerste wapenfeit al voor de vogels. Een leep passje van Kevin Winter op Djuric Ascension werd door de laatste stijlvol op het hoofd van Wouter van Hoof gelegd. Diens inzet belandde uiteindelijk als een granaat op de paal. De gerenommeerde tegenstander was daarmee direkt gewaarschuwd dat er geen cadeautjes zouden worden uitgedeeld deze avond. Een minuut later sneed Ascension wederom door de verdediging heen, maar deze keer werd de aanvaller op ruige wijze gevloerd, hetgeen de Roda verdediger meteen al op een gele prent kwam te staan. Aan de andere kant kreeg Roda een goedkope vrije trap, maar de voorzet werd slecht ingekopt. In de 11^e minuut kreeg de thuisploeg een corner en het is dat Lion Axwijk even niet precies wist waar hij stond, anders had hij het leer zomaar tegen de touwen kunnen werken. Natuurlijk, je kon hier en daar wel zien dat de tegenstander uit professionals bestond, maar ondanks het veldoverwicht werd Roda JC in de openingsfase nauwelijks gevaarlijk. Zo rende Wouter van Hoof zijn direkte tegenstander in de 12^e minuut er gewoon uit, maar zijn voorzet bereikte helaas Kwong Wah Steinrath niet. Na een kwartier hielden de rooie supporters hun hart even vast toen een aanvaller van Roda in de 16 gevloerd leek te worden, maar arbiter Diks stond er bovenop en liet doorspelen. In de 24^e minuut kwam de opponent uit Kerkrade echter toch op voorsprong. Arnoud Sutchuin Djoum kon zomaar aanleggen voor een afstandsschot en deze vloog als een granaat in de kruising. Vijf minuten later leek de wedstrijd te zijn beslist toen Roda JC een knappe counter uitspeelde die door dezelfde Sutchuin in de hoek werd gepoeierd.

Wie dacht dat de roofvogels hiermee uit het veld geslagen waren, kwam bedrogen uit. Onder de bezielende leiding van met name Bas Mooij, Raymond Bronkhorst en Kevin Winter ontaardde het duel zich onverwacht nog in een waar titanengevecht. De eerste kans was echter nog voor de uitploeg. Balverlies van Lion Axwijk leidde tot een 1 tegen 1 situatie voor de goal, maar Martijn van Strien kon de inzet keren. Een minuut later ging Kwong Wah Steinrath in het strafschopsgebied tegen de vlakte, maar ook nu stond arbiter Diks bovenop de situatie en liet doorspelen. Vijf minuten voor de thee kreeg Kwong een ingooi in zijn voeten, maar duidelijk vastgehouden werd zijn schot tot corner verwerkt. Kwong werkte hard, in zijn eentje in de spits, maar de fans zouden graag zien dat hij wat beter zou aanvoelen wanneer hij buitenspel staat. Een minuut voor rust kreeg Roda JC andermaal de gelegenheid de wedstrijd in het slot te gooien. Een messcherpe counter leidde wederom tot een 1 tegen 1 situatie, maar ook nu stond doelman Martijn van Strien zijn mannetje. Op slag van rust schoot aan de andere kan Henri de Graaf maar net naast.

De tweede helft begon ook aftastend. Roda JC leek de tussenstand wel te bevallen en IJsselmeervogels spaarde de krachten voor een “alles of niets” laatste half uurtje, voor zover je van krachten sparen kan spreken tegen een dergelijke tegenstander. Het duurde dan ook bijna een kwartier voor het eerste wapenfeit kon worden genoteerd. Een scherpe vrije trap van Lion Axwijk werd door de doelman losgelaten, maar de vogels vonden geen gaatje tussen de vele verdedigers. Een minuut later schoot Kwong Wah Steinrath over. De vogels stroopten de mouwen op en met name Henri de Graaf begon zich steeds nadrukkelijker met de aanval te bemoeien. In de 62^e minuut werd een corner van Roda maar net over gekopt. Een van de spaarzame kansjes van de tegenstander, die gaandeweg de 2^e helft overigens geholpen werden door uitermate pietluttig fluiten van arbiter Diks. Zo floot de leidsman correcte slidings van de vogels zonder pardon af, maar keek hij snel de andere kant op toen Raymond Bronkhorst bij een kopduel een onreglementaire dreun kreeg. Een dik kwartier voor tijd kwam Roda JC goed weg toen een voorzet van Djuric Ascension maar nipt over het eigen doel kon worden gewerkt. Maar wat in de lucht hing, kwam er 3 minuten later dan toch. Kevin Winter vond weer eens met zijn ogen dicht zijn zojuist ingevallen broer Jeffrey en de laatste had als te doen gebruikelijk geen enkele moeite om het leer achter de doelman in de touwen te werken. IJsselmeervogels hield hierna nog wel een veldoverwicht maar kwam niet meer tot grote kansen. De rooie aanhang moest wachten tot de blessuretijd toen plotseling Jeffrey Winter weer alleen voor de doelman kwam. De spits probeerde het met een lobje, maar de doelman kon de bal gemakkelijk uit de lucht plukken.

En zo eindige het duel in een 1-2 overwinning voor de gasten. Moeizaam, als je bedenkt dat de tegenstander in de eredivisie uitkomt. De roofvogels lieten zien 90 minuten volop te gaan voor de overwinning, zonder voor de goal te blijven hangen. Zaterdag in Putten lekker doorgaan op de ingeslagen weg!

Verslag: Gary