1998 – 1999

Mede door de steun van haar unieke supporters, kon ook dit seizoen IJsselmeervogels weer haar indrukwekkende lijst van successen uitbreiden.

Door het kampioenschap mocht men meedoen voor de strijd in de Amstel-cup, een succes werd dit niet met als dieptepunt het 10-0 verlies tegen NEC. Dan ging het in de competitie beter, speelde men in de eerste wedstrijd thuis tegen ACV nog gelijk met 0-0, de daarop volgende negen wedstrijden werden allemaal gewonnen en tegen de winterstop stond men opnieuw riant aan kop. Toen op 20 maart 1999 in zinderende wedstrijd met fantastisch voetbal van naaste concurent Urk werd gewonnen (5-3), was opnieuw de vraag aan de orde: welke datum pikken we uit om kampioen te worden? Dat dit toch niet helemaal te sturen is bleek wel op de koude natte dinsdagavond van 13 april 1999 in Hoogeveen waar men HZVV met 5-1 versloeg en de kampioensvlag vier wedstrijden voor het einde van de competitie met een ongeslagen status in top kon. Aan het einde van het seizoen deelde Theo Koopmanschap mee dat hij zijn voetballoopbaan zou beeindigen. Na een jaar geblesseerd geweest te zijn, werd het duidelijk dat zijn blessure dit maal zo ernstig was dat hij nooit meer op het hoogste niveau kan voetballen. Nog een speler deelde mee het bij IJsselmeervogels voor gezien te houden, de uit Engeland teruggekeerde Gijs Bos. Had het bestuur nog in januari alles in het werk gesteld om hem nog dit seizoen speelgerechtigd te krijgen zodat ook hij kon meedelen in de feestvreugde van het kampioensfeest, toch deze niet al te loyale stap. Maar dit was nog niet alles…..

Gérard v/d Nooy en Pascal de Bruyn werden op 30 april door het besuur van IJsselmeervogels op non-actief gezet

Was in maart Rob Hopman al door Spakenburg benaderd om voor de blauwen te komen spelen, in april barste een bom binnen het rooie bolwerk toen bekend werd dat Gérard v/d Nooy en Pascal de Bruyn een aanbieding van een andere club hadden gehad die men vanwege het forse geldbedrag niet konden laten schieten. Hoewel niemand enige duidelijkheid had werd er volop gespeculeerd, voornaamste boosdoener in de ogen van de rooie supporters was een sponsor van Spakenburg die naar verluid 60.000 gulden de man per seizoen wilde betalen met daaroverheen nog eens een kampioenspremie. Het bestuur van de Vogels vroeg aan het bestuur van Spakenburg om opheldering, doch de voorzitter van de blauwen, Bort de Graaf, zegt van niets te weten, er worden geen spelers bij de twee buurtverenigingen weggekaapt want er is immers een herenaccoord? Maar was er in maart ook al niet toenadering naar Rob Hopman om voor de blauwen te spelen? De voorzitter van Spakenburg deelde op deze vraag mee: “de man in kwestie handelde buiten het bestuur om”. Ook Gérard v/d Nooy en Pascal de Bruyn willen niets kwijt aan het bestuur van IJsselmeervogels, en op vrijdag 30 april worden beide spelers op non-actief gezet, het bestuur voelde zich door hen aan het lijntje gehouden. Een drastische stap mede met het oog op de komende kampioenswedstrijden. Ruim een week later kwam er echter zekerheid en hadden de rooie supporter en het bestuur gelijk, beide spelers tekenden bij Spakenburg. Of dit allemaal nog niet genoeg was kwam er half mei het bericht binnen dat Rob Hopman opnieuw door Spakenburg benaderd was, maar opnieuw was het antwoord “nee”.
De eindstand in de hoofdklasse C:

De achtste zaterdag titel is een feit.

In de strijd om het zaterdagkampioenschap moest men aantreden tegen Noordwijk en Dovo. De eerste wedstrijd was thuis tegen Noordwijk op 15 mei. Al gauw werd duidelijk dat IJsselmeervogels met het (gedwongen) vertrek van v/d Nooy en de Bruyn behoorlijk wat kwaliteit had ingeleverd en men verloor dan ook verdiend met 0-3. De 2e wedstrijd was op 24 mei (2e pinksterdag) uit bij Dovo, gesteund door een grote fanatieke supporterschare die haar vertrouwen in hun favorieten nog niet verloren was, speelde IJsselmeervogels weer als vanouds en droogde de kampioen van de Hoofdklasse B op eigen veld met 0-3 af, doelpuntenmakers waren Gerlof Kwakkel (2x) en Guus Posthumus. Omdat Dovo haar 1e wedstrijd met 1-2 van Noordwijk gewonnen had lag de stijd weer helemaal open. Drie dagen later moesten de Vogels spelen in de finale van de districtsbeker tegen zondag hoofdklasser Hilversum, omdat coach Erik Assink het belang van het zaterdagkampioenschap hoger achtte dan de districtsbeker werd het 2e elftal van IJsselmeervogels opgesteld, overigens ook een signaal aan het adres van de KNVB welke IJsselmeervogels 3 wedstrijden in 6 dagen liet spelen. De finale werd ondanks het betere spel met 0-2 verloren, een goede prestatie van de reserves die dit seizoen na 17 jaar weer afdelingskampioen en later ook zaterdagkampioen waren geworden. Twee dagen hierna moesten de Vogels afreizen naar Noordwijk, na een zinderende wedstrijd onder tropische temperaturen werd het 1-1, het doelpunt voor IJsselmeervogels werd gescoord door Melrik Beukers. Een week later stond de wedstrijd Dovo-Noordwijk op het programma, doordat Dovo met 1-0 zegevierde moest de zaterdagkampioen in de laatste wedstrijd op 12 juni thuis tegen Dovo bekend worden. Bij winst was IJsselmeervogels verzekerd van de titel, bij een gelijkspel of verlies Dovo.

Glorieuze intocht in de haven van Spakenburg na het behalen van het zaterdagkampioenschap

Het werd een zinderende finale om de strijd in de zaterdagtitel. Was de 1e helft nog enigzins saai, de 2e helft stond bol van de spanning. Na wat kleine kansjes over en weer was het na een kwartier spelen 1-0 voor de Vogels, Gerlof Kwakkel, de hele wedstrijd nog onzichtbaar, passeerde de goalie van Dovo, al had hij hier wel de hulp van een voet van een Dovo speler voor nodig. Tien minuten voor tijd leek de titel naar Dovo te gaan, uit een vrije trap werd er onhoudbaar achter René Stemerdink gekopt. IJsselmeervogels toonde zoals zovaak over enorme krachten te beschikken als het in het nauw zit, men bouwde een enorm slot offensief op en drie minuten voor tijd werd dit beloond, uit een voorzet legde Melrik Beukers de bal met het hoofd panklaar voor Gijs Bos die koppend de zaterdagtitel voor IJsselmeervogels veiligstelde. Dit had een enorme feestuitbarsting tot het gevolg bij de trouwe fans van de Rooien, en na de glorieuze intocht in de haven van Spakenburg stonden de biertappen dan ook open tot in de kleine uurtjes.
Nog één prijs konden de Vogels nu pakken: de algehele amateurtitel. Tegenstander was zondag amateurkampioen HSC’21 uit Haaksbergen. De eerste wedstrijd was op vijandige bodem en opnieuw ging een grote supporterschare mee om hun favorieten aan te moedigen. In de pers werd HSC ’21 afgeschilderd als een wonderploeg en niet in staat om te verliezen, mede doordat zij een aantal ex-profvoetballers in hun gelederen hadden. In het eerste gedeelte van de 1e helft leek dit ook bewaarheid te worden, met een moordend tempo en goed combinatie spel speelden zij de Vogels zoek. Maar gaandeweg de 1e helft kregen de Vogels meer vat op de wedstrijd en moest HSC ’21 zich meer en meer bedienen van de botte bijl. Bij rust was de stand nog steeds 0-0. Na rust trok IJsselmeervogels het initiatief volledig naar zich toe en het eerste doelpunt kwam dan ook volledig uit de lucht vallen, een schot van HSC ’21 vanaf zo’n 20 meter werd door René Stemerdink verkeerd beoordeeld, 1-0. Tien minuten later was de stand alweer gelijk, Gerlof Kwakkel kreeg in de ‘zestien’ een duw en Melrik Beukers benutte de toegekende strafschop, 1-1. In de 85e minuut leek de wedstrijd gespeeld, door onoplettendheid in de Vogels-defensie kon HSC ’21 opnieuw scoren, maar opnieuw bleek IJsselmeervogels over veerkracht te bezitten. Wim Henk v/d Groep slalomde de vijandige verdediging binnen en werd daar ten val gebracht, opnieuw een strafschop, en opnieuw klaarde Melrik Beukers deze klus waardoor de eindstand op 2-2 kwam te staan. De return op de Westmaat werd er één om niet snel meer te vergeten. Voor het oog van zo’n 6000 toeschouwer (kunnen ze in de toto-divisie nog wat van leren) werd er een ware veldslag opgevoerd. In de 1e helft had IJsselmeervogels een veldoverwicht wat in de 43e minuut beloond werd door een doelpunt van Melrik Beukers. Na de rust drong HSC’21 aan en al vlot volgde de gelijkmaker. Toch kwam IJsselmeervogels de klap weer te boven en Dennis Bos zorgde voor de 2-1. HSC’21 leek uit het veld geslagen maar kreeg de helpende hand van de scheidsrechter toegestoken door middel van een dubieuze strafschop welke door de Haaksbergers verzilverd werd, 2-2. Net toen iedereen dacht dat met deze stand het eindsignaal gehaald zou worden sloeg de vlam in de pan. In blessuretijd scoorde HSC’21 de 2-3 en iedereen dacht dat de wedstrijd gelopen was, maar opnieuw bleek IJsselmeervogels over veerkracht te bezitten. In de 99e minuut mochten de rooien een vrije trap nemen, en in de rebound scoorde Henk Huygen de gelijkmaker, 3-3. De verlenging bracht vele kansen voor de Vogels maar niet één werd er verzilverd, het was integenstelling HSC ’21 welke in de slotseconden de 3-4 scoorde en zich zodoende algeheel amateurkampioen van Nederland mag noemen, en net als het jaar ervoor greep IJsselmeervogels net naast de algehele titel.

Door het behaalde kampioenschap mag men het volgend seizoen weer meedoen aan de betaalde versie van de Amstel Cup. In een poule ontmoet men de Graafschap, Babberich en Quick’20.
Door het wegvallen van enkele spelers in de hoofdmacht, zag IJsselmeervogels zich gedwongen om zich te versterken met enkele spelers van buiten af. Als reserve doelman werd plaatsgenoot Martijn Kos (Sparta Nijkerk) binnen gehaald, en als versterking op het veld komen volgend seizoen: Dick Knijn (Hollandia), Abel van Willigen en Sander Mallie (beiden DVS’33).