IJsselmeervogels seizoen 06/07

Opnieuw was de doelstelling dit seizoen om kampioen te worden, en als het even kon prolongeren van de algehele titel.
Het lange slopende vorige seizoen had duidelijk zijn tol geëist wat in de eerste wedstrijden aan het spelbeeld te zien was. De eerste twee wedstrijden werd er gelijk gespeeld tegen respectievelijk GVVV en Quick Boys. Vooral de wedstrijd uit bij Quick Boys had een nare bijsmaak daar men knullig door verdedigings fouten twee punten morste, maar na deze twee duels werd de weg omhoog ingeslagen, en werden de volgende 3 wedstrijden gewonnen. Op 7 oktober was er het eerste verlies en wel uit bij Nunspeet, de verrassende debutant. Na deze tegenslag werd de draad weer opgepakt en werden de volgende duels onder trainer Willem Leushuis in winst omgezet. Het 9e duel was tevens het afscheid van Willem die een lucratief contract uit Koeweit op zak had. Het afscheid thuis tegen SSV’65 was groots, en een geëmotioneerde Leushuis nam met een warm gevoel afscheid van de club om vervolgens IJsselmeervogels nooit meer uit het oog te verliezen. Inmiddels had men in een bliksem reactie op het onverwachte vertrek van Willem Leushuis als trainer Cees Lok weten te strikken, die voor de zware taak stond om de successen van Willem te consolideren. Zijn eerste optreden als hoofdtrainer was al gelijk de derby tegen Spakenburg. Het team moest nog duidelijk aan de nieuwe trainer wennen en het spelbeeld was nog onder de maat maar het resultaat vergoede veel zo niet alles, namelijk 2-1 winst in het hol van de leeuw met ondermeer het magistrale hakje van Jeffrey Winter die de winnende scoorde. Ook na de derby werd nog twee maal gewonnen, de eerste verliespartij was de laatste voor de winterstop namelijk uit tegen GVVV, men stond inmiddels aan kop, een positie die vanaf 4 november werd ingenomen en alleen door de verrassende debutant Nunspeet nog gevolgd kon worden.
Na de winterstop werden de eerste drie wedstrijden gewonnen, maar in maart vertoonde de motor wat ‘hikken’, twee maal werd gelijk gespeeld tegen Ajax en Quick Boys. Die laatste wedstrijd op 3 februari zou echter ontaarden in een massale vechtpartij in sporthal de Toekomst, die het toneel had moeten zijn voor een feestje maar door zo’n 50 hooligans, die zich supporter van Quick Boys durven te noemen, werd omgetoverd tot oorlogsgebied. Met de nodige moeite konden de raddraaiers naar bijten geslagen worden waarna ze door de politie werden ingerekend. Een week hierna volgde de kraker tegen Nunspeet, en nadat deze winnend werd afgesloten twijfelde niemand meer aan het kampioenschap, wat de 3e in successie zou zijn. Dit kampioenschap, de 29e in het bestaan, kwam er ook en hoe!! Uitgerekend tegen aartsrivaal en buurman Spakenburg werd het kampioenschap binnengehaald op 21 april met een 2-1 overwinning, mooier kon niet voor de jarige vereniging die dit jaar haar 75 jarig jubileum vierde. De laatste  3 wedstrijden waren om des keizers baard, zoals dat altijd zo mooi wordt gezegd, alleen het verlies van 5-0 was wel een smet op de afsluitende reeks, zelfs met een aantal reserve spelers mocht dit niet gebeuren. De afsluitende wedstrijd van het seizoen tegen VVOG werd dit smetje weer weggepoetst middels een 4-0 overwinning.

Zoals al genoemd was 2007 dus ook een kroonjaar voor de vereniging die in 1932 werd opgericht onder de naam strandvogels, wat later werd veranderd in NAS (Na Arbeid Sport) en weer later in IJsselmeervogels, de club was jarig, namelijk 75 jaar jong. Tevens werd op 1 januari, als kado aan de club, de website www.IJsselmeervogels.tv gelanceerd, een initiatief van de supporters site. Een website speciaal voor het multimediale aspect, boordevol video’s uit de rijke historie van de club aangevuld met (sfeer)beelden van het lopende seizoen. De leden van de supporters site waren overigens op meer fronten actief voor de club, zo zaten er twee personen in de jubileum commissie en één in de sfeercommissie, en mocht de supporters site de presentaties verzorgen voor de tentoonstelling ‘IJsselmeervogels 75 jaar succes’ welke van half mei tot half juni gehouden werd, een fantastische tentoonstelling over het rijke verleden van de club.

Op 19 mei was ook de aftrap voor de strijd om het zaterdag kampioenschap, tegenstanders waren de kampioenen HHC Hardenberg en opnieuw Rijnsburgse Boys. De eerste wedstrijd uit in Hardenberg werd met een 2-0 overwinning afgesloten waarna een week later op eigen veld de ontmoeting met de Boys uit Rijnsburg volgde. Iedereen verwachtte een zware dobber, mede doordat Rijnsburg vorig jaar op een haar na de titel miste, maar uitgerekend tegen Rijnsburg speelde IJsselmeervogels misschien wel haar beste wedstrijd van het seizoen. Het werd een wervelende show waarin Rijnsburg alle hoeken van het veld te zien kregen met als uitslag 4-1. Toen de volgende wedstrijd, thuis tegen HHC Hardenberg ook in een 2-1 winst werd omgezet kon de kampioensvlag, al één wedstrijd voor het einde van deze mini competitie, in top, de zaterdag titel was geprolongeerd, de 14e in het bestaan van de club, opnieuw een absoluut record.

Er volgden nog 2 duels dit seizoen en wel tegen Argon, de kampioen bij de zondag amateurs. Het eerste duel op de Westmaat eindigde in een 1-1 gelijkspel, een week later op 16 juni moest de beslissing vallen in de laatste wedstrijd van het seizoen. Het werd een wedstrijd die met recht het predikaat finale zou meekrijgen, een ware thriller. Nadat IJssselmeervogels op voorsprong was gekomen in de eerste helft kwam Argon in de tweede helft binnen enkele minuten op een 2-1 voorsprong. De Vogels herpakten zich en weer tien minuten later stond het 3-2 voor de Rooien uit Spakenburg. Terwijl men nog aan het feestvieren was stond het echter alweer 3-3 wat ook na 90 minuten op het scorebord stond, dus verlengen was noodzakelijk. In de verlenging kreeg men een uitgelezen mogelijkheid om  weer op voorsprong te komen middels een strafschop, maar deze werd niet benut. Argon was al geknakt, maar leek door deze misser opnieuw kracht te krijgen, en in de 3e minuut van de tweede helft scoorde men de 4-3. Nog was het niet over kreeg IJsselmeervogels enkele kansen om de gelijkmaker te scoren, maar het dubbeltje viel deze keer de andere kant op waardoor Argon zich Algeheel Amateur Kampioen mocht noemen. Bij terugkomst op de eigen Westmaat werden de spelers, ondanks het verlies, groots ontvangen door de supporters die hiermee aantoonden hoe groot een club als IJsselmeervogels is.